Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όπως αποδείχθηκε στις προηγούμενες συνέχειες του αφιερώματος για τα έργα και τις ημέρες του, χρηματίστηκε και από την αγγλική κυβέρνηση και από τη γαλλική κυβέρνηση μέσω του εμπόρου όπλων Μπάζιλ Ζαχάρωφ για να δημιουργήσει προπαγανδιστικό δίκτυο υπέρ των δυνάμεων της Αντάντ, να εκθρονίσει τον βασιλέα Κωνσταντίνο Α΄ και να βάλει την Ελλάδα στον πόλεμο.
- ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟ
Η πάροδος των χρόνων και ο αποχαρακτηρισμός χιλιάδων σελίδων κρατικών εγγράφων στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη Γαλλία, στη Ρωσία, αλλά και σε άλλες χώρες αποκαλύπτουν το αληθινό, ιδιαίτερα χαμηλό ηθικό ανάστημα του φιλόδοξου πολιτικού. Η αλήθεια, από εκεί που φιλοξενείτο μόνο στις σελίδες εφημερίδων του κωνσταντινικού Τύπου ή διατυπωνόταν από ευάριθμους… θαρραλέους της ευρύτερης Δεξιάς – αντιβενιζελικής παράταξης, σταδιακά γίνεται κοινός τόπος.
Η εξαγορά του ψευδεπίγραφου «εθνάρχη» από τους ξένους αποτυπώνεται πλέον ακόμα και σε πτυχιακές εργασίες που γίνονται δεκτές από πανεπιστημιακές σχολές. Ενα από τα παραδείγματα είναι η πτυχιακή εργασία του Ανδρέα Βούρτση, που εκπονήθηκε στο πλαίσιο των προπτυχιακών σπουδών στο Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας των Επιστημών, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Τιτλοφορείται «Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ: Ανάδειξη του ιστορικού του ρόλου μέσα από τη συγκρότηση του αρχείου του» και κατατέθηκε το 2011.
Εκεί, μεταξύ άλλων, εξιστορούνται οι συνθήκες ίδρυσης, τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα και η ιστορική διαδρομή του Ελληνικού Ινστιτούτου Παστέρ. Και σε αυτό το θέμα έβαλε το χέρι του ο Μπάζιλ Ζαχάρωφ. Διαβάζοντας, λοιπόν, την πτυχιακή εργασία για το Ινστιτούτο Παστέρ ο αναγνώστης ενημερώνεται και για τον χρηματισμό του Ελευθερίου Βενιζέλου και του κόμματος των Φιλελευθέρων από τον Ζαχάρωφ.
Στη σελίδα 40 αναφέρονται τα εξής: «Ο Ζαχάρωφ είναι ένα πρόσωπο-κλειδί στη συμμαχική προπαγάνδα στην Ελλάδα, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον Α΄ Π.Π. Τα συμφέροντά του είναι παράλληλα με αυτά της Γαλλίας και της Βρετανίας στην περιοχή, και έτσι οι συμμαχικές κυβερνήσεις συνεργάζονται μαζί του, καθώς τους προσφέρει μια έμμεση κάλυψη των μεθοδεύσεών τους. Το 1915, οι τότε πρωθυπουργοί Βρετανίας και Γαλλίας, Lloyd George και Α. Briand, αναθέτουν στον Ζαχάρωφ την οργάνωση της φιλοσυμμαχικής προπαγάνδας στην Ελλάδα, δίνοντας και την απαραίτητη χρηματοδότηση. Ο Ζαχάρωφ, πράγματι, τον Φεβρουάριο του 1916 ιδρύει στην Αθήνα το δημοσιογραφικό Πρακτορείο Ραδιό (Radio-Agence telegraphique, telegrammes et informations du monde entire) και παράλληλα εξαγοράζει τη συνεργασία μεγάλων ελληνικών εφημερίδων (“Ελεύθερος Τύπος”, “Εμπρός”, “Πατρίς”, “Κήρυξ”). Η δωρεά για το ΕΙΠ (σ.σ.: Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ), όμως, δείχνει ότι η εμπλοκή του Ζαχάρωφ στη συμμαχική προπαγάνδα είχε ξεκινήσει από πιο πριν. Ο Ζαχάρωφ, άλλωστε, ήταν από τους κύριους υποστηρικτές και χρηματοδότες του Βενιζέλου και των Φιλελευθέρων. Οι σχέσεις Βενιζέλου – Ζαχάρωφ ξεκινούν από την εποχή που ο Βενιζέλος ήταν -εκτός από πρωθυπουργός- υπουργός Στρατιωτικών και συνεπώς είχε άμεση σχέση με τις παραγγελίες όπλων».
Υπουργός Στρατιωτικών γνωρίζει έναν μεγαλέμπορο όπλων, γίνονται… φίλοι και στη συνέχεια ο πολιτικός, αντιμετωπίζοντας τον Στρατό της πατρίδας του σαν προσωπική του φρουρά και τα εδάφη της χώρας του σαν ιδιοκτησία του, διαθέτει Στρατό και πατρίδα στον μεγαλέμπορο όπλων και στις δυνάμεις που τον κατευθύνουν. Μια ιστορία ρυπαρή, με προφανείς ποινικές διαστάσεις, παρουσιάζεται από τους οπαδούς του «εθνάρχη» σαν πολεμικό και πολιτικό… ρομάντζο.
Το κίνητρο του Ελευθερίου Βενιζέλου για να κάνει όλες αυτές τις αθλιότητες ήταν μεν ο πόθος του να κυριαρχεί και να διακρίνεται, αλλά, κυρίως, τα χρήματα. Στην ενδιαφέρουσα μονογραφία του ιστορικού και πρώην πανεπιστημιακού καθηγητή Δημήτρη Μιχαλόπουλου «Eleutherios Venizelos. An Outline of his Life and Time» (LAMBERT Academic Publishing, σ. 10) διαβάζουμε τα ακόλουθα:
«Στην πραγματικότητα, ο Βενιζέλος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί οτιδήποτε, αλλά σίγουρα όχι μοιρολάτρης. Σκεφτόταν, εξάλλου, ότι η ζωή δεν είναι κάτι το ασήμαντο και, κατά συνέπεια, ο ίδιος ποτέ δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη μετά θάνατον ζωή. Ετσι, τα χρήματα είχαν τεράστια σημασία για εκείνον. Με λίγα λόγια, ήταν ένας άνθρωπος που, με τα χρόνια που περνούσαν, γινόταν, ανοιχτά ή όχι, όλο και περισσότερο όμοιος με τον ανθρωπότυπο που αναδυόταν από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είχε ταξιδέψει, άλλωστε, πάνω κάτω τις ΗΠΑ κατά το έτος 1921».
Τελικά, η εικόνα που σχηματίζεται για τον Ελευθέριο Βενιζέλο από τη μελέτη των ιστορικών τεκμηρίων και των πηγών οι οποίες δεν ελέγχονται από τους αγιογράφους του πόρρω απέχει από την… επίσημη κρατική άποψη στην Ελλάδα. Και αποτελεί ιστορικό παράδοξο να τιμάται τόσο πολύ ένας δωρολήπτης και εντολοδόχος των ξένων…
