Ο τρόπος που προβάλλονται οι ειδήσεις από την Τουρκία, τον ατιμώρητο ως τώρα Γενοκτόνο της Ιστορίας, στα ελληνικά ΜΜΕ είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Πρώτα απ’ όλα η έκταση και ο ρυθμός θυμίζουν ειδήσεις σε επαρχία ή αποικία για τη μητρόπολη.
- Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
Χάρη στο ντουφέκι, στην πάλα και στο γιαταγάνι, δόξα τω Θεώ, στις εκατόμβες των πεσόντων στον αγώνα για την Ελευθερία του Έθνους η Ελλάδα απέκτησε την ανεξαρτησία της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία με το Πρωτόκολλο το οποίο υπογράφηκε στο Λονδίνο στις 22 Ιανουαρίου 1830 μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας. Στο πρώτο άρθρο του Πρωτοκόλλου αναφέρεται πως «η Ελλάδα θα αποτελέσει ανεξάρτητο Κράτος και θα απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα, πολιτικά, διοικητικά και εμπορικά, τα οποία συνδέονται με πλήρη ανεξαρτησία». Φαίνεται πως τα μαντάτα αυτά δεν φτάσανε στο Αλαφουζέικο ή ο Βερέμης και κάτι άλλα καλά παιδιά που συχνάζουν στο συγκρότημα τους το κρύβουν ή τους στενεύει στις μασχάλες.
Επίσης ακολούθησαν και άλλα τεύχη που έχουν χάσει διάφοροι πουρκουάδες στην Ελλάδα. Το σπρώξιμο και οι φάπες συνεχίστηκαν και τα σύνορά μας, μετά την ήττα της Μικράς Ασίας, χάρη στην τύφλωση, στη διχόνοια μας, στην ηλιθιότητα και στον μικροκομματισμό των ντιντήδων της εποχής και την αντεθνική δράση της νεόκοπης τότε Αριστεράς, από τη Λαμία έφτασαν στο Κάλε Γκρότο, με την Άγκυρα να αχνοφέγγει στο βάθος του ορίζοντα και μετά κατέληξαν στον Έβρο, με το Αιγαίο πάντως Ελληνική Λίμνη.
Πιστεύω ακράδαντα πως ό,τι εγγύτερα υπήρξε στον Περικλή στη νεότερη Ιστορία μας ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος και πως οι Φιλελεύθεροι της εποχής ήταν οι πιο μαχητικοί κι αδιάλλακτοι εθνικιστές, αποκτώντας στην πορεία κι έναν βαθύ αντικομμουνισμό, οφειλόμενο στην ελεεινή συμπεριφορά των φορέων αυτής της πνευματικής ψώρας κατά τον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα του λαού μας στη Μικρά Ασία.
Δεν ανήκω στους μετά Χριστόν προφήτες, που προεξοφλούσαν την ήττα μας στη Μικρά Ασία. Το δε επιχείρημα πως ο σπουδαίος το 1940 και ανεπαρκής το 1915-1922 Μεταξάς είχε προβλέψει την ήττα το καταλύει ο ίδιος με την τότε θέση του, πως στον Α’ Π.Π. θα νικούσε η Γερμανία. Ηττήθηκε κατά κράτος. Ο Κωνσταντίνος ο Στρατηλάτης δικαίως έφερε αυτό το όνομα. Απλοϊκός στην πολιτική του σκέψη, ήταν καλός ηγήτορας στον πόλεμο, όταν ήταν στην ακμή των σωματικών και πνευματικών του δυνάμεων, και το 1913 έφτασε σε έναν κολοφώνα δόξας και αποδοχής, με «κουμπάρο» όλο τον Ελληνικό Στρατό και πάνδημη αποδοχή, που έφτανε στην προσωπολατρία. Την κρίσιμη ώρα, παρασυρμένος από επιπόλαιες και ρηχές αντιλήψεις, από τον θαυμασμό του στον κουνιάδο του τον Κάιζερ και στη Γερμανία, της οποίας ήταν απόφοιτος της Σχολής Επιτελών, και με την υποδαύλιση του πείσματός του από αδίστακτους και φιλόδοξους αντιπάλους του Βενιζέλου έκανε το μοιραίο λάθος. Αντί να υπακούσει στον Πρωθυπουργό του και με το σπαθί του να ηγηθεί της εθνικής ολοκλήρωσης, επέλεξε τη σύγκρουση.
