Κορυφαίο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας μού αποκάλυψε προ εβδομάδος τη στρατηγική που θα ακολουθήσει η φιλελεύθερη παράταξη στον δεύτερο γύρο των εθνικών εκλογών προκειμένου να κατακτήσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί ότι στην πρώτη κάλπη η Νέα Δημοκρατία θα κινηθεί στην περιοχή του 34%-35%, ποσοστό που θα αποτελέσει κατά την εκτίμησή του τον ικανό βατήρα για να κατακτήσει ποσοστό 40% στη δεύτερη αναμέτρηση.
Αν και οι υπολογισμοί αυτοί απέχουν για πολλούς από τη ζώσα πραγματικότητα και με αμφίβολο για ορισμένους βουλευτές του κόμματος το ενδεχόμενο να διεξαχθούν τελικώς εκλογές τον Σεπτέμβριο μετά την έκβαση της Novartis (πρόκειται για εκτιμήσεις του Σαββατοκύριακου), εντούτοις έχει αξία να δούμε αυτή την άσκηση στην πράξη. Διότι, σύμφωνα με το κορυφαίο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, βασικός άξονας της στρατηγικής της φιλελεύθερης παράταξης για την αυτοδυναμία είναι η δημιουργία αριστερού συνδρόμου στο εκλογικό σώμα. Μια λογική του τύπου «το 2019 ψηφίσαμε για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και το 2022 ψηφίζουμε για να μην ξανάρθει».
Πρόκειται, λοιπόν, για μια στρατηγική που βασίζεται στη μνήμη του παρελθόντος, και όχι στην προοπτική του μέλλοντος. Μια συντηρητική στρατηγική, η οποία θα λάβει μορφή με το σύνθημα «σταθερότητα ή χάος», άλλως ερμηνευόμενη «Μητσοτάκης ή χάος». Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, ανεσύρθη από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας η μνήμη από το αξέχαστο καλοκαίρι του 2015. Οταν ο Τσίπρας προκήρυξε το δημοψήφισμα και ο Βαρουφάκης έκλεισε τις τράπεζες.
Κατά τη διάρκεια όλης της προηγούμενης εβδομάδας, βοηθούντος και του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ο οποίος δήλωσε στην ΕΡΤ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σε συνθήκες απλής αναλογικής πρέπει να συνεργαστεί με τον Γιάνη Βαρουφάκη, τα μέσα ενημέρωσης κατακλύστηκαν από άρθρα, αναλύσεις, μαρτυρίες, ρεπορτάζ, με τα οποία καλούμασταν να θυμηθούμε αυτό που βεβαίως δεν ξεχάσαμε ποτέ! Πως τρέχαμε από ΑΤΜ σε ATM για να αποσπάσουμε 60 ευρώ ημερησίως για τα στοιχειώδη. Είναι θεμιτό στην πολιτική να παίζεις με τα σύνδρομα, έστω κι αν αυτά αφορούν το παρελθόν. Η ψήφος, η επιλογή μεταξύ κομμάτων βασίζεται στη σύγκριση.
Και η σύγκριση περιέχει πολλές φορές και το χθες. Υπό έναν όρο, όμως: Οταν ανοίγεις το χρονοντούλαπο της Ιστορίας για να κατηγορήσεις τον αντίπαλο, πρέπει να είσαι έτοιμος να απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις. Είναι η Νέα Δημοκρατία έτοιμη να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις για εκείνη την περίοδο; Αν ανατρέξουμε σε δηλώσεις στελεχών της τόσο το 2015 όσο και τα επόμενα χρόνια, όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης στηλίτευε την τεράστια ζημιά που υπέστη το τραπεζικό μας σύστημα εξαιτίας της μειώσεως της συνολικής αξίας του, όπως αυτή αποτυπώνεται στο Χρηματιστήριο, τι θα διαπιστώσουμε; Θα διαπιστώσουμε ότι η Νέα Δημοκρατία διαβεβαίωνε ότι το έγκλημα των capital controls που οδήγησε στη δραματική μείωση της αποτίμησης της αξίας των τραπεζών δεν θα μείνει ατιμώρητο. Δεν θα παραγραφεί.
