Στο οικοδομικό τετράγωνο της εξουσίας, εκεί όπου βρίσκονται η Βουλή και το Μαξίμου, αλλά και εκεί όπου βρίσκονται τα υπουργικά γραφεία, ενδημεί μια σοβαρή ασθένεια: ο ιδρυματισμός μέσα στη γυάλα της εξουσίας.
- Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης*
Ο μόνος τρόπος να έχεις αντισώματα για αυτή την ασθένεια είναι η συχνή επαφή με την αληθινή κοινωνία. Η διάσταση ανάμεσα σε ηγεσία και λαό βαθαίνει από την ψευδαίσθηση κυβέρνησης και βουλευτών πως ο κόσμος και η πραγματικότητα αρχίζουν και τελειώνουν στο άμεσο και άνετο περιβάλλον τους.
Επιστρέφοντας από μια περιοδεία στη Θεσσαλία, πήραμε μια γερή δόση από αυτά τα αντισώματα πραγματικότητας στην καρδιά του πρωτογενούς τομέα, στην περιοχή η οποία θα έπρεπε να είναι ο σιτοβολώνας και μόνο όλης της Ελλάδας, και να κάνουμε και εξαγωγές. Από τη χώρα πέρασαν κεφάλαια από την Ε.Ε. για να αναδιαρθρώσουν τρεις Ελλάδες, όχι μία. Το αποτέλεσμα ήταν σπατάλη, παρακμή και μια συνολική αποτυχία, όπου οι κομπιναδόροι κατέστησαν συνεργούς και τους απλούς ανθρώπους, στους οποίους μοίρασαν μικρό μέρος του λουφέ.
Ενώ, λοιπόν, οι Ολλανδοί παράγουν πολλαπλάσια ποσότητα ανά στρέμμα, εμείς μείναμε με τα συντρίμμια της διαφθοράς και της κακοδιαχείρισης. Οι Ισραηλινοί μετατρέπουν σταδιακά την έρημο, άνυδρα και άγονα εδάφη, σε πράσινο κύμα κι εμείς ακόμη παλεύουμε το φράγμα του Αχελώου και την εκτροπή του. Γιατί το κατάφεραν αυτό; Είναι, άραγε, εξυπνότεροι, πιο εργατικοί; Η απάντηση είναι κάποια απλά πράγματα: έρευνα και ανάπτυξη τεχνολογίας, εκπαίδευση και εφαρμογή της.
Μιλούν πολύ για διατροφική αυτάρκεια. Λείπει, όμως, μια λέξη: ανταγωνιστική. Δεν υπάρχει νόημα να παράγουμε ακριβά μη ανταγωνιστικά προϊόντα, θα τα συντρίψει ο εισαγόμενα ανταγωνισμός. Έχουμε δυνατά μυαλά, τα οποία τα παράγουμε μέσα από την Παιδεία και μετά ή χαραμίζονται ή τα κάνουμε εξαγωγή. Στα ελληνικά πανεπιστήμια η αριστερίλα θεωρεί περίπου στίγμα τη συνεργασία με ιδιωτικές εταιρίες τη σύνδεση με την παραγωγή. Εάν δεν κόψουμε και καυτηριάσουμε αυτές τις συμφύσεις της παρακμής, δεν θα προκόψουμε ούτε σε 1.000 χρόνια. Όταν οι άλλοι προχωράνε γοργά με τη δύναμη της πιο σύγχρονης επιστήμης, εμείς ακόμη πάμε με τον αραμπά, έχοντας μείνει έναν αιώνα πίσω, εθισμένοι ως πρεζάκια στις εποδοτήσεις.
Όσο ο μηδενιστικός αριστερόστροφος φασισμός διατηρεί αλώβητα τα φέουδά του στην Παιδεία, όπου έχουν ακόμη επιτεθεί σε καθηγητές και φοιτητές διότι τόλμησαν να συνεργαστούν με ιδιωτικές εταιρίες ή, π.χ., τις Ενοπλες Δυνάμεις για κάποιο αμυντικό σύστημα, δεν υπάρχει ελπίδα. Οι άλλοι κάνουν πλούσια περιβόλια την έρημο της Μέσης Ανατολής και εμείς παλεύουμε να αρδεύσουμε τη Θεσσαλία, με έργα να σαπίζουν από την ακινησία και με τον πανάκριβο εξοπλισμό κυριολεκτικά να σκουριάζει, μέχρι να ξαναθυμηθούμε ό,τι αφήσαμε στη μέση. Είναι όρος εθνικής επιβίωσης, εκτός από το να κερδίσουμε τη μάχη κατά της υπογεννητικότητας, να κερδίσουμε και τη μάχη της ανασυγκρότησης του πρωτογενούς τομέα, της γεωργίας, της κτηνοτροφίας και της αλιείας, με την πιο σύγχρονη τεχνολογία, την οποία μπορούμε να αναπτύξουμε αλλά και να αντιγράψουμε ή να αγοράσουμε.
Δόξα και τιμή στον τουρισμό και στα «γκαρσόνια». Τίμια και σκληρή, αξιοπρεπής δουλειά. Όμως, δεν μπορούμε να γίνουμε όλοι γκαρσόνια, δεν μπορούμε να ζήσουμε πουλώντας οι μισοί στους άλλους μισούς εισαγόμενα σουβλάκια, πίτσες και καφέδες. Δεν μπορούμε να αφήσουμε την ύπαιθρο να ερημώσει, να εισάγουμε σχεδόν τα πάντα και σε κάθε μεγάλη διεθνή αναταραχή να είμαστε έκθετοι σε τόσους κινδύνους στερήσεων ή ανεξέλεγκτης ακρίβειας.
Όπως επείγει να αξιοποιήσουμε τους ενεργειακούς μας πόρους, το ίδιο επείγει να παραγάγουμε ανταγωνιστικά ποιοτικά διατροφικά προϊόντα. Η Εθνική Δημιουργία εργάζεται γιʼ αυτό και είναι πολύτιμη η επαφή με τους ανθρώπους των παραγωγικών τάξεων στον τόπο τους. Χρειάζεται ένα ρηξικέλευθο και μακρόπνοο σχέδιο παραγωγικής αναγέννησης, με τον πιο πρωτοποριακό τεχνολογικά τρόπο, ώστε η καλύτερη και υγιέστερη διατροφή του κόσμου να παραμείνει κτήμα μας, καθημερινότητά μας, και να κατακτήσει τον κόσμο όλο, κρατώντας τους νέους ανθρώπους στον τόπο τους, δίνοντάς τους την ικανοποίηση να είναι παραγωγικοί και ευημερούντες. Το μέλλον δεν έρχεται με ευχές, αλλά με σχέδιο, γνώση και ρήξεις.