Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστοι περίμεναν να προκύψει κάτι ουσιαστικό από την εκδήλωση ενημέρωσης σχετικά με τα έργα στο μετρό Θεσσαλονίκης, που διοργάνωσε ο Δήμος Θεσσαλονίκης την περασμένη Δευτέρα 7 Οκτωβρίου.
- Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη
Κι όμως, από την όλη διαδικασία αποκαλύφθηκαν προθέσεις, σκοπιμότητες και πρακτικές, ρίχνοντας τις μάσκες πολλών.
Πρώτα απ’ όλα, από τα στοιχεία που παρατέθηκαν από τους εκπροσώπους της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ φάνηκε καθαρά ότι το πρόβλημα καθυστέρησης της κατασκευής του έργου δεν είναι οι αρχαιότητες που βρέθηκαν στον σταθμό της Βενιζέλου. Συγκεκριμένα, ενώ βασικές εργασίες έχουν ήδη προχωρήσει σε σημαντικότατο βαθμό (λ.χ., διανοίξεις σηράγγων σε ποσοστό 100%, μηχανολογικά πλέον του 90% κ.λπ.), η απορροφητικότητα των εγκεκριμένων κονδυλίων είναι μόλις στο 66%.
Επιπλέον, το έργο σε άλλους σταθμούς, όπου δεν υπάρχουν αρχαιότητες, έχει επίσης από καιρό σταματήσει. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του αμαξοστασίου στην Κηφισιά, όπου οι εργασίες σταμάτησαν εδώ και 1,5 χρόνο χωρίς καμία εξήγηση, οι εγκαταστάσεις και οι συρμοί βανδαλίστηκαν από «αγνώστους», ενώ και οι δεκάδες ιδιοκτήτες, των οποίων οι ιδιοκτησίες απαλλοτριώθηκαν προ 15 και πλέον ετών, περιμένουν ακόμη τις αποζημιώσεις τους (αυτό, βεβαίως, δεν είναι θέμα που αγγίζει την κατασκευή του έργου, αλλά είναι ενδεικτικό της εν γένει χρηματοδοτικής απαξίωσής του).
Οι αρχαιότητες, λοιπόν, της Βενιζέλου ήρθαν σαν θείο δώρο για όλους. Τα αρχαία είναι «πιασάρικα» επικοινωνιακά είτε γι’ αυτούς που επικαλούνται την ύπαρξή τους για να κερδίσουν χρόνο με νέες μελέτες και κατασκευαστικές προτάσεις είτε για κάποιους άλλους που ασκούνται πλέον στο -πρωτόγνωρο γι’ αυτούς- άθλημα της προστασίας της εθνικής μας κληρονομιάς. Η τελευταία περίπτωση, μάλιστα, καταντά ιδιαιτέρως εξοργιστική, όταν βλέπει κανείς να μιλά για την προστασία της Ιστορίας ο άνθρωπος που, ως δήμαρχος της πόλης, είχε εισηγηθεί προ μόλις δύο ετών να αλλάξουν όνομα το αεροδρόμιο και το ΚΤΕΛ «Μακεδονία», για να μην μπερδεύονται οι τουρίστες με τα Σκόπια, (!) ή όταν φτάνουν στο σημείο να μας παραδίδουν μαθήματα πατριωτισμού αυτοί που ξεπούλησαν τη Μακεδονία μας στους Σκοπιανούς με την προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών. Όλοι αυτοί ανακάλυψαν ξαφνικά ότι η πολιτική σπέκουλα πάνω στη δικαιολογημένη ευαισθησία των πολιτών για τον θησαυρό της πολιτισμικής κληρονομιάς του μπορεί να αποβεί ιδιαιτέρως αποδοτική.
Στην πραγματικότητα, η μετατόπιση του προβλήματος, που είναι η χρηματοδότηση του έργου, στο αν πρέπει οι αρχαιότητες να παραμείνουν στη θέση τους κατά την κατασκευή του σταθμού ή θα πρέπει να μεταφερθούν και να επανατοποθετηθούν δημιουργεί ένα ψευτοδίλημμα, το οποίο επιδιώκει να διχάσει την κοινωνία της Θεσσαλονίκης, που ταλαιπωρείται αφάνταστα εδώ και χρόνια από το βαλτωμένο έργο. Χωρίς ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν η κραυγή αγωνίας επιχειρηματιών που καταστράφηκαν, αλλά και χιλιάδων ανθρώπων που ταλαιπωρούνται καθημερινώς στις μετακινήσεις τους -πολλοί εξ αυτών με ιδιαίτερες ανάγκες-, εδώ και 13 χρόνια κυβερνήσεις, κόμματα, εργολάβοι και συντεχνίες παίζουν ένα άθλιο παιχνίδι στις πλάτες των πολιτών.
Ήταν επόμενο κάποια στιγμή να επιβληθεί μια λύση ερήμην των ενδιαφερομένων. Ο,τι ακριβώς συνέβη και με τα Μνημόνια που υποδούλωσαν τη χώρα, όταν οι δανειστές, μπροστά στην ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού, αποφάσισαν να αναλάβουν αυτοί τις τύχες μας! Το ίδιο συμβαίνει τώρα, με την απόφαση του Κ. Μητσοτάκη για τη μεταφορά και την επανατοποθέτηση των αρχαιοτήτων.
Προσβλητικό; Αναμφισβήτητα ναι. Κι όμως, αντί έστω αυτή τη στιγμή να τεθούν κάποιοι προ των ευθυνών τους, εξακολουθούν να απειλούν με προσφυγές και απεργίες διαρκείας, χωρίς να έχουν να παρουσιάσουν την παραμικρή μελέτη ή πρόταση! Ενδεικτικό μιας διαχρονικής νοοτροπίας που δεν σέβεται τον πολίτη, θέλοντας να τον κρατά όμηρο κομματικών σκοπιμοτήτων και επιδιώξεων.
Η επιλογή μιας λύσης με το μικρότερο οικονομικό και χρονικό κόστος, που θα σεβαστεί τις αρχαιότητες και θα τις παραδώσει μαζί με το μετρό στους πολίτες και τους επισκέπτες της Θεσσαλονίκης, είναι το ζητούμενο. Και, προς την κατεύθυνση αυτή, δεν ωφελούν δογματικές προσεγγίσεις, αλλά προβληματισμός και συναίνεση. Όποιος πράττει διαφορετικά θα είναι υπόλογος απέναντι στους πολίτες.
*Δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική»
