Παρακολούθησα αργά προχθές το βράδυ από το ελληνικό κανάλι του Euronews τις ομιλίες του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπαν και του προέδρου της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς αμέσως μετά τις εκλογικές νίκες τους στις αναμετρήσεις που διεξήχθησαν στις χώρες τους. Ο Ορμπαν διέψευσε τις δημοσκοπήσεις, συγκέντρωσε το 54 τοις εκατό των ψήφων και συνέτριψε την ενωμένη αντιπολίτευση.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Έξι κόμματα συνασπίστηκαν εναντίον του για να τον ανατρέψουν. Αριστερά και δεξιά. Τα κέρδισε με 20 μονάδες διαφορά! Ο ίδιος ειρωνεύτηκε τις δυνάμεις του εξωτερικού που χρηματοδότησαν την εκστρατεία εναντίον του με τη φράση «κάθε ευρώ που επενδύεται απέναντι στο κόμμα μας είναι ένα χαμένο ευρώ» -ολόκληρο Σόρος έδιωξε από την Ουγγαρία- και πρόσθεσε με χιούμορ: «Η νίκη μας είναι ορατή από το φεγγάρι!» Για τέταρτη θητεία επανεξελέγη. Τόνισε βεβαίως ότι η πολιτική υπεράσπισης του εθνικού συμφέροντος και οι εθνικές πολιτικές δεν είναι πολιτικές που έρχονται από το παρελθόν, αλλά από το μέλλον.
Σε πιο χαμηλούς τόνους ο Σέρβος Βούτσιτς εξέφρασε την ικανοποίησή του που ψήφισαν 4.000.000 Σέρβοι, στηλίτευσε το ΝΑΤΟ και αναφέρθηκε σε διάφορα προβλήματα της διαδικασίας, όπως ότι ο πρωθυπουργός του Κοσσυφοπεδίου απαγόρευσε στους εκεί Σέρβους να ψηφίσουν και έπρεπε να μεταβούν στη Σερβία για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα.
Οι νίκες και των δύο έγιναν δεκτές στην πολιτισμένη Δύση με ένα μείγμα δυσφορίας, πολιτικής ρηχότητας και ιδεολογικού τρόμου. Δυσφορίας, που είχε ως αποτέλεσμα να χαρακτηριστούν φιλορώσοι και εθνολαϊκιστές. Ρηχότητας, διότι οι νίκες τους αποδόθηκαν μόνο στον πόλεμο και στις επιπτώσεις του. Τρόμου, διότι διαφάνηκε ο φόβος μην τυχόν και το κλίμα της Ουγγαρίας και της Σερβίας μολύνει τη Γαλλία υπέρ της Λεπέν.
Στην πραγματικότητα -αυτό δεν καταλαβαίνει η ημετέρα διανόηση- οι ηγέτες αυτοί είναι αγαπητοί στους λαούς τους επειδή χρόνια τώρα υπηρετούν με σθένος το εθνικό συμφέρον και όχι το συμφέρον των συμμάχων τους. Και αυτό έγινε και μέσα στον πόλεμο, αλλά δεν γεννήθηκε μέσα σε αυτόν. Μπορεί πτυχές της πολιτικής τους για ιδεολογικά θέματα κοινωνικής συνοχής που έχουν στο επίκεντρό τους την οικογένεια και τις ελευθερίες του ατόμου να διχάζουν τη Δύση, αλλά αυτοί επιμένουν να δίνουν μάχη υπέρ των συγκροτημένων κοινωνιών εθνών κρατών και όχι των κοινωνιών σκορποχώρι, όπως τις αντιλαμβάνονται οι ίδιοι, και οι λαοί τους τούς επιβραβεύουν και μάλιστα με αυτοδυναμίες.
Τους θέλουν μόνους στο τιμόνι της διακυβέρνησης με εντολοδόχους τους ίδιους. Όχι συνεργαζόμενους με συνεταίρους και πραγματικούς εντολείς από το παρασκήνιο ξένες δυνάμεις.
Για να αποδειχθεί τούτο: η συσπείρωση ενός λαού γύρω από έναν ηγέτη αποτελεί στοιχείο διεθνούς ισχύος και εθνικής ανεξαρτησίας. Αν ο Ερντογάν με τα γνωστά ελλείμματα μπορεί να παίζει κομπολόι Ρωσία και Αμερική αυτή τη στιγμή, αυτό οφείλεται πως και στα χειρότερά του έχει συσπειρωμένο πίσω του το 35 τοις εκατό του τουρκικού λαού. Αυτό του δίνει άνεση κινήσεων. Η εμπιστοσύνη. Γιατί πείθει τον λαό του ότι νοιάζεται για το εθνικό του συμφέρον και δεν είναι υπάλληλος. Αν ο Ορμπαν είναι λαοφιλής και μπορεί να συγκρούεται με την Ε.Ε. και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ανεχόμενος διαγραφές και εξευτελισμούς, αυτό οφείλεται στο ότι κράτησε τον λαό του και τη χώρα του μακριά από μεγάλους κινδύνους και επέμεινε στην εθνική ομοιογένεια. Στη διάσωση και όχι αλλοίωση της εθνικής του ταυτότητας. Αν ο Βούτσιτς κέρδισε, οφείλεται στο γεγονός πως δεν ξέχασε ότι το ΝΑΤΟ βομβάρδισε τη χώρα του και, όπως είπε προχθές, το εθνικό του συμφέρον δεν ταυτίζεται με του ΝΑΤΟ. Αμφίβολο και με της Ε.Ε., η οποία τον έχει στο περίμενε τόσο καιρό για την ένταξη.
Αν υπάρχει ένας κίνδυνος από τον πόλεμο που τρομάζει το σύστημα, είναι ο εξής: μην τυχόν καταλάβουν οι ευρωπαϊκοί λαοί πως οι ηγεσίες τους σε κάθε χώρα δεν προέταξαν το συμφέρον τους, αλλά το συμφέρον των εταιριών όπλων και φυσικού αερίου της Δύσης. Και ότι είναι συνυπεύθυνες εξίσου για την πρόκληση ενός πολέμου που θα πάει τις οικονομίες των κρατών τους, των επιχειρήσεων και των οικογενειών τους πενήντα χρόνια πίσω για να γίνει το γινάτι άλλων!
Αν αυτό καταστεί ταχέως λαϊκή συνείδηση σε όλη την Ευρώπη, οι ηγέτες-υπάλληλοι θα διωχθούν με τις κλοτσιές. Όσο μάλιστα διαρκούν ο πόλεμος και οι επιπτώσεις του τόσο θα αλλάζει η ανάγνωση για τους υπευθύνους του, παρά τον πληροφοριακό πόλεμο. Ο εγκληματίας πολέμου Πούτιν θα αποκτήσει παρέα: τους εγκληματίες της ειρήνης! Τούτων δοθέντων, ο Μακρόν ίσως είναι τυχερός. Επειδή είμαστε στην αρχή του κύματος, μόλις που προλαβαίνει να μη χάσει από τη Λεπέν. Εις ό,τι μας αφορά, τα αντιαρματικά ο ελληνικός λαός τα πλήρωσε από το υστέρημά του για να προστατεύουν την εθνική άμυνα της χώρας. Όχι για να τα στέλνουμε στη Βουλγαρία. Ας γίνει κατανοητό. Το εθνικό συμφέρον είναι ο νέος κωδικός της διεθνούς πολιτικής! Το υπερεθνικό θα προτάσσεται στο μέλλον μέχρι του σημείου που δεν προκαλεί βλάβη στο εθνικό.