Στις 2/10/2010 είχε πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη εκδήλωση με θέμα «Κύπρος – Μακεδονία: Ωρα Μηδέν», που διοργάνωσε το Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης και τα περιοδικά «Ενδοχώρα» και «Πολιτική Ενημέρωση».
- Του Γιάννη Κουριαννίδη*
Σε εκείνη την εκδήλωση είχα τονίσει χαρακτηριστικά ότι «οι Σκοπιανοί και οι εγχώριοι εντολοδόχοι τους προσπαθούν να βαδίσουν πάνω στα χνάρια της πρακτικής των Τούρκων και των ανθρώπων τους στη Θράκη μας, σφυρηλατώντας το τρίπτυχο θρησκεία – γλώσσα – λαογραφία. Πρέπει τώρα, που είναι ακόμη νωρίς, αυτή η προσπάθεια να καταπνιγεί εν τη γενέσει της, αφού μπορεί να μην υπάρχει φυσικά αξιοσημείωτος πληθυσμιακός αποδέκτης των φιλοσκοπιανών μηνυμάτων στον χώρο της ελλαδικής Μακεδονίας, αλλά πρόθυμοι υποστηρικτές τους στον διεθνή περίγυρο και εγχωρίως, με το αζημίωτο συνήθως, εύκολα βρίσκονται».
Οκτώ χρόνια αργότερα, και αφού ιδρύματα και φορείς του μακεδονικού Ελληνισμού συνέχισαν να καθεύδουν, υπογράφηκε η Συμφωνία των Πρεσπών, και από τότε οι Σκοπιανοί σφετεριστές της Ιστορίας μας απέκτησαν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν το όνομα της Μακεδονίας μας και να αυτοπροσδιορίζονται ως εθνικά «Μακεδόνες».
Πριν από τη «συμφωνία», αυτός ο όρος ήταν απαράδεκτος για την Ελλάδα, αφού το «Μακεδόνας» με εθνική σημασία δεν γινόταν αποδεκτός. Με την προδοτική συμφωνία, όμως, αυτό άλλαξε. Αναγνωρίστηκε «μακεδονική εθνικότητα», επομένως μπορεί πια καθένας να δηλώνει ότι αισθάνεται εθνικά «Μακεδόνας»! Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με το θέμα της γλώσσας.
Ήταν επόμενο, λοιπόν, εγχώριοι «πρόθυμοι μακεδονίζοντες» κάποια στιγμή να ζητήσουν, επικαλούμενοι τη συμφωνία, να αποκτήσουν δικές τους εκκλησίες, δικά τους σχολεία κ.λπ.
Ήδη άρχισε από καιρό η δημιουργία «πολιτιστικών» συλλόγων με φανερά αυτονομιστικά και «αλυτρωτικά» χαρακτηριστικά σε διάφορες περιοχές της Μακεδονίας, ακόμα και σε κάποιες όπου οι σλαβόφωνοι Ελληνες (που αποτελούν τον κύριο στόχο των φιλοσκοπιανών κύκλων για τη διάδοση της προπαγάνδας τους) είναι ελάχιστοι. Στην περιοχή της Φλώρινας, βεβαίως, αυτοί οι τύποι έκαναν πάντοτε τη μεγαλύτερη φασαρία, κυρίως λόγω της αβελτηρίας της ελληνικής Πολιτείας αλλά και των τυχοδιωκτισμών των ελλαδικών κομμάτων.
Ήταν επόμενο, λοιπόν, σε αυτήν ακριβώς την περιοχή να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα από πλευράς τους και, φυσικά, αυτή επελέγη για την ίδρυση και τη λειτουργία του Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα.
Η ολέθρια «συμφωνία» που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ και εξακολουθεί να σέβεται και να τηρεί η Ν.Δ. παρείχε πλέον τη νομιμοποίηση για την ίδρυση ενός τέτοιου κέντρου. Γι’ αυτό και οι όποιες φιλότιμες προσπάθειες σχετικά με την ανατροπή αυτής της δικαστικής απόφασης έχουν ελάχιστες πιθανότητες ακόμα και για να φτάσουν στις δικαστικές αίθουσες.
Είναι, πάντως, αξιοσημείωτο το γεγονός ότι στους σκοπούς του κέντρου τονίζεται ότι επιδιώκεται η διάδοση και η εισαγωγή της «μακεδονικής γλώσσας» σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, τόσο στη Μακεδονία όσο και στη Θράκη. Αυτή η αναφορά στη Θράκη μού θύμισε δύο γεγονότα. Το ένα ήταν το διεθνές πάνελ που πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2008, με θέμα «Τούρκοι της Δυτικής Θράκης και Μακεδόνες: Οι μη αναγνωρισμένες μειονότητες στην Ελλάδα», και το δεύτερο ένα περιστατικό που συνέβη σε ελληνικό δικαστήριο στην Ξάνθη το 2009, όταν ο κατηγορούμενος Ξανθιώτης μουσουλμάνος εκδότης εφημερίδας είχε πει απειλητικά στους δικαστές: «Προσέξτε, γιατί όσο μιλάτε για Πομάκους τόσο αυξάνετε την πιθανότητα να βρείτε μπροστά σας, από κάποιους κύκλους στη Μακεδονία σας, το ίδιο πρόβλημα που προσπαθείτε να δημιουργήσετε σε εμάς»!
Τα γεγονότα αυτά δείχνουν ότι η επιβουλή των Σκοπιανών σε βάρος της Μακεδονίας μας προφανώς και έχει από καιρό τη στήριξη των Τούρκων και όσο η Ελλάδα εξακολουθεί να αδιαφορεί τόσο χειρότερα θα γίνονται τα πράγματα για τα εθνικά μας δίκαια…
*Δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική» [email protected]
