Πρώτα λίγη ιστορία: Τον Αύγουστο του 2008, αμέσως μετά την κύρωση της διεθνούς συμφωνίας Ελλάδας – Ρωσίας για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου South Stream, ανώτατο στέλεχος της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα απέστειλε τηλεγράφημα στο State Department με το οποίο ενημέρωνε τους προϊσταμένους του ότι η εδώ διπλωματική αποστολή της Αμερικής θα εργαστεί προκειμένου -προσοχή στο ρήμα- να ακυρώσει αυτό το αντιδραστικό έργο.
- Μανώλης Κοττάκης
Ακολούθησαν τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς το Βατοπαίδι, που με τη βούλα της ελληνικής Δικαιοσύνης θεωρήθηκε σκευωρία αργότερα, τα επεισόδια του Δεκεμβρίου του 2008, κατά τη διάρκεια των οποίων κατελύθησαν ο νόμος και η τάξη στο κέντρο των Αθηνών, τρομοκρατικές επιθέσεις, απαγωγές επιχειρηματιών, διαφυγή κορυφαίων στελεχών της Siemens στο εξωτερικό, απόπειρα καταλήψεως της νήσου Ρω από τουρκικά πολεμικά πλοία, γενικώς αποσταθεροποίηση και εντέλει η ουσιαστική πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή το φθινόπωρο του 2009.
Όλα τα σχετικά ντοκουμέντα υπάρχουν δημοσιευμένα στο νέο βιβλίο μου, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη. Αμέσως μετά τις εκλογές του 2009 ο νέος πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου ακύρωσε τόσο την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη όσο και του αγωγού φυσικού αερίου South Stream, ο οποίος παρέκαμπτε τα Δαρδανέλια και θα αναβάθμιζε εντυπωσιακά τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδος, με το επιχείρημα ότι αποτελεί… κίνδυνο για το περιβάλλον. Αυτά στον Νότο. Και αφού μεσολάβησε η Πορτοκαλί Επανάσταση της Ουκρανίας, που μετά βεβαιότητος υποκινήθηκε από τη Δύση -ω, τι σύμπτωση!-, η ίδια ακριβώς χορογραφία παρατηρήθηκε 12 ολόκληρα χρόνια μετά και στις εκλογές για την ανάδειξη νέου καγκελαρίου στη Γερμανία, όπου επρόκειτο να τεθεί σύντομα σε λειτουργία ο αγωγός Nord Stream 2, που είχε ως αφετηρία τη Μόσχα.Οι γνωστές δυτικές δυνάμεις επένδυσαν στην αρχή στην αρχηγό των Πρασίνων κυρία Μπέρμποκ, η οποία είχε ως βασική της θέση ότι ο αγωγός Γερμανίας- Ρωσίας δεν πρέπει να τεθεί σε λειτουργία, διότι είναι… ρυπογόνος!
Ό,τι μας είπε ο Παπανδρέου το 2009, το ίδιο ποίημα είπε και στους Γερμανούς η αρχηγός των Πρασίνων το 2011. Ουδεμία πρωτοτυπία. Δεν μπήκαν καν στον κόπο να αλλάξουν ούτε το λεξιλόγιο. Οταν όμως η κυρία Μπέρμποκ άρχισε να χάνει έδαφος στις δημοσκοπήσεις, μετά την αποκάλυψη ότι το διδακτορικό της ήταν πλαστό, οι γνωστές δυνάμεις επένδυσαν στο μέχρι τότε κουτσό άλογο της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, τον καγκελάριο κύριο Σολτς, που ήταν ο αναπληρωματικός τους.
Αλλά και η αρχηγός των Πρασίνων δεν πήγε χαμένη! Τοποθετήθηκε στην κρισιμότατη θέση του υπουργού των Εξωτερικών της χώρας, ο οποίος έχει βαρύνοντα λόγο για θέματα όπως οι αγωγοί. Χρειάστηκε βεβαίως να γίνει ένας πόλεμος προκειμένου να επιτευχθεί ο αμερικανικός στόχος, αλλά στο τέλος… όλα καλά. Ούτε ο South Stream κατασκευάστηκε στον Νότο ούτε ο Nord Stream 2 θα λειτουργήσει στον Βορρά. Τώρα, αν αυτό έχει συνέπεια να πληρώσουν πολύ ακριβά το μάρμαρο οι λαοί της Ευρώπης μέχρι να επικρατήσει πλήρως η ατζέντα του πράσινου καπιταλισμού που προωθούν οι Δημοκρατικοί του κυρίου Μπάιντεν και οι κατά τόπους υπάλληλοί τους, αυτό είναι μια ιστορική λεπτομέρεια. Σε μια Ευρώπη που θυμίζει όλο και περισσότερο Σοβιέτ και εξαφανίζει κάθε διαφορετική άποψη από την κρατούσα -αναφερόμαστε στην Ευρώπη του Διαφωτισμού, τρομάρα μας- αυτό ίσως, λένε κάποιοι, δεν είναι πρόβλημα. Ό,τι δεν μεταδίδεται δεν υπάρχει.
Για να είναι μάλιστα σίγουροι οι Αμερικανοί ότι δεν θα ξεφυτρώσουν ποτέ ξανά στο μέλλον South Stream και Nord Stream, κατέληξαν σε μια εντυπωσιακή απόφαση, κατανοητή για τα δικά τους εθνικά συμφέροντα: θα υπονομεύουν εφεξής για το μέλλον την κατασκευή κάθε σταθερού αγωγού στην ευρύτερη περιοχή. Πρώτα απέσυραν το ενδιαφέρον τους για τον East Med κάνοντας ένα ωραιότατο πολιτικό δώρο στον πρόεδρο Ερντογάν και τώρα, όπως πληροφορούμαστε, δεν δίνουν στο Ισραήλ το πράσινο φως για την κατασκευή σταθερού αγωγού φυσικού αερίου, ο οποίος μέσω της Κύπρου θα κατέληγε στα τουρκικά παράλια, στο Τσεϊχάν.
