Προηγήθηκαν μήνες έντασης, που κορυφώθηκε τις τελευταίες εβδομάδες με τη συσσώρευση στρατιωτικών μονάδων και σχηματισμών του ρωσικού στρατού στα σύνορα Ρωσίας – Ουκρανίας και Λευκορωσίας – Ουκρανίας.
- Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Προτού αρχίσει η επίθεση της Ρωσίας, στις 5 π.μ. της Πέμπτης 24 Φεβρουαρίου, είχε προηγηθεί ένας πόλεμος ανακοινώσεων και πληροφοριών από τις δύο πλευρές, τη Ρωσία και τη Δύση, αν και πότε θα πραγματοποιηθεί η επιχείρηση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων.
Η Ρωσία πραγματοποίησε μια αποπροσανατολιστική αποχώρηση ορισμένων σχηματισμών από τα ρωσο-ουκρανικά σύνορα, δίνοντας την εντύπωση ότι οδηγούμαστε σε αποκλιμάκωση και εκτόνωση της έντασης.
Το ίδιο διάστημα η ρωσική Δούμα έφερε προς έγκριση ψήφισμα για την αναγνώριση των «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Λουχάνσκ και του Ντόνετσκ.
Το ψήφισμα εγκρίθηκε ομόφωνα, για να ακολουθήσει η πρωτοφανής για τα ρωσικά δεδομένα, όπου τα ζητήματα αυτά χαρακτηρίζονται από μια παραδοσιακή μυστικοπάθεια, σύσκεψη του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας της Ρωσίας, δημοσία θέα. Εκεί ο Βλαντιμίρ Πούτιν, αφού εκφώνησε έναν ιστορικής σημασίας λόγο, προχώρησε στην αναγνώριση των προαναφερθεισών αυτοαποκαλούμενων Λαϊκών Δημοκρατιών.
Την επομένη ακολούθησε το κλείσιμο της πρεσβείας της Ρωσίας στο Κίεβο, που ήταν η πιο ισχυρή ένδειξη ότι οσονούπω αρχίζει ο πόλεμος.
Όντως, μερικές ώρες μετά, το πρωί της Πέμπτης, ο Πούτιν «πάτησε το κουμπί».
Η ρωσική πολεμική αεροπορία, με αεροσκάφη στρατηγικού βομβαρδισμού και με πυραυλικές επιθέσεις ακριβείας, εξουδετέρωσε μεγάλο μέρος των επικίνδυνων για τις ρωσικές δυνάμεις αμυντικών υποδομών της Ουκρανίας.
Σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε το ρωσικό υπουργείο Αμυνας, το μεσημέρι της Πέμπτης χτυπήθηκαν 74 επίγειοι στόχοι της στρατιωτικής υποδομής της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένων 11 αεροδρομίων της πολεμικής αεροπορίας, τριών θέσεων διοίκησης, μιας ναυτικής βάσης και 18 σταθμών ραντάρ S-300 και συστημάτων αεράμυνας Buk.
Αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί «πρώτη φάση της επιχείρησης». Στη δεύτερη φάση είχαμε επιχειρήσεις εδάφους, με προέλαση στο ουκρανικό έδαφος κυρίως τεθωρακισμένων και μηχανοκίνητων σχηματισμών, κυρίως σε τρεις κατευθύνσεις. Η μία είναι η κατεύθυνση Μπελγκορόδ – Χάρκοβο, που έχει στόχο την κατάληψη της πόλης και τον έλεγχο όλης της περιφέρειας Χάρκοβου, που θεωρείται στρατηγικής σημασίας για τη Ρωσία, αφού εδώ φιλοξενούνται οι πιο σημαντικές βιομηχανικές υποδομές της Ουκρανίας.
Στην κατεύθυνση αυτή οι ρωσικές δυνάμεις δεν αντιμετώπισαν σοβαρή αντίσταση, με εξαίρεση ορισμένα σημεία στην είσοδο της πόλης, όπου οι Ρώσοι έχασαν ορισμένα άρματα και προσωπικό.
Οι Ρώσοι έχουν στόχο να καταλάβουν το σύνολο της περιφέρειας, να ιδρύσουν κι εδώ πιθανόν μια τοπική «Λαϊκή Δημοκρατία», για να την ενώσουν με εκείνη της «Λαϊκής Δημοκρατίας» του Λουχάνσκ, με την οποία συνορεύει.
Η δεύτερη κατεύθυνση είναι αυτή από την Ταυρίδα προς Χερσώνα και Νόβα Καχόβκα. Κι εδώ τα άρματα μάχης και τα τεθωρακισμένα της Ρωσίας προέλασαν χωρίς καμία αντίσταση.
Η τρίτη επιχείρηση είναι αεροκίνητη και αερομεταφερόμενη, με αποκλειστικά τη χρήση αεροσκαφών και ελικοπτέρων, και έχει στόχο τον έλεγχο του Κιέβου. Και εδώ η ουκρανική πολεμική αεροπορία και αεράμυνα δεν έδειξε αξιόλογη αντίσταση στη ρωσική επίθεση. Παράλληλα με τις ως άνω επιχειρήσεις οι ένοπλες δυνάμεις των αυτονομιστών προσπαθούν να επεκτείνουν τις περιοχές που ελέγχουν, πραγματοποιώντας στρατιωτικές επιχειρήσεις προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ειδικά στην περίπτωση αυτή ενδιαφέρον για την Ελλάδα έχει η επιχείρηση «απελευθέρωσης» της Μαριούπολης, στην περιφέρεια της οποίας κατοικούν περίπου 100.000 Ελληνες.
Αυτή είναι η κατάσταση στα μέτωπα της ανατολικής Ουκρανίας. Οι ρωσικές δυνάμεις αναμένεται σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα να θέσουν την ανατολική Ουκρανία υπό τον έλεγχό τους, ενώ θα πρέπει να αναμένεται και η αλλαγή φρουράς στο Κίεβο και αναφερόμαστε στην ουκρανική κυβέρνηση.
Η αναφορά του Πούτιν στην «απο-ναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας τα λέει όλα. Την Κυριακή τα νεότερα από τα μέτωπα της Ουκρανίας.
