Το έγκλημα της Marfin δεν έχει προφανώς ενόχους, αφού δώδεκα χρόνια μετά και ενώ υπήρχαν τόσοι μάρτυρες στο συμβάν, κανείς δεν βρέθηκε να καταδικαστεί για τις δολοφονίες των εργαζομένων στην τράπεζα.
Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Παρά το πλούσιο φωτογραφικό υλικό που απαθανατίζει συγκεκριμένα άτομα έξω από το κτίριο να βάζουν φωτιά, να εμποδίζουν τα οχήματα της Πυροσβεστικής και να βρίζουν τους εργαζομένους που καίγονταν, παρά το γεγονός ότι ένα σωρό κάμερες υπήρχαν στην περιοχή, οι ένοχοι δεν βρέθηκαν.
Η υπόθεση ανασύρεται επί Χρυσοχοΐδη και ξανανοίγει, ξανά και ξανά, προφανώς για διαφημιστικούς λόγους, αφού ποτέ δεν μάθαμε τι αποτέλεσμα είχαν οι έρευνες κάθε φορά που άνοιγαν και ξανάνοιγαν τον φάκελο. Μάλλον τον ξεσκόνιζαν, τον αέριζαν και έβγαζαν και ένα δελτίο Τύπου να νομίζουμε ότι κάτι γίνεται.
Για τις δολοφονίες, βέβαια, δεν φταίνε τα παιδιά με τις κουκούλες που είχαν ξεκινήσει το έργο τους ανενόχλητα καίγοντας και σπάζοντας ό,τι βρουν στο διάβα τους, πριν φτάσουν στη Marfin, αλλά φταίνε η εργοδοσία, η τράπεζα και ο καπιταλισμός. Τα παιδιά με τις κουκούλες δεν είναι ποτέ θύτες. Είναι τα θύματα του καπιταλισμού και της ρημάδας της κενωνίας. Άσε που είναι και τα παιδιά διαφόρων, οπότε πού να μπλέκουν τώρα και να τους παίρνει τηλέφωνο ο ένας και ο άλλος να τους ζαλίζει. Φταίνε η εργοδοσία και ο καπιταλισμός που καίνε ζωντανούς τους εργαζομένους και τέλος. Τι ήθελαν κι αυτοί και δούλευαν και τάραζαν την επανάσταση που μόλις είχε ξεκινήσει; Αντί να είναι στην πορεία με τους αφιονισμένους με τις μολότοφ, πήγαν στη δουλειά τους. Και σε ποια δουλειά! Σε τράπεζα! Πόσα πια να αντέξει ο χαλασμένος εγκέφαλος του επαναστάτη της φακής;
Αφού οι γνωστοί μας άγνωστοι αφηνίασαν ανενόχλητοι στα γύρω μαγαζιά, ρίχνουν και μερικές μολότοφ στο εσωτερικό της τράπεζας και το κτίριο τυλίγεται στις φλόγες. Οι εργαζόμενοι δίνουν μάχη να σβήσουν τη φωτιά, δεν μπορούν, και τελικά κατευθύνονται προς σημεία διαφυγής, άλλοι επιτυχώς, άλλοι ανεπιτυχώς. Στο μεταξύ, όσο μέσα στο κτίριο οι άνθρωποι ζουν μία κόλαση κυριολεκτικώς, κάτι δίποδα από έξω έχουν στήσει πάρτι, τους βρίζουν και πετάνε πέτρες. Άλλοι εμποδίζουν την Πυροσβεστική να πλησιάσει. Τρεις άνθρωποι καίγονται, η μία κοπέλα είναι έγκυος.
Δεν θα αναρωτηθώ πώς μπορούν και συνεχίζουν την άθλια ζωή τους οι δολοφόνοι. Θα αναρωτηθώ, όμως, πώς τολμούν να κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις διάφοροι, ενώ οι δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι. Βέβαια, αν η Αγγελική, ο Επαμεινώνδας και η Παρασκευή ήταν γάτες ίσως να είχαν βρεθεί οι δολοφόνοι πιο εύκολα.
*Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών Πανεπιστημίου Sorbonne Nouvelle-Paris III
