Ο Μαργαρίτης Σχοινάς δεν είναι Έλληνας πολιτικός. Ευρωβουλευτής της Ν.Δ. υπήρξε ένα μικρό διάστημα, κι αυτό από καραμπόλα, όταν ως αναπληρωματικός κλήθηκε να αντικαταστήσει τον… Αντώνη Σαμαρά (ναι, καλά διαβάσατε!), που επέστρεψε το 2007 στην κεντρική πολιτική σκηνή.
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Από τότε που θυμάται τον εαυτό του ο Σχοινάς είναι υπερεθνικός υπάλληλος στις ευρωπαϊκές υπηρεσίες των Βρυξελλών. Έχει υπηρετήσει ως ανώτερο στέλεχος στα γραφεία δύο επιτρόπων και δύο προέδρων της Κομισιόν, ενώ μέχρι πρόσφατα ήταν επικεφαλής της υπηρεσίας επικοινωνίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και σπόουκσμαν του Γιούνκερ. Ένας διαπρεπής, δηλαδή, «Ευρωπαίος» γραφειοκράτης, που δεν αρνείται τις επαγγελματικές καταβολές του. «Όλη μου η ζωή στην Ελλάδα, όλη μου η καριέρα στην Ευρώπη» ομολόγησε σε μια πολύ πρόσφατη συνέντευξή του, αποφεύγοντας να εξηγήσει ποιο από τα δύο βάζει σε πρώτη μοίρα.
Φιλοσοφία, βέβαια, δεν χρειάζεται για να βρούμε την απάντηση. Ένας άνθρωπος που έχει αναγάγει σε δουλειά να διαψεύδει δημοσίως τα κουσούρια του αφεντικού του και να αποδίδει τις σβούρες απ’ το μεθύσι σε… οσφυαλγία είναι απολύτως σαφές σε ποιον αξιακό κώδικα πιστεύει: στου αφεντικού του. Αν υπηρετούσε στην Καγκελαρία (σ.σ.: εύκολα…), θα ισχυριζόταν ότι το ταράκουλο-κομπρεσέρ της Μέρκελ οφείλεται σε… ένα εσπρεσάκι παραπάνω, στον ανεμιστήρα που δεν δουλεύει, στο ότι δεν κοιμήθηκε καλά το βράδυ και πάει λέγοντας. Ο άνθρωπος, είπαμε: Είναι εξαιρετικός υπάλληλος, κάνει ακριβώς ό,τι του λένε.
Ως Ευρωπαίος «υπερεπίτροπος», παρότι ελληνικής καταγωγής, αφεντικό δεν θα έχει την Ελλάδα. Την κυρία Ούρσουλα θα έχει και κατ’ επέκτασιν όλο το συνονθύλευμα των γερμανικών μαντρόσκυλων που κάνουν κουμάντο στις Βρυξέλλες και στην Ευρώπη. Θα κάνει και πάλι, λοιπόν, ό,τι του λένε. Στον βαθμό που τα συμφέροντα των εντολέων του ταυτίζονται με τα ελληνικά, θα υπηρετήσει και την Ελλάδα. Δηλαδή, ούτε μία στο εκατομμύριο…
Το χαρτοφυλάκιό του ας το αφήσουμε ασχολίαστο. Δεν ήξερε πώς να καινοτομήσει η κυρία Ούρσουλα και σκέφτηκε να… προασπίσει τον «ευρωπαϊκό τρόπο ζωής». Από ποιους; Ασαφές, ούτε η ίδια ξέρει. Ακούγεται ότι εννοεί τους εισαγόμενους μετανάστες του Ισλάμ. Διαβάζεται, όμως, και ανάποδα: ότι θα μάθουμε στους «λάθρο» να ζουν και να φέρονται ως Ευρωπαίοι. Θα αναλάβει ο Μαργαρίτης να τους… εξημερώσει, να τους «εντάξει» και να τους αφομοιώσει. Γελοιότητες πίσω από ένα παιχνίδι με τις λέξεις, αλλά γεγονός είναι ότι ο Σχοινάς παίρνει πάνω του όλο το πακέτο του Μεταναστευτικού και της ασφάλειας, ανεξαρτήτως πώς τελικά αυτό θα ονομαστεί. Για τις αερολογίες της Γερμανίδας περί σύστασης ευρωπαϊκού αμυντικού βραχίονα δεν αξίζει να μιλήσουμε. Τα απωθημένα της βγάζει ως πρώην υπουργός Άμυνας που τα θαλάσσωσε. Και πριν προλάβει να το πιστέψει, θα της έχει κόψει τα πόδια ο Τραμπ.
Όμως το Μεταναστευτικό είναι το θέμα που καίει την Ελλάδα. Και αυτό, θυμηθείτε με, που θα καίει όποια κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα, όπως η σημερινή. Με 300 και 400 λαθροεισόδους την ημέρα, η χώρα βουλιάζει από τις ορδές των αλλόθρησκων εποίκων. Αλλά στον βαθμό που αυτοί οι απρόσκλητοι μουσαφιραίοι δεν πλησιάζουν στη Γερμανία, στο Λουξεμβούργο, στην Ολλανδία και στα άλλα προπύργια της Εσπερίας, δεν αποτελεί πρόβλημα για τα αφεντικά του Μαργαρίτη. Αντιθέτως, η πιο εύκολη λύση, στον βαθμό που δεν μπορούν να ελεγχθούν οι ροές από την Τουρκία, είναι να γίνει η Ελλάδα (ενδοχώρα και νησιά) ένα απέραντο ισλαμο-γκέτο· μακριά από τις ξαπλώστρες, όμως, για να μην ενοχλούνται οι τουρίστες…
Αυτό πιθανώς έχουν στο μυαλό τους κάποιοι όταν μιλούν για «ιστορική επιτυχία» με την «αξιοποίηση» του Μαργαρίτη. Μπήκε ένας Έλληνας να βάλει σε τάξη το Μεταναστευτικό, αξιοποιώντας ως… τόπο φιλοξενίας την πατρίδα του. Άλλη εκδοχή «επιτυχίας» δεν μπορώ να δω. Και, βεβαίως, είναι ιστορική, αλλά για τους Ευρωπαίους που έβαλαν τον δικό τους άνθρωπο να φυλάει τα πρόβατα απ’ τον λύκο…
ΥΓ: Όταν ρωτήθηκε πριν από μερικές ημέρες πώς «έφαγε» τον Σαμαρά στη στροφή, ο Μαργαρίτης απάντησε πολύ μπλαζέ και ολίγον χυδαία, αν θέλετε τη γνώμη μου: «Πρόκειται για μια ανάγνωση νεοδημοκρατική. Αλλά προσωπικά ποτέ δεν ασχολήθηκα με την αθηναϊκή, ενδογαμική πολιτική κουζίνα». Μόνο που η αλήθεια είναι ότι ο Σαμαράς δεν κουρεύτηκε στο συνοικιακό… κομμωτήριο των Αθηνών, ασχέτως αν το ψαλίδι ευχαρίστησε κάποιους δικούς μας. Οι ξένοι τον κούρεψαν γιατί δεν τον ήθελαν με τίποτα. Έναν φανατικό πολέμιο της Συμφωνίας των Πρεσπών με ελληνική εθνική συνείδηση (αυτό τουλάχιστον δεν αμφισβητείται), για τον οποίο θα υπήρχε πάντα ο κίνδυνος μήπως βγάλει το άχτι του προς τους Γερμανούς για τις πολλές καρπαζιές που εισέπραξε ως μνημονιακός πρωθυπουργός. Δεν λέει… Ο Μαργαρίτης είναι σιγουράκι.
