Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι οικοδόμησαν μεν την Ακρόπολη, αλλά το πολιτικό τους αισθητήριο δεν απείχε πολύ από το δικό μας
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Αφού πληγωθήκαμε και πικραθήκαμε με την υπόθεση Καϊλή, διαπιστώνοντας για μία εισέτι φορά τα προφανή (ότι υπήρχαν και υπάρχουν κοιτάσματα λαμογιοσύνης στην πασοκάρα), ας διαβάσουμε λίγο Ηρόδοτο για να παρηγορηθούμε. Αξίζει να προσέξουμε στην αρχή της Ιστορίας για τα Μηδικά, που έγραψε, μια υπόθεση που εκθέτει κάπως το πολιτικό αισθητήριο των -κατά πολλούς- ευφυεστέρων Ελλήνων, των Αθηναίων. Η αφήγηση έχει να κάνει με το απίθανο… σκετς που σκαρφίστηκε ο Πεισίστρατος για να επιστρέψει από την εξορία που τον είχαν στείλει (λόγω καταλύσεως του πολιτεύματος).
Ο Ηρόδοτος ξεκινά την εξιστόρηση με την έκφραση της απορίας του για την ευπιστία των Αθηναίων: «Για να επιστρέψει ο Πεισίστρατος από την εξορία, μεταχειρίστηκαν ένα πολύ χοντροκομμένο, κατά τη γνώμη μου, τέχνασμα -αφού μάλιστα από παλιότερα ο ελληνικός λαός διακρινόταν από τους βαρβάρους, τόσο επειδή ήταν πιο έξυπνος όσο κι επειδή ήταν λιγότερο άπειρος και αφελής- και μάλιστα το μεταχειρίστηκαν εναντίον των Αθηναίων, οι οποίοι θεωρούνται οι εξυπνότεροι απ’ όλους τους άλλους Ελληνες»*.
Το κόλπο είχε ως εξής: «Στον δήμο της Παιανίας ζούσε μια γυναίκα που το όνομά της ήταν Φύη, ψηλή τέσσερις πήχεις παρά τρία δάχτυλα και επιπλέον ωραία. Αυτής της γυναίκας τής φόρεσαν πανοπλία, την ανέβασαν σε άρμα και αφού τη δασκάλεψαν πώς να στέκεται, ώστε να φαίνεται όσο γινόταν πιο μεγαλόπρεπη, την οδηγούσαν στέλνοντας μπροστά κήρυκες, που έφτασαν στην πόλη και φώναζαν ό,τι τους είχαν προστάξει, λέγοντας αυτά:
“Αθηναίοι, δεχθείτε με αγαθή ψυχή τον Πεισίστρατο, που η Αθηνά, τιμώντας τον πάνω από κάθε άνθρωπο, η ίδια τον φέρνει πίσω στην ακρόπολή τηςˮ. Οι κήρυκες λοιπόν σκόρπισαν παντού κι αυτά φώναζαν, και αμέσως στις συνοικίες απλώθηκε η φήμη πως η Αθηνά φέρνει πίσω τον Πεισίστρατο· οι άνθρωποι της πόλης πιστεύοντας πως η γυναίκα αυτή ήταν θεά, προσκύνησαν τούτη την ύπαρξη και δέχονταν τον Πεισίστρατο»**.
Κάπως έτσι την πατήσαμε κι εμείς. Ψηφίσαμε Καϊλή πιστεύοντας ότι είναι ημιθεϊκή πολιτική περσόνα κι απεδείχθη ένα βουλιμικό για χρήμα κοράσιον.
*Ηροδότου Η ιστορία των Περσικών Πολέμων, 1, 60, μετάφραση Αγγελος Σ. Βλάχος, εκδόσεις Ωκεανίδα, Αθήνα: 2000, σελ. 43.
**Ηροδότου Ιστορίαι, 1, 60, 2-5, μετάφραση Δ. Μαρωνίτης, εκδόσεις Γκοβόστης, Αθήνα: 1964