Και τούτο διότι η νέα πολιτική Μπάιντεν περί πράσινου καπιταλισμού ευνοεί μόνο τα κινητά δίκτυα ενέργειας, όχι τα σταθερά. Τη μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου με πλοία. Τα φωτοβολταϊκά. Τις μπαταρίες. Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Χωρίς να υπολογίζει όμως ότι η προσφυγή σε αυτή την πολιτική, που γίνεται με μοναδικό στόχο να ακυρώσει το ρωσικό πλεονέκτημα της μεταφοράς φυσικού αερίου μέσω σταθερών δικτύων αγωγών, έχει δύο προβλήματα: το πρώτο είναι ότι σε έναν αβέβαιο κόσμο τα κινητά δίκτυα ενέργειας γίνονται πιο εύκολα στόχος από τους τρελούς και τους αυταρχικούς ηγέτες σε σύγκριση με τα σταθερά. Και αν αυτό, ο μη γένοιτο, συμβεί ποτέ, η ρύπανση που θα προκληθεί στις θάλασσες της Μεσογείου θα είναι πολλαπλάσια σε σύγκριση με αυτήν που περιέγραφαν ο Γιώργος Παπανδρέου και η κυρία Μπέρμποκ. Προφανώς και δεν ευχόμαστε να συμβεί ποτέ τίποτε από όλα αυτά, αλλά ζούμε πλέον σε έναν κόσμο τρελών ηγετών, που δυστυχώς έχουν στην κατοχή τους πυρηνικά όπλα. Σε έναν κόσμο όπου η πειρατεία πλοίων είναι γνωστό φαινόμενο.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι μέχρι να αναπτυχθεί πλήρως ο πράσινος καπιταλισμός που ονειρεύονται οι Δημοκρατικοί του κυρίου Μπάιντεν, η Ευρώπη και οι λαοί της μπορεί να έχουν γονατίσει και να έχουν χρεοκοπήσει από το βάρος της δυσβάστακτης ακρίβειας που προκαλούν στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς η έκρηξη των τιμών της ενέργειας και οι ελλείψεις στα τρόφιμα. Οταν κάποτε φτάσει στην Ευρώπη το φθηνό δυτικό αέριο ή αναπτυχθεί πλήρως το πράσινο δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας, τότε ίσως να είναι αργά για εκατομμύρια πολίτες. Εκτός αυτού, υπάρχει κάτι ακόμα: η Αμερική έκανε θανάσιμο πολιτικό λάθος με το να εξωθήσει τη Γερμανία να υιοθετήσει ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα-μαμούθ, ύψους 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, και να αποκτήσει πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις θηριωδίες των ναζί δικό της στρατό. Οταν στο μέλλον αναπτυχθούν οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις, τότε κανείς δεν θα μπορεί να ασκήσει επιρροή στη Γερμανία, κανείς δεν θα μπορεί να μιλήσει στο Βερολίνο και τότε ίσως κάποιοι ανακαλύψουν ότι θα ήταν καλύτερα να έχει η Γερμανία αγωγό με τους Ρώσους, παρά να έχει δικό της στρατό!
Στο σημείο όπου βρισκόμαστε όμως σήμερα και παρακολουθώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες να ζητούν από τους Ουκρανούς, τους Πολωνούς και άλλες χώρες να διεξαγάγουν πόλεμο δι’ αντιπροσώπων κατά του προέδρου Πούτιν -διότι οι ίδιες φοβούνται τον Γ’ Παγκόσμιο και δεν τολμούν- εύλογα τίθεται το εξής θέμα: Προς όφελος ποιου πολεμούν οι Ουκρανοί; Προς όφελος ποιου πολεμούν οι Ρώσοι; Για λογαριασμό ποιου ήρθε σε ρήξη ολόκληρη Ευρωπαϊκή Ενωση με τη Ρωσία, η οποία βρίσκεται στην ενδοχώρα της και κανονικά θα έπρεπε να αποτελεί μέρος της αρχιτεκτονικής ασφαλείας της; Για χάρη ποιου εξεγείρονται οι ευρωπαϊκοί λαοί σε γήπεδα, θέατρα, ανοιχτές συγκεντρώσεις, όταν μετά βεβαιότητος τον λογαριασμό του πολέμου που κάνουν οι ΗΠΑ δι’ αντιπροσώπων θα τον πληρώνουν διπλά και τριπλά οι ίδιοι οι λαοί κάθε φορά που θα πηγαίνουν στο βενζινάδικο ή κάθε φορά που θα ανάβουν τα φώτα στο σπίτι τους;
Εκτός από τον πράσινο καπιταλισμό στις Ηνωμένες Πολιτείες γεννήθηκε κάποτε και ο λαϊκός καπιταλισμός. Θα έρθει στιγμή στο μέλλον που θα καταστεί κοινή πεποίθηση όλων των λαών της Ευρώπης ότι δεν αξίζει να πληρώνεις το μάρμαρο υπηρετώντας τις επιδιώξεις τρίτων. Δεν θα αργήσει η μέρα που οι λαοί θα ζητήσουν τα ρέστα από τις ηγεσίες τους για τη λυπητερή του κυρίου Μπάιντεν. Το «διαίρει και βασίλευε» έχει ημερομηνία λήξεως.
ΥΓ.: Επί του πιεστηρίου: Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας «Τζουμ Χουριέτ», οι ΗΠΑ αποφάσισαν να στείλουν 5.000 εταιρίες που φεύγουν από τη Ρωσία στην Τουρκία!
