Κάποιος μεγάλος και συνάμα σοφός (τόσο μεγάλος και τόσο σοφός, που δεν τον θυμάμαι…) είχε πει κάποτε: «Πώς είναι δυνατόν να προβλέψεις τον καιρό της Αθήνας, όταν ο ήλιος ανατέλλει από τον Τρελό (Υμηττός) και δύει στο Δαφνί;»
Αυτό ελέχθη την εποχή που τον καιρό τον προβλέπανε με τα μερομήνια ή από το αν γλείφεται η γάτα ή αν τα χελιδόνια πετούν χαμηλά ή αν πονάνε τα κόκαλα της γιαγιάς. Βέβαια, οι τρόποι αυτοί είχαν κάποιο ρίσκο, αλλά αυτούς ήξεραν, μ’ αυτούς πορεύονταν και να δεις που τις περισσότερες φορές έπεφταν μέσα.
Σήμερα όμως, την εποχή των δορυφόρων και του… Predator, είναι μεγάλη ξεφτίλα να αποτυγχάνεις στην πρόβλεψη και να κλείνεις τον κόσμο στα σπίτια του στέλνοντας αυτό το ανατριχιαστικό σε ήχο μήνυμα του 112. Ψέλλισαν κάποιες δικαιολογίες περί ψυχρών μαζών που άργησαν οι μετεωρολόγοι, αλλά μάλλον η EVA τους ηπάτησε…
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου στη μυθική περιγραφή του προφιτερόλ, και ενώ ο σερβιτόρος τού έδινε κάποιες διευκρινίσεις, τον κεραυνοβόλησε: «Δεν θέλω να το μάθω. Να το φάω θέλω». Κατάλαβε κάποιος αρμόδιος τι δηλοί ο μύθος; Μπα, δε νομίζω.
