Δύο πράγματα, μεταξύ των χιλιάδων άλλων, έχω βαρεθεί να ακούω: τους σαρωτικούς ελέγχους της Αστυνομίας στους συνδέσμους οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων και το «μαχαίρι στη διάθεση αστυνομικών για φύλαξη ευπαθών στόχων». Και τα δύο εξαγγέλλονται πομπωδώς και επίσης πομπωδώς… ξεψυχούν.
Έπειτα από κάποιο σοβαρό επεισόδιο μεταξύ οπαδών κάποιων ομάδων γίνονται «σαρωτικοί έλεγχοι», βρίσκονται κάνα δυο οπλοστάσια ικανά να τερματίσουν τη κρίση στην Ουκρανία και μετά ξεφούσκωμα.
Το ίδιο και με τους φρουρούς. Κάθε φορά ο εκάστοτε νέος υπουργός ΠΡΟΠΟ εξαγγέλλει μείωση των αστυνομικών που… ψωνίζουν στα σούπερ μάρκετ και τελικώς βρίσκεται να φυλάει τον κ. Φουρθιώτη (τον ποιον;) διμοιρία αστυνομικών, που του μιλάνε και στον πληθυντικό… Παιδιά, δεν χρειάζονται «σαρωτικοί έλεγχοι». Μια στο τόσο αιφνιδιαστικά και επαναλαμβανόμενα «ντου» και το πράγμα τελείωσε.
Επίσης διακριτικά και χωρίς φανφάρες απόσυρση των καταχρηστικώς διατιθεμένων αστυνομικών σε χρυσοκάνθαρους και λοιπούς σελεμπριτάδες. Αν πράγματι κινδυνεύουν οι ζωές τους, λεφτά έχουν, ας πληρώσουν εταιρίες σεκιούριτι. Την Αστυνομία τη χρειάζεται περισσότερο ο κυρ Στέλιος, το περίπτερο του οποίου έχει λεηλατηθεί τρεις φορές.
