Κάθε κόμμα έχει τα δικά του που το «κυνηγούν». Ο Γεραπετρίτης το είπε στον Τσίπρα στη Βουλή, θα μπορούσε πανεύκολα να απευθυνθεί και στον καθρέφτη του ως Νέα Δημοκρατία με το περίφημο «Ενοχος ένοχο ου ποιεί»! Και ο Ανδρουλάκης, επίσης, αν «θυμηθεί» το παρελθόν της παράταξης που ηγείται θα βρει… μπόλικα και πρόσφατα.
Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι να βάλουν στη σειρά τις «ενοχές» τους και να αρχίσουν να τις μετράνε, αλλά να συνειδητοποιήσουν ότι πίσω υπάρχει ένας λαός ο οποίος όχι μόνο υποφέρει, αλλά και σιχτιρίζει όταν ακούει την «κατηφόρα» φρασεολογίας και «επιχειρημάτων» στη Βουλή. Κάποτε έρχονταν σε αντιπαράθεση ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον Ανδρέα Παπανδρέου σε σκληρή πολιτική γλώσσα, η οποία όμως δεν έφτανε στα λύματα. Σήμερα συμβαίνει το ανάποδο…
Κι επειδή ο λόγος περί «ενοχών»: Αναρωτιέμαι, αλήθεια, αν τα τελευταία 24ωρα οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας κοιμούνται ήσυχοι θεωρώντας πως έπραξαν το πατριωτικό τους καθήκον. Αν πιστεύουν ότι καταψηφίζοντας την πρόταση μομφής του Τσίπρα και δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνης στον «πρωθυπουργό των κοριών» τίμησαν την ιστορία του κόμματός τους, φάνηκαν αντάξιοι απέναντι στη δημοκρατία και δικαίωσαν εκείνους που τους έδωσαν την εντολή να υπερασπίζονται στη Βουλή το λαϊκό συμφέρον.
Προφανώς τίποτα απ’ αυτά δεν υπερασπίστηκαν. Αντίθετα «νομιμοποίησαν» πολιτικά ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της μεταπολιτευτικής Ελλάδος και συνέδεσαν το όνομά τους με τον αρχηγό που δεν… γνώριζε ότι παρακολουθούσαν – υπέκλεπταν τη μισή Ελλάδα. Ο αριθμός «156» θα στοιχειώνει από εδώ και πέρα τη Νέα Δημοκρατία και στα μάτια του κόσμου και εσωτερικά. Αυτό το μαύρο πέπλο «σκότους» που υιοθέτησαν και έριξαν πάνω από την παράταξή τους αποτελεί όνειδος και θα τους «ακολουθεί» τα επόμενα χρόνια. Πολιτικοί όπως ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς, οι οποίοι έχουν ηγηθεί της χώρας, συνυπέγραψαν το σκάνδαλο και έγιναν συνοδοιπόροι στον πολιτικό «κατήφορο» με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ο λαός την ώρα της κρίσης δεν ξεχνάει
Ας είναι. Ο λαός μπορεί να λησμονεί κάποιες φορές, όμως συνήθως την ώρα της κρίσης δεν ξεχνάει. Κυρίως δεν ξεχνάει όσους τον κορόιδεψαν και τους τιμωρεί αναλόγως. Εχουμε πολλά παραδείγματα-ράμματα για τις πολιτικές γούνες όλων.
Διότι μόνο κοροϊδία είναι η «εύκολη κριτική» στον Μητσοτάκη, η οποία μετατρέπεται σε «ψήφος στήριξης» στον πρωθυπουργό όταν έρχεται η στιγμή να αναμετρηθείς με το πολιτικό σου ανάστημα.
Στη Νέα Δημοκρατία φάνηκαν πολύ «λίγοι» μπροστά στο ιστορικό διακύβευμα. Δεν μου προξένησε καμία εντύπωση, το αντίθετο. Θαρρώ, μάλιστα, ότι ανάλογο «έργο» θα βλέπαμε από τους βουλευτές και άλλου κόμματος αν ήταν στην εξουσία. Βλέπετε, η καρέκλα είναι γλυκιά. Και η λογική «Να μην απομακρυνθούμε από το μαντρί γιατί θα μας φάει ο λύκος» τούς… ενώνει όλους.
Ετσι πια ο «πρωθυπουργός των υποκλοπών» δεν είναι μόνος. Εχει μαζί του άλλες «155» υπογραφές, τις οποίες δεν… υπέκλεψε, αλλά του τις πρόσφεραν με γνώση πως συνυπογράφουν το όνειδος.
Το περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα» έτσι κι αλλιώς δεν υπήρξε ποτέ από τα… ατού της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Τώρα σφραγίστηκε, όμως, ως «πλεονέκτημα των κοριών»! Ή, αν προτιμάτε, ως «ανήθικο πλεονέκτημα».
Κι αν ο Νίκος Ανδρουλάκης τηρήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ψάχνει μετά την κάλπη «συνεταίρο» και θα του απαντάνε «Πάρε το μηδέν, δεν σε ακούμε, έχει παράσιτα». Οπως του αξίζει, δηλαδή…