Τι είναι 77 χρόνια στο διάβα των αιώνων της Iστορίας; Μια μικρή κουκκίδα στον χρόνο. Ούτε καν όλο το προσδόκιμο ζωής, που στην Ελλάδα φτάνει τα 81 έτη…
- Από τον ΒΑΣΙΛΗ ΒΕΡΓΗ
Κι όμως… Θαρρείς πως δεν πέρασαν ούτε 77 ώρες, όχι 77 χρόνια! Τον Απρίλιο του 1945, οι τότε Σύμμαχοι μπήκαν στο Βερολίνο και ελευθέρωσαν τον πλανήτη από τον εφιάλτη του ναζισμού που ευθυνόταν για την απώλεια εκατομμυρίων ανθρώπινων ζωών.
Εβδομήντα επτά χρόνια μετά, οι τότε Σύμμαχοι είναι σήμερα εχθροί, έτοιμοι να πατήσουν τη σκανδάλη της καταστροφής του πλανήτη που τον είχαν σώσει μαζί. Και το αίμα κυλά ξανά. Αδικα, αλλά αδιάλειπτα…
Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Τα εκατομμύρια των νεκρών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν έκαναν τον άνθρωπο σοφότερο. Η εξέλιξη της επιστήμης είναι αντιστρόφως ανάλογη με το «πισωγύρισμα» του είδους μας. Η «ζουγκλοποίηση» της σκέψης και της πράξης στα χειρότερά της. Αιματοκύλισμα, νεκροί, πρόσφυγες, διαλυμένες ζωές.
Κι όχι μόνο αυτό… Σήμερα, ο Ρώσος πρόεδρος απειλεί ευθέως με πυρηνικά. Κάτι που θα καταστρέψει ολοκληρωτικά τον πλανήτη, αφού δεν θα έχει «νικητές» και «ηττημένους», αλλά μόνο νεκρούς.
Είναι όλοι «γνωστοί» μεταξύ τους. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος σήμερα έχει βυθίσει στο αίμα την Ουκρανία, είναι γνωστός στη Δύση. Την «προειδοποίησε» με την Κριμαία, το 2014. Ηξεραν τι ήθελε να κάνει. Αλλά εκείνοι, με πρώτη την Ανγκελα Μέρκελ, τον είχαν «συνεταίρο» τους στην ενέργεια. Βλέπετε, στην κονόμα μπορούν άπαντες να είναι «μαζί»…
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν καταστρέφει έναν, αλλά ΔΥΟ λαούς: της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Εισέβαλε στη γείτονά του καταπατώντας κάθε όριο Διεθνούς Δικαίου, στηριζόμενος πάνω σε ένα παραλήρημα αναθεωρητισμού.
Την ώρα που σκοτώνονται αθώοι στην Ουκρανία από τους ρωσικούς πυραύλους, ο Πούτιν ναρκοθετεί το παρόν και το μέλλον των πολιτών της πατρίδας του. Το ρούβλι κατακρημνίζεται, η Δύση βάζει τη ρωσική οικονομία στο περιθώριο και οι συνέπειες που θα βιώσει ο ρωσικός λαός θα είναι σκληρές και μακροχρόνιες.
Μιλάμε για έναν λαό ο οποίος έχει στερηθεί πολλές δεκαετίες και, πάνω που προσπάθησε να αναπνεύσει, έρχονται οι τρέλες του προέδρου του για να υποθηκεύσουν ξανά το μέλλον του. Εναν λαό ο οποίος φυσικά δεν έχει «φυλαγμένα» τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ του Πούτιν, αλλά θα βουτήξει ξανά στη φτώχεια. Η Δύση, όμως, επαναλαμβάνω, ήξερε ποιος είναι ο Πούτιν. Πρώτα γέμισαν φρούδες προσδοκίες το μυαλό του Ζελένσκι -«προχώρα κι εμείς θα είμαστε δίπλα σας»-, αλλά όταν έπεσαν οι πύραυλοι… σφύριζε στον αέρα.