Κι όμως! Οταν ήρθε η Ν.Δ. στην εξουσία, ασχολήθηκε με τις τηλεοπτικές άδειες, ασχολήθηκε με την υπόθεση της Novartis, αλλά με το έγκλημα που οδήγησε στο λουκέτο των τραπεζών και στη μείωση της συνολικής αξίας τους δεν ασχολήθηκε. Δεν συγκρότησε καν ούτε μία εξεταστική επιτροπή για τα μάτια του κόσμου.
Όχι προανακριτική, εξεταστική. Και το ωραιότερο: Οταν ο πρωθυπουργός δέχτηκε συγκεκριμένη ερώτηση σε συνέντευξη που παραχώρησε στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι, στην εκπομπή του Αλέξη Παπαχελά «Οι φάκελοι» το 2019, απάντησε ότι για την περίοδο εκείνη υπάρχουν πολιτικές ευθύνες, αλλά όχι ποινικές ευθύνες.
Οποιος, λοιπόν, θέλει να ανακινήσει το θέμα των ευθυνών του κ. Βαρουφάκη και του κ. Τσίπρα για το κλείσιμο των τραπεζών στο δημοψήφισμα του 2015, που έγινε σαν σήμερα επτά χρόνια πριν, θα πρέπει να απαντήσει και στο ερώτημα γιατί όταν ανήλθε στην εξουσία η Ν.Δ. δεν επιδίωξε τον δεκασμό του εγκλήματος και γιατί δεν συνέστησε ούτε καν μία εξεταστική επιτροπή για να διερευνήσει τι ακριβώς συνέβη εκείνη τη βραδιά. Και ποιες οι ευθύνες όλων.
Γιατί δεν συνέβη αυτό όσοι θυμόμαστε τα παρασκήνια, μπορούμε να το υποθέσουμε. Μπορεί να μη συνέβη επειδή η έρευνα θα έδειχνε ότι πολύ πριν από τον κ. Βαρουφάκη, από τον Μάρτιο, κάποιος άλλος κύριος τραπεζίτης στη Φρανκφούρτη πίεζε να επιβληθούν capital controls στο τραπεζικό σύστημα! Ελλην τραπεζίτης! Μπορεί να μη συνέβη επειδή ο κ. Βαρουφάκης έχει καλές διασυνδέσεις και επαφές με κορυφαίους παράγοντες του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος (τους αποκαλύπτει με ονόματα στο βιβλίο του), με τους οποίους έχει συμπτωματικά καλή σχέση και η παρούσα κυβέρνηση. Και ως γνωστόν, κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει.
Μπορεί να συνέβη γιατί μια τέτοια έρευνα θα έφερνε στο φως της δημοσιότητας και πάλι ποιος υπουργός του κ. Σαμαρά εξήγαγε μυστικά τις καταθέσεις του στο εξωτερικό τμηματικά σε ποσά των 10.000 ευρώ για να μην υποστεί τις συνέπειες των capital controls!
Μπορεί να μη συνέβη γιατί προείχαν άλλα πρόσωπα, όπως ο Παπαγγελόπουλος και ο Παππάς, τα οποία ήταν περισσότερο ταυτισμένα με τον Τσίπρα σε σχέση με τον αποσυνάγωγο Βαρουφάκη.
Ο,τι κι αν συνέβη, όμως, το συμπέρασμα είναι το εξής: Ποινική έρευνα για τη ζημιά που υπέστη το ελληνικό τραπεζικό σύστημα από τα capital controls δεν έγινε πάντως ποτέ. Μολονότι τούτο ήταν προεκλογικώς υπεσχημένο. Και αυτό συνιστά την αχίλλειο πτέρνα της στρατηγικής που επιθυμεί να ακολουθήσει η Νέα Δημοκρατία στις δεύτερες εκλογές του Σεπτεμβρίου. Εάν τελικώς διεξαχθούν εκλογές τον Σεπτέμβριο. Τι νόημα έχει να θυμίσεις ένα σκάνδαλο που με δική σου ευθύνη έμεινε ατιμώρητο;
