Και μπορεί και είναι και πιθανό. Έχει κάτι από Γιώργο Παπανδρέου και Κώστα Σημίτη
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Ο πρωθυπουργός των Ιμίων (Σημίτης) και ο πρωθυπουργός του Μνημονίου Α΄ (ΓΑΠ) μοιράζονται κάτι πολύ ξεχωριστό με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, τον υπουργό Οικονομικών του Μνημονίου Γ΄ (αριστερού μεν, αλλά εξίσου «ξιδάτου» με τα προηγούμενα δε): τις επιδεικτικά χαμηλές επιδόσεις στα… προφορικά, όταν προσπαθούσαν να μιλήσουν στη γλώσσα ημών των ιθαγενών της Χρεωλάνδης. Το ένα σαρδάμ ακολουθούσε το άλλο. Κάθε νέα ελληνικούρα που ξεφούρνιζαν ήταν ακόμα πιο ξεκαρδιστική από την προηγούμενη. Όλοι θυμούνται το «είναι μακέτο τούτο το έργο» του μεν και το «στις κάλτσες» του δε.
Και μόνο από αυτό το στοιχείο, το γλωσσικό, βλέπουμε ότι ο κ. Τσακαλώτος κρατά στα χέρια του ένα πολύ δυνατό χαρτί, που θα μπορούσε να του δώσει τη νίκη στο πόκερ της κατάκτησης της εξουσίας.
Επίσης, ο κ. Τσακαλώτος όχι μόνο είναι ξενοσπουδασμένος, αλλά το διαλαλεί καμαρωτά. Κι όταν το λέει, οι σελίδες των εφημερίδων και οι οθόνες των τηλεοράσεων κολλάνε από τα σορόπια της γλυκιάς νοσταλγίας, που γιομίζει τους νευρώνες του συμπαθούς πολιτικού.
Μάλιστα, οι κακόπιστοι και ζουλιάρηδες ιθαγενείς της Χρεωλάνδης πρασίνισαν από ζήλια διαβάζοντας την -ιστορικής αξίας πλέον- τοποθέτησή του στην «Καθημερινή», όταν σε συνέντευξη ερωτήθηκε για το αν μέθυσε από το ηδύποτον της εξουσίας, την περίοδο που διατελούσε υπουργός. Είπεν ο Τσακαλώτος: «Λιγότερο από άλλους. Δεν σημαίνει ότι είμαι καλύτερος άνθρωπος, αλλά αν έχεις πάει σε ένα σχολείο που ιδρύθηκε το 1500, σε ένα κολέγιο στην Οξφόρδη που ιδρύθηκε το 1341 δεν έχεις ανασφάλεια. Έχεις μια “αστική αυτοπεποίθηση”. Δεν το λέω με υπεροψία. Το αντίθετο. Η Αριστερά θα ήθελε όλοι οι άνθρωποι να έχουν αυτοπεποίθηση και τα εφόδια για να την αποκτήσουν».
Εμείς οι μπυθουλαίοι, που μεγαλώσαμε στις γειτονιές της λαϊκάντζας και πηγαίναμε στα γενικά λύκεια, στα πολυκλαδικά, στα ΤΕΛ και δεν είχαμε ούτε καν ακουστά το πόριτζ και το τσάι στις πέντε, αλλά ποτίζαμε τα πνευμόνια μας με τις οσμές του τζατζικιού και των παϊδακίων από τα γειτνιάζοντα με τα σχολιά μας σουβλατζίδικα, που σπανίως σαρδαμεύουμε και δεν τις ξέρουμε τις Οξφόρδες, δεν κάνουμε για πρωθυπουργοί. Μόνο για φορολογούμενοι.
