Η δεύτερη φουρνιά των προβλέψεων για το νέο έτος μάς προϊδεάζει για ακόμα ένα καλύτερο μέλλον (όσων ζουν σε βάρος μας)
Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Mάιος: Η άνοιξη έρχεται με βήμα ταχύ, με ταχύτερο βήμα απέρχεται η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη για να τη διαδεχθεί μια -μέσες άκρες- όμοιά της. Παρόλο που η στελέχωση των υπουργικών θώκων δεν άλλαξε ιδιαίτερα, οι νέοι υπουργοί δηλώνουν ότι παραλαμβάνουν «καμένη γη» – κι ένας από αυτούς που κάνουν αυτή τη δήλωση είναι υπουργός που διαδέχτηκε τον… εαυτό του. Ωστόσο, το δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνει πίσω του ο αλησμόνητος πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ορατό. Οι κοριοί της πατρίδος ορφανεύουν από κάποιον που τους τάιζε δίχως να γνωρίζει καν την ύπαρξή τους!
Ιούνιος: Οι τουρκικές εκλογές προκαλούν κυβερνητική μεταβολή στη χώρα. Το σχήμα που διαδέχεται τον ηττηθέντα νεοσουλτάνο Ερντογάν τα φτιάχνει άμεσα με τη Δύση και το Ισραήλ, τα σπάει (λίγο και λεκτικά) με την Ανατολή και αγοράζει ό,τι οπλικό σύστημα κινείται στην πιάτσα και σε φτηνότερες τιμές από εκείνες που ίσχυσαν για τις ελληνικές αγορές.
Ιούλιος: Η Δύση κατενθουσιασμένη με την τουρκική μεταστροφή ζητάει από την Ελλάδα «να τα βρει» με την Τουρκία, δηλαδή να της χαρίσει, ως ένδειξη καλής γειτονίας, κομμάτια από την επικράτειά της, να αφοπλίσει τα νησιά, να μετατρέψει τον Παρθενώνα σε τζαμί και να οριστούν ως εθνικά κεράσματα το σαραγλί, το εκμέκ, το κιουνεφέ και το ταούκ κιοκσού.
Αύγουστος: Γίνονται διαρροές στον Τύπο για τη σύνταξη συμφωνίας τύπου Πρεσπών για το Αιγαίο, ενώ από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ γίνεται προσπάθεια εξευμενισμού της κοινής γνώμης με προβολή ντοκιμαντέρ, όπου ο Αμερικανός πρεσβευτής μας αφηγείται βουρκωμένος πόσο τον συγκινεί όποτε θυμάται τα μπριζολάκια που έτρωγε στο χωριό, ο καφές που έπινε στο καφενείο κάτω από το πλατάνι και η γεύση του τσίπουρου από το αυτοσχέδιο αποστακτήριο του θείου του, του Βρασίδα.
Ταυτόχρονα, το γεγονός της αποψίλωσης της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας (αν υπήρξε ποτέ στ’ αλήθεια κάτι τέτοιο) παρουσιάζεται με εύπεπτο τρόπο, αφού συνοδεύεται από τη χωνευτική φράση «η Ελλάδα είναι σύμμαχος χώρα, η οποία έχει πάντοτε μια στρατηγική σχέση με τις ΗΠΑ».
