Τρανή απόδειξη του πόσο πεταμένα ήταν τα λεφτά που δαπάνησαν οι γονείς για τις σπουδές του Κυριάκου είναι οι ΓΑΠικές… επιδόσεις του
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι νοσεί από κορονοϊό. Υποχρέωση όλων είναι η διατύπωση ειλικρινών ευχών για ταχεία ανάρρωση. Υποχρέωση των ΜΜΕ είναι και οι ευχές για γρήγορη αποθεραπεία, αλλά και η αλήθεια για τα πεπραγμένα του. Με την επίσκεψή του στο Φανάρι επιβεβαιώθηκε η υποψία ότι πρόκειται για τον… ΓΑΠ της Ν.Δ. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την επαφή του με τα στοιχειώδη του ελληνικού πολιτισμού (γλώσσα, θρησκεία, κοινές πεποιθήσεις).
Συναντάται με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και λέει το αμίμητο: «Παναγιότατε, καταρχάς να σας πω πόσο χάρηκα και πόσο συγκινήθηκα σήμερα που μου δόθηκε η ευκαιρία σήμερα, Κυριακή της Ορθοδοξίας, να βρεθώ μαζί σας στην κοίτη της Ορθοδοξίας, στο Φανάρι». Μπέρδεψε τη λέξη «κοίτη», το κοίλο τμήμα του εδάφους μέσα στο οποίο κυλάει το ποτάμι, ο χείμαρρος και το ρυάκι, με την «κοιτίδα», που είναι ο τόπος στον οποίο γεννήθηκε και όπου για πρώτη φορά καλλιεργήθηκε και αναπτύχθηκε κάτι. Είναι, δε, τέτοια η ασχετοσύνη και του ιδίου αλλά και όσων επιμελούνται τα διαδικτυακά μέσα του, ώστε η ελληνικούρα αναρτήθηκε και στο twitter!
Επίσης, ρόιδο τα έκανε όταν αποπειράθηκε να διαβάσει (δεν τη γνωρίζει από στήθους) την Κυριακή Προσευχή, το γνωστό σε όλους «Πάτερ Ημών», κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου, στο Φανάρι. Στο «ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς» μια δοτική δολοφονήθηκε εν ψυχρώ και μια γενική άρθρου εξαφανίστηκε και τις αντικατέστησαν κάποιες αιτιατικές που έτυχε να περνούν δίπλα από τον νου του πρωθυπουργού. Η φράση εκφωνήθηκε «ως εν ΟΥΡΑΝΟΝ και επί ΤΗ γης». Το «δὸς ἡμῖν σήμερον» άλλαξε σε «ΔΩΣΕ ημίν σήμερον» (πώς λέμε «δώσε και σε μένα μπάρμπα; Κάτι τέτοιο…). Στο «ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν» τα χρέη έγιναν οφέλη και ο Κυριάκος είπε «άφες ημίν τα ΩΦΕΛΗΜΑΤΑ ημών». Στο φινάλε έβαλε κι ένα «ν» επιπλέον στο «μη». Το «καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν» έγινε «και ΜΗΝ εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν».
Φαντάσου να του ζητήσουν να πει από στήθους το «Πιστεύω». Μόλις γίνει καλά, θα πάρει των ομματιών του και θα φύγει τρέχοντας από τη χώρα μας, στην οποία επί χιλιετίες ομιλείται μια τόσο δύσκολη γλώσσα – μέχρι την αντικατάσταση ημών από αφροασιατικούς πληθυσμούς.
