Κάπως έτσι χρεοκόπησε η Ελλάδα. Σταδιακά, με την έλευση του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία το 1981 και τη σπάταλη διαχείριση που το συνόδευσε, με έμφαση στην αναδιανομή και όχι στην παραγωγή πλούτου. Μετά με το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και την επίσημη είσοδο της Ελλάδας στην ευρωζώνη, την Πρωτοχρονιά του 2002, όταν το «μέρισμα» που προσέφερε το ευρώ με τη δραστική μείωση των επιτοκίων δανεισμού κατασπαταλήθηκε, το κράτος διογκώθηκε περαιτέρω και η κατανάλωση με δανεικά συνεχίστηκε.
Και μετά ήρθε ο εφιάλτης: Η Ελλάδα χρεοκόπησε «ξαφνικά» τον Μάιο του 2010, πάλι από κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, όταν έληγαν 10 δισ. ευρώ ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου που οι διεθνείς αγορές δεν είχαν καμιά διάθεση να αναχρηματοδοτήσουν. Δηλαδή θα εξαναγκαζόνταν σε default (στάση πληρωμών), που σημαίνει πτώχευση. Πολιτικοί, καθηγητές, οικονομολόγοι, τραπεζίτες, δημοσιογράφοι και ολόκληρο το κατεστημένο, αποφάσισαν να ξεχάσουν όσα γνώριζαν υποστηρίζοντας το Μνημόνιο. Και εκατομμύρια εργαζόμενοι πληρώνουν το τίμημα αυτής της σκόπιμης αμνησίας.
Ομως, το πρώτο Μνημόνιο, που συμφωνήθηκε από τον ΓΑΠ με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τον Μάιο του 2010, δεν προέβλεπε λυτρωτική αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους. Η κύρια αιτία της απόρριψης ήταν οι ζημίες που θα υφίσταντο οι τράπεζες του πυρήνα της ευρωζώνης (Γαλλία και Γερμανία) που διακατείχαν μεγάλο τμήμα των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου. Αλλά η καθυστέρηση του αναπόφευκτου, εκτίναξε το πρόβλημα στα ύψη.
Τελικά στις 12 Φεβρουαρίου του 2012, η Βουλή συζήτησε την πρόταση νόμου για τη συμφωνία του δευτέρου Μνημονίου που περιελάμβανε και το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων κατά 100 δισ. ευρώ με swap στα ομόλογα των ιδιωτών για νέα, με λιγότερο από το μισό της ονομαστικής τους αξίας, δηλαδή στο 53,5%, που υπέβαλε η κυβέρνηση Παπαδήμου. Μετά την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας για τα νέα μέτρα, που προκάλεσαν τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. (διεγράφησαν 22 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, 21 της Νέας Δημοκρατίας, 2 του ΛΑΟΣ), προκυρήχθηκαν εκλογές για τις 6 Μαίου και ΚΑΗΚΕ Η ΑΘΗΝΑ.
Σε ποιον λογικό άνθρωπο μπορεί να απαντηθεί το γιατί: Με το πρώτο Μνημόνιο (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ) δανειστήκαμε 73,2 δισ. ευρώ τα 52,9 δισ. από τα κράτη της Ευρωζώνης και άλλα 20,3 από το ΔΝΤ. Υστερα με το δεύτερο Μνημόνιο (συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) ξαναδανειστήκαμε 153,5 δισ. τα 141,8 δισ. από τον EFSF και άλλα 11,7 από το ΔΝΤ, με την υποχρέωση να προχωρήσουμε το κούρεμα των 100 δισ. Και με το τρίτο Μνημόνιο(κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) ξαναδειζόμαστε 68 δισ. με τα 53 δισ. από τον ESM συν 15 για το «μαξιλάρι» ρευστότητας. Θα μου πείτε, υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι προσπαθούν να πείσουν εξηλιθιωμένους γραικύλους ότι όλα αυτά ήταν «για τη σωτηρία της πατρίδας εντός του ευρώ». Όμως, ο Γιώργος Παπανδρέου με χρέος 126% του ΑΕΠ, δηλαδή 160 δισ. ευρώ, μας πήγε στη μνημονιακή Κατοχή επειδή δεν ήταν βιώσιμο το χρέος!
