«Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε» τραγούδησε η Δούκισσα. «Μα θες δε θέλεις, θα μου αφήσεις τις αναμνήσεις, τις αναμνήσεις» μας είπε ο Πέτρος Αναγνωστάκης.
«Τώρα πια είσαι ανάμνηση γλυκιά» βεβαιώνει ο Πάριος. Με την «Ανάμνηση» του Τόνι Πινέλι μεγαλώσαμε. Πολύ παλιότερα ο Κώστας Κοφινιώτης, σπουδαίος στιχουργός της εποχής του, είχε γράψει: «Μαζί σου ένοιωσα αγάπη και φιλία / η ανάμνησή σου πάντα σκλάβο με κρατά / και όπως φεύγουνε για τ’ άγνωστο τα πλοία / φεύγει κι η σκέψη μου και σε αναζητά».
Θα έλεγε κανείς ότι όλα αυτά αναφέρονται στον Covid, ο οποίος μας αποχαιρέτησε, τουλάχιστον όσο κρατάει η… τουριστική περίοδος.
Όμως η κυρία Γκάγκα μάς προσγείωσε μάλλον ανώμαλα: «Ετοιμαστείτε για νέο αναμνηστικό (οι αναμνήσεις που λέγαμε) το φθινόπωρο», που θα έχει λήξει και η τουριστική περίοδος, συμπληρώνουμε εμείς και πού ξέρεις και για κανένα 15νθήμερο λοκνταουνάκι… τριμήνου διαρκείας, που όλο και θα μας βεβαιώνουν ότι δεν θα επιβληθεί, αλλά μπορεί να μας έρθει κατακέφαλα κανένα… αναμνηστικό, αφού κι αυτό το άφησε ανοικτό η κυρία υπουργός.
Άλλωστε, φημίζεται αυτή η κυβέρνηση για τη σταθερότητα των αποφάσεών της.
