Ακριβώς την περίοδο που ο Ελληνικός Στρατός προετοιμαζόταν να αποβιβαστεί στη Σμύρνη συνέβη ένα ιστορικό γεγονός, το οποίο δεν έχει ακόμα διαλευκανθεί. Ο Μουσταφά Κεμάλ στις 30 Απριλίου 1919 ορίστηκε επιθεωρητής της 9ης Στρατιάς του Οθωμανικού Στρατού.
- Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Την ίδια ημέρα συγκρότησε μια ομάδα αποτελούμενη από 23 αξιωματικούς και 24 στρατιώτες, και υπέβαλε τα ονόματά τους στο υπουργείο Αμυνας για να λάβει την άδεια να μεταβεί για «επιθεώρηση» στην Αμισό (Σαμψούντα), η περιοχή της οποίας υπέφερε από τη δράση των παρακρατικών – παραστρατιωτικών οργανώσεων που υποκινούνταν και συντονίζονταν από το κράτος των Νεοτούρκων για να εξαλείψουν από την περιοχή τον Ελληνισμό. Ως γνωστόν, η περίοδος από το 1914 μέχρι τις 30 Οκτωβρίου 1918 ήταν η πρώτη φάση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από τους Νεότουρκους.
Σύμφωνα με την τουρκική ιστοριογραφία, η «κατάληψη» της Σμύρνης από τον Ελληνικό Στρατό ολοκληρώθηκε στις 15 Μαΐου και, μία ημέρα μετά, στις 16 Μαΐου, το Γραφείο Συνδέσμου της Αγγλίας (που ήταν η επικυρίαρχη δύναμη στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και στη θάλασσα του Ευξείνου Πόντου, μετά την Ανακωχή του Μούδρου) εξέδωσε την απαραίτητη θεώρηση για να μπορέσει να διασχίσει τα νερά του Πόντου το πλοίο «Μπαντίρμα», να φθάσει στη μαρτυρική Αμισό στις 18 Μαΐου και να αποβιβαστεί ο Κεμάλ στις 19 Μαΐου 1919.
Στο ίδιο πλαίσιο, ο Κεμάλ έκανε γνωστές και άγνωστες συμφωνίες με μπολσεβίκους, Αγγλους, Γάλλους και Ιταλούς, και δεν έκανε «αντιιμπεριαλιστικό απελευθερωτικό αγώνα εναντίον των ξένων δυνάμεων που κατέλαβαν την πατρίδα», όπως είναι η επίσημη θέση της Τουρκίας μέχρι σήμερα. Απλώς, υπό το πρόσχημα της εκδίωξης του Ελληνικού Στρατού που είχε αποβιβαστεί στη Μικρά Ασία με την εντολή των Αγγλων, τις ίδιες ημέρες οι Αγγλοι έδιναν θεώρηση εισόδου και μετάβασης του Μουσταφά Κεμάλ στην Αμισό για να αποτελειώσει το έργο που είχαν αρχίσει οι Νεότουρκοι, δηλαδή τη Γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας, Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων. Τότε, ο Ελληνικός Στρατός ένιωσε προδομένος από τους «συμμάχους», αλλά και από τους μπολσεβίκους, για να ακολουθήσουν η κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου, οι σφαγές και οι «συνωστισμοί»…
Αυτό που δεν έχει διευκρινιστεί μέχρι σήμερα είναι αν οι Αγγλοι, από τη μια, έδιναν σε εμάς, τους Ελληνες, εντολή να αποβιβαστούμε στη Σμύρνη και, την ίδια περίοδο, έδιναν την «άδεια» και στον Κεμάλ να μεταβεί στην Αμισό. Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Οι ΗΠΑ ήταν αυτές που συνεργάστηκαν πρώτες με τους Κούρδους, και συγκεκριμένα με το ΡΚΚ, στο όρος Σιντζάρ, στην επικράτεια του Ιράκ, το καλοκαίρι του 2014, για να συνεχιστεί η συνεργασία με τα YPG (Δυνάμεις Προστασίας του Λαού) στην επικράτεια της Συρίας. Η συνεργασία των ΗΠΑ και στις δύο περιπτώσεις αφορούσε την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους (Ι.Κ.). Σημειωτέον ότι μέχρι τότε οι Κούρδοι των YPG ήταν η μόνη αξιόμαχη δύναμη στο έδαφος για να νικήσει το Ι.Κ., αφού οι μονάδες του στρατού του Ιράκ και της Συρίας υποχωρούσαν ή διαλύονταν μπροστά στην αγριότητα των τρομοκρατών του Ι.Κ., που υποστηριζόταν από την Τουρκία.
Το ίδιο διάστημα και για τους ίδιους λόγους συνεργάζονταν με τους Κούρδους των YPG και οι δυνάμεις του Ασαντ και οι Ρώσοι, για να υπερασπιστούν το Χαλέπι και άλλες περιοχές (Αφρίν) που κινδύνευαν από το Ι.Κ. Μάλιστα, η Ρωσία έδωσε άδεια για λειτουργία Γραφείου Συνδέσμου του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD/YPG) στη Μόσχα. Μέχρι εδώ, όλα καλά. ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία θεωρούνται σύμμαχοι με τους Κούρδους και στηρίζουν, καθένας για τους δικούς του λόγους, τα PYD/YPG, που, σημειωτέον, για την Τουρκία είναι τρομοκρατικές οργανώσεις.
Η πρώτη «ρωγμή» ήλθε το καλοκαίρι του 2016, όταν η Ρωσία, που εν τω μεταξύ «τράβηξε» κοντά της τον Ερντογάν, έδωσε άδεια για εισβολή της Τουρκίας στο έδαφος της Συρίας, στην Αλ Μπαμπ, για να προλάβει την ένωση των καντονιών Κομπάνι και Αφρίν. Η Μόσχα ως αντίτιμο πήρε το Χαλέπι από τις φιλικές προς τους Τούρκους δυνάμεις, αλλά και την επιτάχυνση των εργασιών για το πυρηνικό εργοστάσιο στη Μερσίνα. Ακολούθησε το Αφρίν, στις αρχές του 2018, τότε που η Ρωσία έδωσε άδεια για εισβολή των Τούρκων στην περιοχή και εθνοκάθαρση των Κούρδων, με αντάλλαγμα την αποχώρηση από την Γκούτα των φιλικών προς την Τουρκία τζιχαντιστών, τρομοκρατών για τη Ρωσία, αλλά και το συμβόλαιο για τους S-400. Τον Οκτώβριο του 2019 ακολούθησε η προδοσία των Κούρδων από τις ΗΠΑ, για να συνεχιστεί η εθνοκάθαρση στην περιοχή Γκίρε Σπι – Σερεκάνιγιε (Τελ Αμπιάντ – Ρας αλ Αΐν).
Σας θυμίζουν τίποτα οι δύο περιπτώσεις και τι σημαίνουν για το μέλλον του Ελληνισμού σε Κύπρο και Ελλάδα;
