Συνταγματάρχα, ο αγώνας σου με έχει γοητεύσει και μαζί χρησιμεύσει ως παράδειγμα και για την ελευθερία της δικής μου πατρίδας. Τα θερμά μου συγχαρητήρια. Εύχομαι να βασιλεύσουν επιτέλους στον κόσμο Δημοκρατία και Δικαιοσύνη».
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης*
Ποιος το απηύθυνε αυτό με επιστολή στον Γεώργιο Γρίβα-Διγενή το 1959; Κάποιος ΑΚΕΛικός νταραβεριτζής με τους Αγγλους; Όχι. Ο Φιντέλ Κάστρο, λίγο μεγαλύτερος επαναστάτης από τα στελέχη του κόμματος-επιχειρηματία. Οταν, τον Ιανουάριο του 1974, ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ έφυγε από τη ζωή, ο Φιντέλ έστειλε συλλυπητήρια επιστολή στη χήρα του, την Κική Γρίβα, στην οποία ο ηγέτης της κουβανικής επανάστασης της έγραψε πως «εφήρμοσα κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της χώρας μου τα αντάρτικα σχέδια που είχε χρησιμοποιήσει ο στρατηγός Γρίβας στον αγώνα της ΕΟΚΑ».
Τα ανωτέρω έχουν δημοσιευτεί από τον διακεκριμένο Κύπριο Δημοσιογράφο Φάνο Κωνσταντινίδη το 1959 στο «Εθνος» και τα αναδημοσίευσε πριν από λίγα χρόνια η εφημερίδα «Πολίτης» της Κύπρου.
Το βιβλίο του Γρίβα «Αγών ΕΟΚΑ και ανταρτοπόλεμος» διδασκόταν στο West Point, τη Σχολή Ευελπίδων των ΗΠΑ, αλλά και μεταφρασμένο στα ισπανικά και σε όλα τα λατινοαμερικανικά εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, όπως το MIR της Χιλής. Ετσι, ακόμη και οι επαναστάτες αριστεροί σέβονταν βαθιά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα που οργάνωσε και ηγήθηκε αυτού ο Γρίβας. Οι δε Ιρλανδοί Εθνικιστές όλων ανεξαιρέτως των φραξιών του IRA έτρεφαν και τρέφουν τον βαθύτερο σεβασμό στο πρόσωπό του. Οταν ο αείμνηστος αγωνιστής της ΕΟΚΑ Βίας Λιβαδάς έγραψε το βιβλίο του «Κύπριοι και Ιρλανδοί πολιτικοί κατάδικοι. Στις φυλακές της Αγγλίας 1956-59» (Λευκωσία, 2007) έκανε τρεις παρουσιάσεις, μία στη Λευκωσία, μία στην Αθήνα, όπου είχα την τιμή να είμαι εκ των εισηγητών, και μία στο Δουβλίνο, για την αγγλόφωνη έκδοση, όπου προσήλθαν με σεβασμό όλες οι οργανώσεις και τα κόμματα του Ιρλανδικού Εθνικισμού, όπου εκεί είναι τίτλος τιμής.
Με τη λήξη του ένοπλου αγώνα με την κολοβή λύση της Ανεξαρτησίας, αντί για την Ενωση με τη Μάνα, η Βουλή των Ελλήνων, μετά την πάνδημη θριαμβευτική υποδοχή του Αρχηγού Διγενή, τον ανακήρυξε Αξιο της Πατρίδας. Τον Ιανουάριο του 1974, παρά όσα είχαν προηγηθεί, με τη σύγκρουση του Διγενή με τον Μακάριο, που είχαν φτάσει στην εμφύλια σύγκρουση, με τεράστιες ευθύνες και της αυταρχικής και δολοπλόκου διακυβερνήσεως του Μακαρίου, η Κυπριακή Βουλή, ομόφωνα και με τις ψήφους του ΑΚΕΛ, τον ανακήρυξε και αυτή άξιο της Πατρίδας.
