Διαβάστε και φρίξτε, χριστιανοί. Είναι λίγο παλιό, αλλά πάντα επίκαιρο και ενδεικτικό των νοοτροπιών και δεν πρέπει να «ταφεί».
Τον περασμένο Οκτώβριο μιλούσα σ’ έναν δήμο για την εθνική επέτειο. Την παραμονή με καλεί στο τηλέφωνο φίλος μου από το γραφείο κάποιου πολιτικού, μάλλον μεγαλόσχημου.
«Ξέρεις, μου λέει, ο κ. τάδε δεν θα μπορέσει να έλθει στην ομιλία σου, διότι έχει κάποια άλλη υποχρέωση». Του απαντώ: «Εντάξει, όμως δεν τον κάλεσα εγώ, αλλά ο Δήμος και ο τάδε φορέας, οι οποίοι συνδιοργανώνουν την εκδήλωση». Παύση μερικών δευτερολέπτων και αμέσως αλλαγή πλεύσεως. «Θα πρέπει να ειδοποιήσω την ιδιαιτέρα του» είπε ταραγμένος και μάλλον μονολογώντας παρά απαντώντας σε εμένα, και συμπλήρωσε: «Καλά, θα σου πω».
Φυσικά, δεν μου είπε, όμως η ξεφτίλα είχε αποκαλυφθεί. Οταν έμαθαν οι αρμόδιοι ότι η εκδήλωση γινόταν από δύο φορείς (δήμος και φορέας) -άρα στον αέρα κυκλοφορούν ψήφοι-, μάλλον η «υποχρέωση» του αφεντικού τους μπορούσε να… περιμένει.
Έτσι μάς μετράνε, σύντροφοι. Και μετά πολλοί με κατηγορούν ότι δεν τους «πάω» τους πολιτικούς. Οπως φαίνεται, όμως, μάλλον αυτοί δεν μας πάνε.