Εάν το Έθνος έμπαινε ενωμένο, μια γροθιά Βασιλιάς και Πρωθυπουργός, λαός και Ένοπλες Δυνάμεις, τίποτε δεν θα μας σταματούσε. Τα άθλια γεγονότα του Διχασμού, που οδήγησαν στην ήττα, με τυφλό φανατισμό εκατέρωθεν, δεν θα συνέβαιναν ποτέ. Το θεωρώ προσβολή στους δύο παππούδες μου, πολεμιστές της Μεγάλης Στρατιάς στη Μικρά Ασία, και τους συντρόφους τους στις μάχες να αναπαράγεται ακόμη και σήμερα η άθλια προπαγάνδα της ηττοπάθειας, της «μικράς και εντίμου Ελλάδος», αυτός ο παρακμιακός μικροελλαδισμός. Οι απόστολοι του μαρασμού ξεχνούν πως η γενοκτονία των Ελλήνων και των άλλων Χριστιανών της Μικράς Ασίας δεν ξεκίνησε γιατί ο Ελληνικός Στρατός αποβιβάστηκε στη Σμύρνη. Ο Ελληνικός Στρατός πήγε στη Μικρά Ασία γιατί ήδη από χρόνια οι Τούρκοι έσφαζαν τους Χριστιανούς. Πήγαμε να προστατεύσουμε τα αδέρφια μας, να απελευθερώσουμε δική μας γη.
Μόνο ο Πάγκαλος μετά το 1922 οραματιζόταν να πάρει ρεβάνς, να επιτεθεί στη Θράκη και να φτάσει στην Πόλη αναγκάζοντας τον Κεμάλ σε εδαφικές υποχωρήσεις που θα αντέστρεφαν τα αποτελέσματα της Μικρασιατικής Καταστροφής. Αυτό η Ιστορία πρέπει να του το πιστώσει. Είχε το ευγενέστερο όραμα: εκδίκηση κι αποκατάσταση του Έθνους στην άλλη όχθη της Ελληνικής Λίμνης. Κι όπως έδειξε η νίλα που έκανε το 1925 στους Βούλγαρους στο Πετρίτσι, δεν αστειευόταν. Διότι μπορεί να δώσαμε αποζημίωση στους Βούλγαρους και να τους παίξαμε και τον εθνικό τους ύμνο στο Ζάππειο, αλλά δεν τόλμησαν να ξανακουνηθούν ως το 1941, όταν ακολούθησαν ως δειλοί πλιατσικολόγοι τους Γερμανούς.
Έχουμε λοιπόν μια άλλη παράδοση κι οι Τούρκοι δεν έχουν ξεχάσει τον φόβο τους για εμάς. Τώρα παίρνουν αέρα από την ψοφοδεή στάση μας, όμως ξέρουν ποιοι από τα βράχια των κορυφών του Κάλε Γκρότο με τις ξιφολόγχες στα Μάνλιχερ ατένιζαν στην αχλή του ορίζοντα την Άγκυρα.
Σήμερα το κράτος-συμμορία του Ερντογάν έχει αντηχεία της προπαγάνδας του μέσα στην Ελλάδα. Τουρκοσειρές που παρουσιάζουν μια απατηλή εικόνα της Τουρκίας και reality σκουπίδια. Δεν είναι λίγο πράγμα ο παραγωγός του «Survivor» ο Ατζούν Ιλιτζαλί να σου εμπιστεύεται μια τέτοια παραγωγή, που σημαίνει χοντρές κονόμες. Και όλα αυτά από δημόσια περιουσία, από τις συχνότητες που είναι δημόσια περιουσία. Κι αν σε αυτά έχουν το άλλοθι της φθηνής τιμής των επιδοτούμενων από το τουρκικό κράτος σκουπιδιών, στον τρόπο μετάδοσης των ειδήσεων δεν έχουν άλλοθι. Εάν φοβούνται, και δικαίως, το κράτος-συμμορία, να μην πηγαίνουν, ας κάτσουν εδώ και να λένε την αλήθεια.
Αλλιώς τι μένει να δούμε; Τον Σκάι να οργανώνει εθελοντική αιμοδοσία για τους Τούρκους και τους τζιχαντιστές συμμάχους τους τραυματίες κατά την εισβολή στο Συριακό Κουρδιστάν. Να κάνει και δεντροφύτευση στο Αλή Βεράν εις ανάμνησιν της νίκης επί των Ελλήνων. Τον πανηγυρικό θα εκφωνήσει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου, πιλάφι θα μοιράζει ο Πορτοσάλτε και σερμπέτια θα σερβίρει ο Κωστίδης. Επ’ ευκαιρία, στον Αλαφούζο θα κάνει σουνέτι ο παραγωγός του «Survivor» Ατζούν Ιλιτζαλί. Η πόσθη του καναλάρχη θα εκτίθεται στο μέλλον στο Μουσείο Ερντογάν στην Άγκυρα…
*Δικηγόρος – Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
