Ο Φιλήμων ήταν ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της νέας κωμωδίας (γιατί και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν τα δικά τους παλιά και… νέα), ο οποίος κατοστάρισε σε χρόνια και ήταν ιδιαίτερα φιλοσοφημένος άνθρωπος. Ενα από τα πολλά που σκέφτηκε να πει και να γράψει (αν και λίγα αποσπάσματα σώζονται) είναι πως τα λόγια και οι προτροπές είναι εύκολες, και δύσκολες οι πράξεις.
Αν ζούσε σήμερα, θα του είχαμε δώσει τόση έμπνευση, ώστε να μη νικήσει μόνο τρεις φορές τον Μένανδρο (342-341 π.Χ. και 291-290 π.Χ.), τον μεγάλο του ανταγωνιστή στους ποιητικούς διαγωνισμούς, αλλά δεκατρείς. Αντιστοίχως, και ο Μένανδρος θα του είχε ρίξει κατακέφαλα περισσότερες νίκες, διότι αμφότεροι θα είχαν γράψει πολλά περισσότερα έργα.
Τόσο ποιητικό οίστρο θα ένιωθαν αμφότεροι οι ποιητές μας, αν μας παρακολουθούσαν να βρισκόμαστε σφηνωμένοι στις πολυθρονάρες μας, σαν ξεχειλωμένες και νυσταλέες απομιμήσεις ελλανοδικών, με τηλεκοντρόλ στο ένα χέρι, σουβλάκι στο άλλο και μπίρα στο κακομοιριασμένο τραπεζάκι, να κρίνουμε αυτούς που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και ρισκάρουν τις ζωές τους για εμάς. Ο λόγος γίνεται για το συγκλονιστικό βίντεο που έφερε στο φως η «δημοκρατία», με τους λιμενικούς μας να παίρνουν φαλάγγι τους Τουρκαλάδες.
Και λένε οι… Ράμπο του καναπέ:
«Κοίτα ο λιμενικός, που κυνηγιέται με τους Τούρκους, παραλίγο να πέσει στη θάλασσα!», «Αμ, ο άλλος! Γιατί τους βρίζει;» Και τι θα έπρεπε να κάνει ο λιμενικός, που προσπαθεί να ισορροπήσει ένοπλος σε θαλασσοταραχή κυνηγώντας τον προαιώνιο εχθρό; Να του απαγγείλει Χαΐλντερλιν ή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη; Να του στείλει ανθοδέσμες; Και ποιο το κακό που του έπεμψε το εικονομήνυμα με τα δάχτυλα και μισό μπουκέτο σφαίρες στον αέρα; Τι έπρεπε να κάνει; Να βγάλει καταμεσής της θαλάσσης ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης και να διαβάσει το κεφάλαιο για την καταλλαγή των συγκρούσεων;
Είναι, στ’ αλήθεια, εξοργιστικό άνθρωποι που δεν έχουν τολμήσει να ψελλίσουν μισή κουβέντα σε οποιονδήποτε να θεωρούν -έστω και ελάχιστα- απειλητικό να κάνουν κριτική σε λιοντάρια, που βγάζουν νύχια και βρυχηθμούς μεγάλους εναντίον των υαινών, που εδώ και μία χιλιετία καραδοκούν πότε και πώς να μας κατασπαράξουν.
Και στους λιμενικούς μας αξίζει μία φορά μπράβο για την ψυχραιμία και τον επαγγελματισμό τους κι άλλες χίλιες για το φοβερό πολεμικό μένος που φάνηκε να τους καταλαμβάνει.