Πέρασαν αρκετές ημέρες για να αποφασίσουν ότι «συμπαράσταση» δεν γίνεται με κτίρια στα… χρώματα της Ουκρανίας, αλλά με ουσιαστικές οικονομικές κυρώσεις και πολεμική ενίσχυση των ηρωικών μαχητών.
Γνώριζαν από την πρώτη στιγμή ότι ο Πούτιν ήθελε να πετάξει από την εξουσία τον Ζελένσκι, για αυτό τα ρωσικά στρατεύματα έφτασαν στο Κίεβο και δεν… ελευθέρωσαν ρωσόφωνες περιοχές, όπως δήθεν ισχυρίστηκε ως άλλοθι για τη βάρβαρη επίθεση. Πίστεψαν ότι ο Ρώσος δεν θα υλοποιούσε τις απειλές του, αλλά θα έπρεπε να γνώριζαν ότι κάποια στιγμή η δεδομένη αλαζονεία του θα ξεχείλιζε και θα γινόταν ανεξέλεγκτη.
Πάμε και στο έτερο επίπεδο: Ποιος «αιχμαλώτισε» την Ευρώπη -εκτός από τη Γερμανία, η οποία φρόντισε, ως συνήθως, για τον εαυτό της- με το φυσικό αέριο του Πούτιν; Η Ε.Ε. δεν μερίμνησε να οχυρωθεί, την ώρα που οι Αμερικανοί μια χαρά θησαυρίζουν με το υγροποιημένο αέριό τους. Η Ευρώπη παρέμενε αλυσοδεμένη στο φυσικό αέριο της Ρωσίας, μεγάλωνε τις καταθέσεις του Ρώσου προέδρου (είναι ασύλληπτα τα κέρδη από τις αυξήσεις των τελευταίων μηνών) και δεν φρόντισε να βρει τη δική της εναλλακτική. Ποιος το πληρώνει; Μα, φυσικά, οι λαοί της, που νιώθουν την ακρίβεια να τους πνίγει.
Ο πόλεμος τον 21ο αιώνα είναι σκληρά οικονομικός. Για αυτό και όλα περιστρέφονται γύρω από τις κυρώσεις, ιδίως μέσω του διατραπεζικού συστήματος.
Ο Πούτιν φτωχοποιεί τη χώρα του και, όπως χαρακτηριστικά λένε διεθνολόγοι και οικονομολόγοι, μόλις αρχίσουν να φαίνονται αυτές οι συνέπειες «η Ρωσία κινδυνεύει να γυρίσει στη Λίθινη Εποχή»!
Όμως, πρωτίστως οι συνέπειες του πολέμου μετριούνται -όπως συνέβαινε πάντα- σε απώλεια ανθρώπινων ζωών. Σε αθώες ψυχές που χάνονται, σε οικογένειες που μέσα σε μια νύχτα καταστρέφονται. Μετριούνται στα δάκρυα των παιδιών μέσα από το δράμα που βιώνουν, δίχως να μπορούν να καταλάβουν «γιατί».
Σε αυτά τα παιδικά μάτια που τώρα υποφέρουν στην Ουκρανία από τη μανία του Πούτιν δεν μπορεί κανείς να δώσει απάντηση.
Σε αυτά τα παιδικά μάτια που, πάλι εξαιτίας του «νεοτσαρισμού», θα υποφέρουν στη Ρωσία τα επόμενα χρόνια. Για αυτό και οι Ρώσοι έχουν αρχίσει να διαδηλώνουν σε ένα περιβάλλον που μόνο… δημοκρατία δεν «εκπέμπει». Γιατί βλέπουν τον «απομονωτισμό» που έρχεται από όλη την Ευρώπη και προσπαθούν να σώσουν ό,τι μπορεί πλέον να σωθεί…