Ήρθαν λοιπόν πριν από λίγες ημέρες το ΑΚΕΛ, το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ και διέπραξαν την ιστορική και ηθική αθλιότητα να ψηφίσουν στη Βουλή των Αντιπροσώπων διάταξη πως ο Γεώργιος Γρίβας δεν είναι άξιος καμίας τιμής από την Πατρίδα! Τα κίνητρα της χολερικής αυτής ενέργειας είναι προφανώς ταπεινά, με σκοπό τον διχασμό και τη συσπείρωση των φανατικών οπαδών τους εν όψει των Προεδρικών Εκλογών. Όλοι αυτοί το ότι έχουν κράτος, καρέκλα και μισθό σε αυτό το οφείλουν στον Γρίβα και στα παλικάρια του. Η κατάπτυστη και στην ουσία βαθύτατα ανθελληνική, αλλά και στενά αντικυπριακή, ενέργειά τους είναι εμπτυσμός στους τάφους και στη θυσία των αγωνιστών της ΕΟΚΑ.
Είναι προσβολή σε όλο το Εθνος από μηδενιστές με μικροκομματικά κίνητρα. Προσβάλλοντας τον Αρχηγό προσβάλλουν και τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, τον Μιχαλάκη Καραολή, τον Ανδρέα Δημητρίου, τον Μάρκο Δράκο, τον Ιάκωβο Πατάτσο, τον Μιχαήλ Κουτσιόφτα, όλους όσοι αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν κάτω από την εμπνευσμένη ηγεσία αυτής της τιτάνιας προσωπικότητας του Ελληνισμού. Νεαρός Αξιωματικός πολέμησε στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του Στρατού μας στη Μικρά Ασία. Στη συνέχεια πολέμησε τους Γερμανοϊταλούς το 1940-41.
Ίδρυσε στην Κατοχή την αντιστασιακή οργάνωση Χ, που είχε το «μειονέκτημα» να μην είναι αριστερών φρονημάτων και υποταγμένη στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Βασιλικός, αδιάλλακτος πατριώτης, φύσει στρατιωτική ηγετική προσωπικότητα, η Αριστερά κόπιασε πολύ να τον χαρακτηρίσει συνεργάτη των Γερμανών χωρίς μισό στοιχείο. Δεν μπόρεσε ποτέ να του συγχωρήσει πως δύο κάστρα είχε ο Ελληνισμός στη μάχη των Δεκεμβριανών του 1944, κατά την απόπειρα κομμουνιστικού πραξικοπήματος για επιβολή σταλινικής δικτατορίας: το Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη και το Αρχηγείο της Χ στο σπίτι του Γρίβα στο Θησείο. Πάνω σε αυτούς τους δύο βράχους έσπασαν τα μούτρα τους οι προδότες. Θυμίζω δε πως μέλος της Χ, μαζί με την αφρόκρεμα των Αθηνών, ήταν και ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ’. Το ΑΚΕΛ, το ιδιόρρυθμο κομμουνιστικό κόμμα της Κύπρου, με στενότατες σχέσεις με την Αριστερά του Αγγλικού Εργατικού Κόμματος, λοιδόρησε στην αρχή τον Ενωτικό Αγώνα, χλευάζοντας τους αγωνιστές ως «βαρελότους».
Συχνά μέλη και στελέχη του λειτούργησαν ως κοινοί ρουφιάνοι των Αγγλων αποικιοκρατών. Μόνο βλέποντας την πάνδημη υποστήριξη στον Αγώνα σύρθηκαν υποκριτικά και προσωρινά στην υποστήριξη του αιτήματος του αγωνιζόμενου Κυπριακού Ελληνισμού για Ενωση με την Ελλάδα.
