Τις «Άγριες μέλισσες» δεν τις έβλεπα. Όχι για κανέναν άλλον λόγο, αλλά αυτό το καθημερινό βίδωμα πέντε ημέρες την εβδομάδα είναι πολύ δύσκολο. Ώσπου έμαθα ότι, όπως κάθε εκπομπή που σέβεται τον εαυτό της, μπήκε στην περίοδο του στρατιωτικού καθεστώτος και άρχισε να γράφει Ιστορία, όπως βεβαίως αυτή την έβλεπε.
Και να τα βασανιστήρια και να οι ομαδικές εκτελέσεις με τους ομαδικούς τάφους και όλα εκείνα, τέλος πάντων, που συνθέτουν μία ευπρεπή αντιστασιακή σειρά. Είπα, λοιπόν, να δω κάνα δυο επεισόδια. Φυσικά δεν με εξέπληξε η, αναμενόμενη άλλωστε, υπόθεση.
Εκείνο, όμως, που ήταν χάλι ήταν οι στολές των στρατιωτικών – ηθοποιών. Τώρα που τελειώνει το σίριαλ, να πούμε ότι ήταν το αγλάισμα της προχειρότητος. Λάθος διακριτικά, λάθος χρώματα, λάθος όλα.
Αμ, εκείνος ο ανθυπομοίραρχος, που φοράει το πιστόλι του σαν τον Λούκι Λουκ; Παλιά υπήρχε ο αλησμόνητος Κώστας Παπαχρήστος, που ήταν απόλυτος γνώστης του αντικείμενου και τέτοιες καρικατούρες δεν υπήρχαν. Καλά, δεν περνούσε κανένας δεκανέας εκείνη την ώρα όξω από τα στούντιο να τον ρωτήσουν σχετικώς; Εκτός κι αν θέλουν να τονίσουν ότι επί χούντας οι αξιωματικοί θύμιζαν κατσαπλιάδες του ΕΛΑΣ… Μπορεί!
