Για να δούμε, ρε σύντροφοι, τι έχουμε εδώ πέρα. Έχουμε τον κ. Λιβανό. Τον παραίτησαν επειδή δεν πλάκωσε στις μπουνιές τον κ. Δούκα, που είπε ότι μπούκωσαν με χιλιάρικα τους πυροπαθείς στην Ηλεία το 2007 και έτσι νίκησε η Ν.Δ.
Στη θέση του ορκίστηκε ο κ. Γεωργαντάς, που είχε πει ότι όλοι όσοι είχαν βοηθηθεί επί Ν.Δ., να πιεστούν να την ψηφίσουν. Αυτό το «πιεστούν» μου θύμισε την παραμονή σε αίθουσα αναμονής διαγνωστικού κέντρου, όπου, προκειμένου να… υποστείς υπέρηχο άνω και κάτω κοιλίας, καταναλώνεις αρκετά κυπελλάκια νερό, ενώ η αρμόδια στη ρεσεψιόν κάθε τόσο σε ρωτάει: «Πιέζεστε, κύριε;»
Για να σοβαρευτούμε, αν είναι αυτό δυνατόν, αναρωτιόμαστε, η πίεση του κ. Γεωργαντά είναι καλό πράγμα; Δηλαδή ούτε ιδεολογία μετράει ούτε τίποτα; Το κύριο κριτήριο είναι το αλισβερίσι που έγινε και που δεν ξέρουμε αν ήταν και χαριστικό; Μπορεί να το άξιζαν οι βοηθηθέντες.
Γιατί, λοιπόν, μας προξενούν εντύπωση οι λίστες Πέτσα και οι απευθείας αναθέσεις; Πώς το λέει ο Καβάφης; «Αποχαιρέτα την τη Ν.Δ. που ήξερες»…