Ο Γρίβας είχε σίγουρα ελαττώματα, πάθη και έκανε και λάθη, απέναντι σε έναν Μακάριο που κυβερνούσε αυταρχικά, με βία, δολοφονίες αγωνιστών και αυταρχισμό, πολύ πριν από την ίδρυση της ΕΟΚΑ Β’. Ελαττώματα είχαν και λάθη έκαναν και οι ομότιμοί του, ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Πλαστήρας, όλοι οι Τιτάνες του διαχρονικού Ελληνικού Εθνικού Κινήματος με αέναο στόχο την αναζήτηση της Ελευθερίας και της εθνικής ολοκλήρωσης. Αυτό δεν μειώνει σε τίποτα την προσφορά όλων τους, την αναντίρρητη ιστορική αλήθεια πως ακόμη και οι επικριτές του Γρίβα χρωστούν σε αυτόν και στους συντρόφους του τα πάντα, ακόμη και το βήμα από το οποίο λερώνουν τη μνήμη του, την οποία σεβάστηκαν και τίμησαν μαζί με την ανδρεία και την ικανότητά του αληθινοί επαναστάτες σε όλο τον πλανήτη. Θα μου πείτε, τι ήταν ο Φιντέλ, ο Τσε και οι Ιρλανδοί αγωνιστές μπροστά σε κάτι Κυπραίους αριστερούς και συνοδοιπόρους, που το πιο επαναστατικό δίλημμα της ζωής τους ήταν το «σοκολάτα ή τριμμένη σοκολάτα στον καπουτσίνο;»;
Τώρα τον χλευάζουν και υβρίζουν ακόμη και μερικές ορντινάντσες των Τούρκων σοβινιστών και του Σχεδίου Ανάν, του Σχεδίου Απαρτχάιντ για την Κύπρο, όπου οι Ελληνες θα είναι οι μαύροι και οι Τούρκοι οι λευκοί, ένα μόρφωμα όπου η μειοψηφία θα κυβερνά και η πλειοψηφία θα πληρώνει, πλυντήριο του «Αττίλα» και κρεματόριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του ευρωπαϊκού κεκτημένου, ύστερα από υποστολή των ελληνικών εθνικών συμβόλων. Νομίζουν, μερικοί, στη Μικρή Ελλάδα του Νότου πως τα «αδέρφια τους», οι Τουρκοκύπριοι σοβινιστές και οι Τούρκοι πάτρωνές τους, αυτοί που βίαζαν ομαδικά και σκότωναν γερόντισσες και κοριτσάκια, που δολοφονούσαν αιχμαλώτους και νέμονται τώρα τα κλεψιμέικα, μόχθο και βιος Ελλήνων της Κύπρου, θα τους λυπηθούν, γιατί είναι Χατζηαβάτηδες, σκυφτά ανδράποδα, πως θα βρουν δρόμο να διαβούν και τόπο να ζήσουν απεκδυόμενοι την Ιστορία, την ελληνική ταυτότητα και τους ήρωες της γης του Ευαγόρα και του Ζήδρου.
Κουρμπάνι θα σας κάνουν τα «αδέρφια σας», αφού σας σοδομίσουν πρώτα, σύντροφοι, αδιάκριτα, ακόμη κι αν τους απαγγείλετε όλο το «Κεφάλαιο» του Μαρξ μαζί με το Κοράνι, αν η Ελλάδα -που γι’ αυτό αγοράζει Rafale, Belhara- κάνει συμμαχίες. Δεν το έχουν κάνει ακόμη τα «αδέρφια σας», γιατί φοβούνται την Ελλάδα. Κι αν έρθει η ώρα, θα μυξοκλαίτε για την Ελλάδα, αν αργήσει έστω πέντε λεπτά. Το δικό μας καθήκον για Κύπρο Ελεύθερη, Ενιαία, Ελληνική παραμένει αμετάθετο. Κάθε ικμάδα της δύναμής μας, κάθε σχεδιασμός μας πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν το χρέος μας προς τα αδέρφια μας, προς τον Διγενή και τα παλικάρια του, προς όλο τον Κυπριακό Ελληνισμό, ακόμη και προς τους ανόητους μηδενιστές. Ομως πρέπει να αρθεί η άθλια προσβολή. Είναι τεράστιο το άγος, απύθμενη ιεροσυλία. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης οφείλει να πράξει το υψηλό του καθήκον: να αναπέμψει τον άθλιο νόμο, όπως έχει συνταγματικό δικαίωμα, και να τους τον βάλει εκεί που δεν βλέπει ο ήλιος.
