Ένας σχετικά σύγχρονος Αμερικανός φιλόσοφος, ο Γουίλ Ντιράν (William James Duran), είχε πει πως από τη βαρβαρότητα μέχρι τον πολιτισμό χρειάζεται ένας αιώνας, αλλά το ανάποδο, δηλαδή η επιστροφή από τον πολιτισμό στη βαρβαρότητα, μπορεί να πάρει μόνο μία μέρα.
- Γιώργος Χαρβαλιάς
Μαζί λοιπόν με τη βαρβαρότητα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, ζούμε και μια άλλη βαρβαρότητα, αυτής της ποινικοποίησης ολόκληρου του ρωσικού έθνους με την απαράδεκτη, σκοταδιστική και φασιστικής εμπνεύσεως καμπάνια «Cancel Russia»(«Ακυρώστε τη Ρωσία»), ιδίως σε ό,τι αφορά την εφαρμογή της σε τομείς τέχνης, πολιτισμού και αθλητισμού.
Κάποιοι ανόητοι πιθηκίζοντες στην Ελλάδα, ανάμεσά τους και μέλη της κυβέρνησης, όπως η υπουργός Πολιτισμού, νομίζουν ότι η ακύρωση ενός ιστορικού έθνους και της ανεκτίμητης πολιτισμικής του συνεισφοράς από τους σύγχρονους δυτικούς Ταλιμπάν αποτελεί ένδειξη ευαισθησίας και προοδευτικότητας. Κάτι σαν το κίνημα #ΜeΤoo ή το Black Lives Matter των αριστερών μαύρων και των antifa στην Αμερική. Φοβούμαι ότι είναι βαθιά νυχτωμένοι, στην καλύτερη περίπτωση. Γιατί υπάρχουν και οι πληρωμένοι που παριστάνουν τους νυχτωμένους…
Σε ένα εξαιρετικό άρθρο του ο επιχειρηματίας Νίκος Σταματάκης, μόνιμα εγκατεστημένος στη Νέα Υόρκη, εξηγεί ότι «ακυρώνοντας τον ρωσικό πολιτισμό η Δύση αυτο-ακυρώνεται επιστρέφοντας στη βαρβαρότητα». Και κάνει μια εύστοχη επισήμανση: «Αυτό το κύμα ακυρώσεως κουλτούρας προέρχεται από την αριστερή πλευρά του πολιτικού φάσματος, του ίδιου ιδεολογικού πεδίου που πάλεψε επί δεκαετίες για την ελευθερία της έκφρασης, τους ίδιους ανθρώπους (κάποιοι είναι ακόμη ζωντανοί) που υπέφεραν από πολλά χρόνια μακαρθισμού. Σήμερα έχουμε να κάνουμε με έναν νέο μακαρθισμό… Αλλά στην περίπτωση του “Cancel Russia” αυτός ο μακαρθισμός αντικαθιστά το σοβιετικό σκιάχτρο με τη ρωσοφοβία και είναι πολύ λιγότερο εξηγήσιμος από τον μακαρθισμό της δεκαετίας του 1950… Οσο για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, άλλη μία φορά έχουν ξεπεράσει τα όρια στο πλευρό, πάντα, της φίμωσης της ελευθερίας της έκφρασης».
Το άρθρο του Σταματάκη (ολόκληρο μπορείτε να το διαβάσετε στο προσωπικό του site, HELLENISCOPE.com) είναι πραγματική όαση μπροστά στις κραυγές αντιρωσικού χουλιγκανισμού, που κατακλύζουν και την Ελλάδα, με πρωτοστάτες κάποιους γενίτσαρους ιεροκήρυκες της ροζ Αριστεράς και κάποιους που παριστάνουν τους κεντροδεξιούς, αλλά στην πραγματικότητα είναι σκληροί νεοφιλελεύθεροι, εντεταλμένοι υπάλληλοι της παγκοσμιοποίησης.
Φυσικά, υπάρχουν κι άλλοι που μιλούν για αναβίωση ενός ιδιότυπου μακαρθισμού, ακόμη και μέσα στην Αμερική, όπως o oικονομολόγος καθηγητής Tyler Cowen, συνεργάτης του Bloomberg, και βέβαια ο τεράστιος Τucker Carlson του Fox News, που ως τελευταίος των Μοϊκανών υπερασπίζεται (με αναγκαστικούς ελιγμούς…) το αυτονόητο.
