Δεν ξέρω, αλλά έχω μία εντύπωση ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε διαφορά φάσης από την υπόλοιπη Ευρώπη όσον αφορά το λαθρομεταναστευτικό.
- Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Σε πρώτη φάση για εσωτερική κατανάλωση, από ποιον πλέον δεν ξέρω, αναπαράγεται το χαζοχαρούμενο πολυπολιτισμικό αφήγημα που ήταν της μόδας στην Ευρώπη προ δεκαετίας και βάλε. Κάτι για δήθεν ένταξη, κάτι «θα ζήσουμε όλοι μαζί», «σεβασμός στο διαφορετικό», μνημεία μισαλλοδοξίας και ρατσισμού και τέτοια χαζά δεν τα λένε πλέον ούτε αυτοί που τα επινόησαν. Μόνο εμείς τα λέμε με το χαμόγελο στα χείλη, γιατί προφανώς δεν έχουμε αντιληφθεί σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας, πρώτον, τις εξελίξεις στην Ευρώπη, δεύτερον, ότι ο κόσμος είναι στα κάγκελα με την επί σειρά ετών αθρόα εισροή λαθρομεταναστών, κατά κύριο λόγο αρρένων μουσουλμάνων. Ουσιαστικά, βέβαια, δεν υπάρχει κανένα πολυπολιτισμικό στοιχείο, αφού οι παράνομα εισερχόμενοι είναι κατά κύριο λόγο αραβόφωνοι, άρρενες μουσουλμάνοι, το οποίο σημαίνει μία και μόνο κουλτούρα.
Σε δεύτερη φάση η ατζέντα περιλαμβάνει ως αποκλειστικά αιτήματα της χώρας στην Ε.Ε. τα εξής γραφικά: «δώστε λεφτά», «πάρτε, καλέ, κι εσείς, κύριε, λαθρομετανάστες». Στο πρώτο αίτημα κάτι ψιλά δίνουν ακόμη προκειμένου να τους κρατάμε εδώ, να μην τους έχουν μέσα στα πόδια τους κι ας γίνεται η χώρα μουσουλμανάτο. Από την άλλη, βέβαια, πώς θα ζήσουν και οι ΜΚΟ; Κλέφτες θα γίνουν; Αυτά τα αναπτυξιακά σκέφτονται κυβερνητικώς και σου λένε «κάτσε να τους κρατήσουμε εδώ, να βάλουμε κι άλλους, γιατί πληρώνουν με το κεφάλι. Μην το χάσουμε τέτοιο έσοδο».
Στο δεύτερο αίτημα έχουν κωφεύσει εδώ και κάτι έτη, αλλά για τον κ. Μητσοτάκη έχει κολλήσει η βελόνα και καθημερινώς μας υπενθυμίζει ότι παραπονιέται που οι άλλοι δεν παίρνουν κανέναν, που δεν υπάρχει ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, που θα πιέσει τον έναν και τον άλλον, που θα ζητήσει κυρώσεις για όσους δεν δέχονται λαθρομετανάστες. Είναι προφανές ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν συνωστίζεται με τον λαουτζίκο στις ουρές ελέγχου των αεροδρομίων, για να δει ότι πλέον αυτό το γκισέ για τους πολίτες Ε.Ε., από το οποίο περνάγαμε για χρόνια ανέμελοι σε τρία νανοσεκόντ, γιατί είχαμε πατρίδα την Ευρώπη, τώρα έχει μία ουρά μέχρι το αεροπλάνο λόγω διεξοδικών ελέγχων.
Εν κατακλείδι, όλες οι χώρες έχουν αλλάξει ρητορική, έχουν κλείσει τα σύνορά τους, ακόμη και οι πιο ένθερμοι οπαδοί της μουσουλμανοπολυπολιτισμικότητας, κι εμείς το μόνο που δεν έχουμε πει ακόμη είναι το τσιπραίικο «η θάλασσα δεν έχει σύνορα». Αναρωτιέμαι τελικά αν πρέπει να έχουμε Μπατακλάν και μαζικές σφαγές αθώων στον δρόμο για να αλλάξουν τελικά οι πολιτικοί μας τροπάριο, όπως έκαναν οι εταίροι μας. Γιατί, αν περιμένουν τις μαζικές δολοφονίες για να καταλάβουν και να πράξουν αντιστοίχως, τότε τι να πω;
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
