Ανεβαίνοντας τα σκαλιά του Δημαρχιακού Μεγάρου της πλατείας Κοτζιά για να συναντήσω τον νέο δήμαρχο Αθηναίων δεν μπορώ να κρύψω την έκπληξή μου.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Το κτίριο που επί δημαρχίας Αβραμόπουλου, Ντόρας και Κακλαμάνη έσφυζε από ζωή μοιάζει έρημο. Σχεδόν εγκαταλειμμένο. Στοιχειωμένο. Ακατοίκητο. Αφώτιστο. Σκοτεινό. Βρόμικο. Για να συναντήσω… ζωή χρειάστηκε να φτάσω έξω από το γραφείο του δημάρχου: οι γραμματείς του, ένας κλητήρας, ο διακεκριμένος πρέσβης Κριεκούκης, αυτά.
Όταν βγήκε από το γραφείο ο Κώστας Μπακογιάννης παρατήρησε την έκπληξή μου και… σχολίασε: «Ξέρεις, εγώ δεν παρέλαβα γραφείο, αλλά… μαυσωλείο. Και κάτι πρέπει να κάνω γι’ αυτό! Δεν ταιριάζει καθόλου με την προσωπικότητά μου». Χωρίς να θέλει να προσβάλει κανέναν, μου ανέφερε ότι τις πρώτες μέρες του στην Κοτζιά πέταξε «πέντε φορτηγά σκουπίδια». Ως φαίνεται, η θητεία του Γιώργου Καμίνη και του ασήμαντου διαδόχου του δεν ήταν προβληματική στον τομέα της καθαριότητας μόνον στους δρόμους, αλλά και στο εσωτερικό του ιστορικού κτιρίου. Ο Μπακογιάννης γρήγορα θα αλλάξει τη διαρρύθμιση του χώρου για να αλλάξει το φενγκ σούι, ενώ έχει ζητήσει έργα τέχνης από το Μουσείο Μπενάκη για να αποχωριστεί το… κιτς. Ωστόσο, ξέρει καλά ότι άλλες είναι οι αλλαγές που θέλει η πόλη (η οποία πλέον έχει αναδειχθεί σε διεθνή τουριστικό προορισμό) για να απαλλαγεί από τη μούχλα των εκσυγχρονιστών. Άμεση προτεραιότητά του αυτή τη στιγμή είναι η καθαριότητα και τα οικονομικά. Μετακαλεί όλους τους οδηγούς που είχαν εγκαταλείψει το τιμόνι των απορριμματοφόρων για να αράξουν σε μια θέση… λούφας.
Δυσάρεστο αλλά αναγκαίο. Σκέφτεται και την ανάθεση στους ιδιώτες (χωρίς να έχει καταλήξει) όχι για την αποκομιδή αλλά για τον καθαρισμό των δρόμων. Η Αθήνα πρέπει να ξαναγίνει κούκλα. Κάνει απογραφή στους αριθμούς στα οικονομικά και δεν διστάζει να «παγώνει» συμβάσεις, αν μυριστεί διαφθορά. Έχει αναθέσει στον ημέτερο αντιδήμαρχο Λευτέρη Σκιαδά να βγάλει από τις αποθήκες του δήμου τα αγάλματα επιφανών προσωπικοτήτων, με εντολή να τα τοποθετήσει στους δρόμους.
Προσφάτως καθάρισε το άγαλμα που είναι αφιερωμένο στους ήρωες των Ιμίων και το είχαν βάψει οι αναρχικοί. Απευθύνεται σε ιδιώτες για να αναλάβουν με χορηγίες τον στολισμό δρόμων της Αθήνας – τελευταία φορά που αγόρασε γιορτινά λαμπάκια ο δήμος ήταν το μακρινό 2003! Επί της μητρός του. Μα και όλα αυτά να κάνει, ξέρει ότι είναι πλέον τα βασικά. Η αλφαβήτα. Ο δήμος έχει καταστεί πλέον μητροπολιτικός και οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του.
Είναι πολύ γενικό αυτό που λέει και του ζητώ παράδειγμα. Μου αναφέρει τη Δημοτική Αστυνομία. «Η Αθήνα θα αποκτήσει σύντομα αξιωματικό πόλης. Θα λειτουργήσει ενιαίο επιχειρησιακό κέντρο ΕΛ.ΑΣ. – Δημοτικής Αστυνομίας για να υπάρχει συντονισμός σε μια σειρά θέματα που μπορεί και η Δημοτική Αστυνομία να ασκήσει κεντρικές αρμοδιότητες» αποκαλύπτει. Καλό νέο. Ετοιμάζει επίσης παρεμβάσεις-έκπληξη στο κέντρο της πόλης, οι οποίες θα σηκώσουν πολλή σκόνη όταν γίνουν.
Τον ρωτάω για τη σχέση του με τον πρωθυπουργό. «Λύνω τα θέματα σε επίπεδο υπουργών και με τον Κυριάκο συζητάμε τα μείζονα. Η αναμόρφωση του Εθνικού Κήπου είναι ένα από τα projects που ετοιμάζουμε» μου λέει. Αν και τον γνωρίζω τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια, από ένα ταξίδι στη… Μόσχα, τον παρατηρώ. Καμία σχέση με τη θορυβώδη μητέρα του, η οποία, όταν κάνει είσοδο στον χώρο, έχεις την εντύπωση, λόγω ύψους, ότι δεν μπαίνει μέσα άνθρωπος, αλλά ένα «γεγονός». Καμία σχέση και με τον θείο του. Μιλά με λιγότερες «γωνίες». Ο Μπακογιάννης δεν θέλει να είναι «γεγονός», το φωνάζει και το casual ντύσιμό του. Φεύγοντας είμαι σίγουρος ότι θέλει να κάνει τη δημαρχία του γεγονός. Με τον τρόπο του.
Εύχομαι μέσα μου «μακάρι», γιατί το να αφήνεις αποτύπωμα σε αυτήν την πόλη είναι πολύ δύσκολο (κανείς δήμαρχός της μεταπολιτευτικά δεν έγινε πρωθυπουργός) και αναρωτιέμαι αφήνοντας την πόρτα πίσω μου: Πώς διάβολο ψηφίζουν αυτοί οι Αθηναίοι; Δέκα χρόνια πέταξαν από το 2010 έως σήμερα. Πώς αναπληρώνονται; Ας είναι η επιστροφή του πολιτισμού στο ιστορικό δημαρχείο της Κοτζιά μια αρχή.