Σήμερα το δημόσιο χρέος έχει εκτοξευθεί στα… 387,3 δισ. ή το 226,6% του ΑΕΠ δηλαδή βρίσκεται σε υψηλότερο σημείο από αυτό που ήταν προ δεκαετίας – και προ PSI. Δυστυχώς, χαράμι… πήγαν οι θυσίες του ελληνικού λαού για το κούρεμα του χρέους που έπληξε ανεπανόρθωτα τα ασφαλιστικά ταμεία που έχασαν τα αποθεματικά τους, τις τράπεζες και κατέστρεψε πολλούς ατυχείς ιδιώτες που επένδυσαν στα ελληνικά ομόλογα τις αποταμιεύσεις τους.Επί σειρά ετών έγραφα στη στήλη μου στην Καθημερινή για το τεράστιο ψέμα που έστησαν πολιτικοί και δημοσιογράφοι με το διαβόητο PSI του ελληνικού χρέους. Το εγκωμίαζαν ως τη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση στη διεθνή οικονομία, ωστόσο επρόκειτο για ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας…
Αλλά το σύστημα των «νεονταβατζήδων» το αποκρύπτει. Η κυβέρνηση του Μαξίμου κρύβεται στην μιντιακή ασυλία. Είναι απίστευτη η έκταση της υποκρισίας, όπως είναι και εξίσου απίστευτες οι συνέπειές της για την Ελλάδα.Αν ζούσαν οι μεγάλοι δάσκαλοι της πολιτικής υποκρισίας που γεννήθηκε και θριάμβευσε στις ευρωπαϊκές αυλές και καγκελαρίες του 17ου, του 18ου ή του 19ου αιώνα, αναμφίβολα θα θαύμαζαν τους άξιους σημερινούς απογόνους τους – κι ίσως όχι μόνον αυτοί, ίσως ακόμα και πιο πίσω, στα χρόνια του Μακιαβέλι θα έπρεπε να ανατρέξει κανείς για να βρει κάτι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή σχετικά με το ελληνικό χρέος.
Αυτό το διακρατικό, ενυπόθηκο και συναλλαγματικό χρέος είναι η «φυλακή» μέσα στην οποία έχει παγιδευθεί η Ελλάδα. Υπάρχει και ένα πρόσθετο χρέος περίπου 105,6 δισ. προς άλλους πιστωτές (ΕΚΤ, τράπεζες και ιδιώτες). Όλοι όσοι δεν αμφισβητούν το χρέος, αλλά προσπαθούν να το εξυπηρετούν και όσοι δεν αμφισβητούν το ξένο νόμισμα, το ευρώ, που το δημιουργεί είναι το ίδιο συνυπεύθυνοι. «Τα δάνεια δούλους τους ελεύθερους ποιεί…» Μένανδρος.
Το PSI που «κούρεψε» διεθνείς ιδιώτες και, κυρίως, ελληνικούς τίτλους και ιδιωτικούς και δημόσιους διέλυσε τους πάντες στο πέρασμά του. Η εξαίρεση που απαίτησε και πέτυχε η ΕΚΤ για να μην «κουρευτούν» τα ελληνικά ομόλογα που κατείχε, από το κούρεμα που επιβλήθηκε στους ιδιώτες ομολογιούχους με το PSI αποτελεί οικτρή αποτυχία της κυβέρνησης Παπαδήμου και είναι η επιτομή των χαμένων δισεκατομμυρίων. Καθώς και η εξαίρεση των κεντρικών τραπεζών του Ευρωσυστήματος από το κούρεμα αποτελεί μελανό σημείο. Αντίθετα, τα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου που κατείχε η κεντρική τράπεζα της Κίνας «κουρεύτηκαν» με το ίδιο ποσοστό που υπέστησαν οι ιδιώτες ομολογιούχοι. Αυτά
