Mέχρι τώρα ξέραμε ότι ο βασικός εχθρός της χώρας, προαιώνιος και αδυσώπητος, είναι η Τουρκία. Δεν σταμάτησε ποτέ να μας απειλεί. Από το 1974 και μετά ζούμε έναν νέο γύρο έμπρακτης αμφισβήτησης της εθνικής μας κυριαρχίας, με στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο, απόβαση σε ελληνική βραχονησίδα, συνεχείς παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, πολεμικές κραυγές και υφαρπαγή θαλάσσιων ζωνών.
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Προφανώς για τον κύριο Μητσοτάκη δεν ισχύουν αυτά. Από τότε που επιτέθηκαν οι Ρώσοι στην Ουκρανία έγιναν αυτοί οι εχθροί του ελληνικού έθνους. Οι Τούρκοι είναι πλέον φίλοι μας, μας αγαπούν, όπως θα έλεγε και ο Δήμος Σταρένιος. Ενωνόμαστε μαζί τους για να αποκρούσουμε την κοινή απειλή, τους σύγχρονους Ερυθρούς Χμερ των Ουραλίων, που σε λίγο θα φτάσουν στην πόρτα μας…
Με συγχωρείτε, αλλά πιο ανόητη αυτοπαγίδευση δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Γιατί οι Ρώσοι έγιναν πράγματι εχθροί μας με την αδιανόητη πρωτοβουλία να «χαρίσουμε» όπλα που θα στραφούν εναντίον τους. Αλλά δεν έγιναν εχθροί των Τούρκων. Μια χαρά τα λένε και συνεργάζονται.
Θα ήθελα, επομένως, να ρωτήσω τον νοήμονα πρωθυπουργό μας τι ακριβώς θεωρεί ότι «μας ενώνει» με την Τουρκία, εκτός από την… πέτσινη ρωσική απειλή. Τι μας ενώνει με μία χώρα που διατηρεί εις βάρος μας «απειλή πολέμου», αν τολμήσουμε να ασκήσουμε κυριαρχικό μας δικαίωμα που απορρέει από το Διεθνές Δίκαιο; Μήπως μας ενώνει η κοινή ευρωπαϊκή μας προοπτική; Η αντίληψη για την τρομοκρατία και το Ισλάμ; Η κοινή αγωνία για το κύμα λαθροεποικισμού; Οι αξίες και τα ιδεώδη της δημοκρατίας;
Α, μου διέφυγε! Μας ενώνει το χρήμα. Θα κάνουμε μαζί μπίζνες. Θα βάλουμε τον Ερντογάν συνέταιρο στη μεταφορά φυσικού αερίου από το Ισραήλ και θα πάψει να μας ενοχλεί. Αφού κι εμείς πρώτα πάψουμε να τον τσιγκλάμε με τη θωράκιση των νησιών μας. Θα τα αφοπλίσουμε και θα στείλουμε όλα τα αμυντικά συστήματα στα βόρεια σύνορα να περιμένουμε τους… Ρώσους εισβολείς.
Δεν ξέρω λοιπόν αν το καταλάβατε, αλλά ο κ. Μητσοτάκης στην Κωνσταντινούπολη (Ιστανμπούλ για τον ίδιο) εξήγγειλε αλλαγή εθνικού δόγματος ασφάλειας. Με ύφος αγχωμένου αυλοκόλακα, άκουσε τον πάντα βλοσυρό συνομιλητή του να του λέει πως πρέπει να γίνουν βήματα προόδου στο Αιγαίο. Και σίγουρα δεν εννοούσε πως θα κόψει μαχαίρι τις παραβιάσεις. Τα ελληνικά νησιά είχε κατά νου.
Συγκατανεύοντας ο κ. Μητσοτάκης διακήρυξε εμμέσως τη φινλανδοποίηση της χώρας. Μόνο που για να αλλάξει το εθνικό δόγμα ασφάλειας πρέπει πρώτα να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός. Κι ας γράφουν τα πληρωμένα μέσα ενημέρωσης για «νέες αφετηρίες», «λιώσιμο των πάγων» και τον… μπακλαβά που μας ενώνει. Αλλαγές που άπτονται των κυριαρχικών δικαιωμάτων και υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας δεν περνούν στα μουλωχτά, επειδή μία ωραία μέρα κάποιος ανακάλυψε έναν νέο εχθρό.
Α, και κάτι τελευταίο. Την επόμενη φορά που θα γίνει κάποιος τσαμπουκάς με τους Τούρκους και θα τρέχουμε να ζητάμε κυρώσεις, οι Ευρωπαίοι θα μας κοιτούν σαν ψυχασθενείς. Για πρώτη φορά θα έχουν κάποιο δίκιο…
