Με μία λέξη γίνεται απόπειρα να διαχωριστεί η παιδεραστία σε καλή και κακή
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Λίγο αφότου έγινε γνωστή η υπόθεση του Ηλία Μίχου και του Ιωάννη Σοφιανίδη, που βίαζαν το 12χρονο κοριτσάκι στον Κολωνό -ο Μίχος λειτουργούσε και ως μαστροπός του παιδιού-, κυκλοφόρησε στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο ένας νεολογισμός: «παιδοβιαστής». Αυτή η καινοφανής λέξη, της οποίας το κατασκευαστικό μοτίβο θυμίζει εκείνο της γυναικοκτονίας (λες και οι γυναίκες δεν είναι άνθρωποι για να καλύπτονται από τον όρο ανθρωποκτονία), έχει γίνει αποδεκτή σχεδόν από το σύνολο των ΜΜΕ και των πολιτικών. Στην κοινωνία δεν «πέρασε» ιδιαίτερα – πέρα από τους συνήθεις πολιτικά φορτισμένους κύκλους του χονδρεμπορίου δικαιωματισμού.
Η λέξη «παιδοβιαστής» ίσως είναι η ρυπαρότερη πνευματική αλλά και πολιτική προσπάθεια (μια και η γλώσσα είναι το σημαντικότερο όχημα μεταφοράς και διασποράς ιδεών) να ξεπλυθεί η λέξη «παιδεραστής». Με την τοποθέτηση της λέξης «βιαστής» δίπλα στο θέμα «παιδο» και συνθέτοντάς τα σε «παιδοβιαστής» γίνεται αυτόματα ο υπαινιγμός ότι υπάρχουν περιπτώσεις παιδεραστών που βιάζουν παιδιά ή μωρά ή βρέφη και γι’ αυτό λέγονται παιδοβιαστές, αλλά υπάρχουν και οι παιδεραστές, που κάνουν μεν σεξ με μικρά παιδιά, νήπια και βρέφη, αλλά έχουν τη… συναίνεσή τους για τη σεξουαλική πράξη!
Το λανσάρισμα της λέξης «παιδοβιαστής» είναι απόπειρα σταδιακής ένταξης των γεννημάτων της Κόλασης, που είναι οι παιδεραστές, στην κοινωνία. Οποιος τη χρησιμοποιεί σαν καραμέλα, επειδή του φάνηκε… μοντέρνα και αρκούντως δικαιωματιστική, δίχως να το επιθυμεί ή να το έχει καν υποπτευτεί, ανοίγει διάπλατα τις πύλες για να περάσει η σήψη της παιδεραστίας στην καθημερινότητα των κοινωνιών.
Επιπλέον, αυτή η λέξη δίνει και λαβή στους κατηγορουμένους της υπόθεσης να ελαφρύνουν τη θέση τους, ισχυριζόμενοι ότι δεν είναι παιδοβιαστές, δεν βίασαν, αλλά συνευρέθηκαν έχοντας τη σύμφωνη γνώμη του 12χρονου κοριτσιού.
Αν ακούσετε κάποιον να λέει τη λέξη «παιδοβιαστής», ας τον ρωτήσετε: «Δηλαδή, υπάρχουν και παιδεραστές που συνευρίσκονται με παιδάκια έχοντας τη συναίνεσή τους;»
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι αυτού του είδους οι σύνθετες λέξεις, που κατασκευάζονται συνήθως από κάποια εμφανή ή αφανή απολυταρχική εξουσία, παραπέμπουν στη newspeak, τη «νεόγλωσσα» που επικρατεί στο ολοκληρωτικό υπερκράτος της Ωκεανίας, της χώρας του μυθιστορήματος «1984», που έγραψε ο Τζορτζ Οργουελ.
