Πέθανε η Σατσίν Λιτλφέδερ, η Ινδιάνα που αρνήθηκε βραβείο Oσκαρ για λογαριασμό του Μάρλον Μπράντο
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Tο Oσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου το 1973 η «Ακαδημία» Κινηματογράφου των ΗΠΑ σκόπευε να το δώσει στον Μάρλον Μπράντο για την ερμηνεία του στον «Νονό». Εκείνος έστειλε -για να το αρνηθεί για λογαριασμό του- τη Σατσίν Λιτλφέδερ, μια Ινδιάνα ακτιβίστρια και ηθοποιό που είχε από τη μητέρα της ευρωπαϊκή καταγωγή και από τον πατέρα της ήταν Απάτσι και Γιάκουι. Ο Μπράντο δεν ήθελε το Oσκαρ επειδή είχε αηδιάσει με τον τρόπο που η βιομηχανία του σινεμά αντιμετώπιζε τους γηγενείς πληθυσμούς των ΗΠΑ.
Η Σατσίν υποσχέθηκε στον Μπράντο να πάει και να αρνηθεί ακόμα και να αγγίξει το αγαλματίδιο Οσκαρ. Αυτό και έπραξε. Δεν το άγγιξε. Εκανε μια κίνηση απώθησης με το χέρι της όταν της το έφερε κοντά της ο Ρότζερ Μουρ (που παρουσίαζε τη βραδιά μαζί με τη Λιβ Ούλμαν) και εκφώνησε μια μικρή ομιλία 60 δευτερολέπτων, που αποτελεί ακόμα και σήμερα μνημείο θάρρους και ευαισθησίας.
Μεγάλη μερίδα των θεατών της τελετής απονομής των Οσκαρ την αποδοκίμασε. Κάποιοι χειροκρότησαν. Ολοι το σχολίασαν.
Η Αμερικανική «Ακαδημία» Κινηματογράφου με καθυστέρηση δεκαετιών πήρε θέση υπέρ της λίγο πριν εκδημήσει και ανακοίνωσε χθες τον θάνατό της με ανάρτηση στο twitter, παραθέτοντας τα λόγια της: «Οταν δεν θα είμαι πια εδώ, να θυμάστε πάντα ότι κάθε φορά που θα υπερασπίζεστε την αλήθεια σας θα διατηρείτε ζωντανή τη φωνή μου και τις φωνές των εθνών μας και των λαών μας».
Σχολιάζοντας το έργο και την ποιότητα του χαρακτήρα της Σατσίν πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το έθνος της και το σύνολο των φυλών που το απάρτιζαν γενοκτονήθηκαν με πρόγραμμα και ταχύτητα από τους προγόνους εκείνων που αποκαλούνται σήμερα… «γνήσιοι Αμερικανοί».
Για να μη φτάσουμε κι εμείς στο πικρό σημείο της ολοκληρωτικής καταστροφής, όπως έφτασαν οι αγέρωχοι, ευγενείς και εναρμονισμένοι με τη φύση «Ινδιάνοι», πρέπει να προσέξουμε πάρα πολύ το θέμα του εποικισμού της πατρίδας μας.
Ετσι όπως πάει το πράγμα, σύντομα οι Ελληνες θα είμαστε οι λιγοστοί, ξοφλημένοι «Ινδιάνοι» που θα χρησιμοποιούνται σαν… φολκλορικές νότες της αλωμένης πατρίδας και θα διασκεδάζουν τους τουρίστες.