Ο εξοστρακισμός αθλητών, καλλιτεχνών και ανθρώπων του πνεύματος με βάση την εθνική καταγωγή τους είναι κάτι που δεν επιχειρήθηκε ούτε στις πιο σκοτεινές στιγμές της νεότερης Ιστορίας. Παρά μόνο από τον Χίτλερ. Ας μην το ξεχνάμε αυτό. Γιατί είναι άλλο πράγμα το μποϊκοτάζ, όπως εκείνο το βλακώδες που επέβαλε ο Τζίμι Κάρτερ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, επειδή οι Ρώσοι εισέβαλαν στο Αφγανιστάν (για να τους μιμηθούν αργότερα οι Αμερικανοί, χωρίς να ανοίξει μύτη), και άλλο πράγμα να χάνουν άνθρωποι τη δουλειά τους, μαέστροι, καλλιτέχνες και προπονητές επειδή είναι Ρώσοι. Σε πογκρόμ παραπέμπει αυτό το δεύτερο, και όχι σε κυρώσεις.
Το καινούργιο ανέκδοτο, βεβαίως, ξεκίνησε από τους… πρώτους διδάξαντες: Τους Γερμανούς, που έσπευσαν να απολύσουν από τη Φιλαρμονική του Μονάχου τον μεγάλο Ρώσο μουσικοσυνθέτη Βάλερι Γκεργκίεφ, επειδή αρνήθηκε να καταδικάσει τον Πούτιν. Εφτασαν να διακόψουν και τη συνεργασία με τη διάσημη Ρωσίδα Αννα Νετρέμπκο, επειδή κάποτε φωτογραφήθηκε με μία σημαία αυτονομιστών του Ντονμπάς. Στον Καναδά του «προοδευτικού» Τριντό ο μακαρθισμός χτύπησε ταβάνι. Το προγραμματισμένο ντεμπούτο ενός ταλαντούχου 20χρονου Ρώσου πιανίστα ματαιώθηκε μόνο και μόνο λόγω της εθνικότητάς του. Σε αυτόν δεν ζητήθηκε να υπογράψει πιστοποιητικό… κοινωνικών φρονημάτων. Τον έκοψαν απευθείας.
Οι Ρώσοι αποκλείονται και από όλες τις αθλητικές ομοσπονδίες. Τεράστια ταλέντα, που ίδρωσαν, μόχθησαν και στερήθηκαν ένα σωρό απολαύσεις στη μάχη του πρωταθλητισμού, δεν θα μπορέσουν να ξεδιπλώσουν τις ικανότητές τους σε ένα διεθνές κοινό, επειδή είναι Ρώσοι!
Η επιχείρηση «ακύρωσης» ολόκληρου του ρωσικού έθνους (και όχι φυσικά του Πούτιν) σε όλα τα μέτωπα τείνει να πάρει διαστάσεις παράνοιας. Σύντομα θα την πληρώσουν και όσοι τυχαίνει να συνεργάστηκαν με Ρώσους. Από τραπεζίτες μέχρι τον τελευταίο καμαρότο σε κότερο Ρώσου ολιγάρχη.
Στην Ελλάδα, όπου ο ανάποδος μακαρθισμός της light αριστεράς και των νεοφιλελεύθερων χαρτογιακάδων του «Μένουμε Ευρώπη» θριαμβεύει, ήδη ακούγονται φωνές τέτοιου είδους. Κάποιοι έφτασαν να πουν, για παράδειγμα, ότι πρέπει να παραιτηθεί και ο Ελληνας προπονητής της ΤΣΣΚΑ! Λες και θα έλεγαν ποτέ το ίδιο για τους Ελληνες μπασκετμπολίστες που παίζουν σε τουρκικές ομάδες ή για τα τουρκικά σίριαλ που προβάλλει το αγαπημένο τους κανάλι, ο Σκάι.
Θα πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε ότι είναι άλλο πράγμα ο Πούτιν και οι κυρώσεις, και άλλο η συλλογική τιμωρία ενός ολόκληρου έθνους, που παραπέμπει ευθέως σε ρατσισμό. Καιρός είναι, λοιπόν, να μπει ένα φρένο σε αυτή την επιδοτούμενη αντι-ρωσική υστερία. Πώς όμως, όταν αυτή εκπορεύεται από τα ανώτατα κλιμάκια της ελληνικής κυβέρνησης, τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που αίφνης μίσησε τον Πούτιν, τα παπούτσια του οποίου έγλειφε μερικές εβδομάδες πριν; Έχουμε μπλέξει άσχημα, δυστυχώς.
