Ακούγεται πολύ αυτές τις ημέρες ότι πάντα η Ελλάδα ήταν στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Αυτό είναι σωστό, με μια μικρή παρατήρηση: Ενώ εμείς είμαστε πάντα στη σωστή πλευρά, η Ιστορία πολλές φορές μετακινούνταν λίγο ή, σωστότερα, τη μετακινούσαν, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σχεδόν πάντα «εκτός».
Πολλά τα παραδείγματα. Η Βόρειος Ηπειρος (και να με συγχωρούν οι διάφοροι, αλλά εγώ έτσι την έμαθα), την οποία ο Ελληνικός Στρατός απελευθέρωσε τρεις φορές και τελικώς παρεδόθη (από την Ιστορία…) στην Αλβανία.
Μετά το τέλος του Α΄ Π.Π., τότε που o Βενιζέλος χώρισε στα δύο την Ελλάδα (πώς το ξεχνάνε αυτό οι αναλυτές;) προς χάριν των συμμάχων, η Ιστορία μάς έφαγε κάποια πραγματάκια.
Ακολούθησε η εντολή για τη Μικρά Ασία, στην οποία στο τέλος μόνοι μας παλεύαμε, ενώ οι σύμμαχοι… μετακινούσαν την Ιστορία.
Μετά το τέλος του Β΄ Π.Π., παραλίγο να μας απελευθερώσει ο… ΕΛΑΣ με το λεπίδι που ακολούθησε, και βέβαια στην Κύπρο, όπου εκεί κι αν η Ιστορία ήταν δίπλα μας…
Ηθικόν δίδαγμα: «Ναι» στη σωστή πλευρά, αλλά μην αφήνουμε την Ιστορία ασύδοτη να μετακινείται…
