Κι αν είναι η εξουσία άσχημη, φαντάσου τι είσαι συ που θέλεις να της μοιάσεις…
Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Ένα παλιό (και συχνά λειτουργικό) κόλπο της κούφιας δεξιοφάνειας, που καμώνεται την «εθνική» αντιπολίτευση, είναι η αποφυγή των θεμάτων που κάνουν «τζιζ» και το πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα με τα… ευκολάκια – με θέματα, δηλαδή, που η απάντησή τους είναι αυτονόητη για τους πάντες, εκτός από την κατεστημένη (και από τους ξένους εγκατεστημένη) εξουσία. Ας δώσουμε κάνα δυο παραδείγματα: Να υιοθετούν παιδιά τα ομόφυλα ζευγάρια, τριάρια και τεσσάρια; Η κούφια δεξιοφάνεια θα συνταχθεί με τη λογική – θα πει «όχι». Η κατεστημένη εξουσία θα σου πει ότι «δεν είναι ώριμη ακόμα η κοινωνία, πρέπει ωστόσο να γίνει, είναι θέμα ελευθερίας και δικαιωμάτων κ.ά.».
Ακόμα ένα ευκολάκι για την απομίμηση «εθνικής» αντιπολίτευσης (που θα προσφερόταν κι η ίδια να υιοθετηθεί από ομόφυλα ζευγάρια, τριάρια και τεσσάρια, προκειμένου να πάρει υπουργείο) είναι τα αντικομμουνιστικά κλισέ, δίχως να επισημαίνεται ταυτόχρονα ότι ο άθεος φιλελευθερισμός και ο αθεϊστικός μαρξισμός είναι σταυραδέλφια. Αυτό που αποφεύγουν οι καρικατούρες της αντισυστημικότητας είναι τα θέματα που έχουν ουσία, αυτά που σχετίζονται με τους ισχυρούς ξένους, αυτούς που ελέγχουν ασφυκτικά την πολιτική καθημερινότητα στην Ελλάδα. Να κάποιες ερωτήσεις που δεν θα άρεσαν στα κομματίδια τα οποία συμπεριφέρονται σαν τσικό της Ν.Δ.:
«Ποια η άποψή σας για την ελληνοαμερικανική αμυντική συμφωνία, όπου εμείς παραχωρήσαμε κυριολεκτικά γην και ύδωρ και οι Αμερικανοί ένα ωραιότατο σετ χειροκροτημάτων, που ήχησαν στην ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Κογκρέσο;»
«Ποια η άποψή σας για την ουσιαστικά αυτοματοποιημένη θεσμοθέτηση νόμων και τρόπων συμπεριφοράς του ελληνικού κράτους, που αποδέχεται a priori ό,τι σκαρφιστεί το διοικητήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Αν διαφωνείτε τι αντιπροτείνετε;»
«Ποια η άποψή σας για τον θεσμό της Κομισιόν, όπου διάφοροι ουρανοκατέβατοι, που δεν έχουν εκλεγεί, αποφασίζουν και διατάσσουν για το παρόν και το μέλλον των Ευρωπαίων πολιτών;»
«Πρέπει η Ελλάδα να έχει ως στρατηγικό στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή αυτονομία και το αυτεξούσιό της εντός των συμμαχιών και των ενώσεων στις οποίες συμμετέχει – κάτι που, μεταξύ άλλων, συνεπάγεται την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα;»
Συνεχίζεται…
