Η ιδεολογικοποίηση του ελληνικού φρονήματος καθώς και του έθνους συνιστά μίαν μορφήν έμμεσης προπαγάνδας, η οποία καλλιεργείται από τους ετεροκατευθυνόμενους υπερεθνικούς μηχανισμούς κατά του Ελληνισμού, όπως ενδεικτικώς ο μπολσεβικισμός.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Η «αυθεντία» της Αριστεράς, καταλύοντας την κοινή λογική και αναιρώντας τις πραγματικές θυσίες των Ελλήνων πολιτών, όπως επίσης καταστρατηγώντας το ηχηρό επαναστατικό εθνικό «Όχι» του Ιωάννου Μεταξά, επιχειρεί να διαστρεβλώσει τα συμβεβηκότα, κιβδηλοποιώντας την αλήθεια και παραχαράσσοντας την αντικειμενική πραγματικότητα. Το ιστορικό «Όχι» άρθρωσε ρητώς και απεριφράστως ο Ιωάννης Μεταξάς, ενεργώντας υπέρ του έθνους, όντας κυβερνήτης της Ελλάδας και ιδρυτής της 4ης Αυγούστου. Ως εκ τούτου, λοιπόν, αναντιρρήτως και αιτιωδώς συνάγεται ότι ουδείς λαός απεφάνθη περί αυτού συντεταγμένα, όπως αναληθώς διαδίδει η μεθοδευμένη προπαγάνδα των κομμουνιστών. Οι Έλληνες πολέμησαν διά την πατρίδα, υπέρ βωμών και εστιών, υπέρ των Ιερών και Οσίων του Γένους των, όπως επαξίως έπραξαν δεόντως εις το πεδίο των μαχών και οι άξιοι πρόγονοί των. Η αισχρή προπαγάνδα της χρεοκοπημένης Αριστεράς, διατείνεται ότι ο Έλλην πολέμησε δήθεν «κατά του φασισμού».
Διαρκούσης της μάχης, ο στόχος είναι η προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας και μόνον, της πατρίδος, της εστίας και του Γένους, όπως εύγλωττα ορίζεται εις την κάτωθι υπ. αριθ. 350/2011 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας η έννοια του έθνους: «Η νομιμοποίησης της κρατικής εξουσίας βασίζεται μεν στην βούληση του λαού, αλλά υπάρχει και ασκείται προς το συμφέρον του έθνους, οντότητας υπερβαίνουσας χρονικά την εν ζωή κοινότητα των ανθρώπων και τα γεωγραφικά όρια του Ελληνικού Κράτους. Τούτο, δε, διότι το έθνος αναφέρεται τόσο στις παρελθούσες όσο και στις μέλλουσες γενεές, τα συμφέροντα των οποίων πρέπει να υπηρετεί η κρατική πολιτική, απαρτίζεται δε και από τους Έλληνες της διασποράς. Ο Συνταγματικός Νομοθέτης μεριμνά για την συνέχεια του Έθνους επιτάσσοντας στον απλό νομοθέτη να οργανώνει εκπαίδευση, η οποία, μεταξύ άλλων, θα συμβάλλει στην ανάπτυξη της εθνικής συνειδήσεως».
Ως εκ τούτου, λοιπόν, το έθνος, έχον οντολογική διάσταση και εγχαράσσον ως δεσπόζουσα αξία την αρετή της ελευθερίας της θυσίας για την κοινότητα, εξ ορισμού τίθεται εις τον αντίποδα του ατομοκεντρισμού, εξ αυτού του λόγου, η εθνική συνείδηση συνιστά τον ακρογωνιαίο λίθο για τη διατήρηση και την εξέλιξη ενός έθνους στους αιώνες, διότι συγκεφαλαιώνει ένα διαχρονικό πλέγμα πατροπαράδοτων αξιών, όπως ο Ηρόδοτος ανέφερε: α) το όμαιμον, β) το ομόθρησκον, γ) το ομόγλωσσον.
Εν κατακλείδι, το ως άνω κείμενο πρεσβεύει την αλήθεια και τα ιδεώδη τα οποία πίστευε ο αδίκως πλην ηρωικώς πεσών εν Χριστώ αδελφός και συναγωνιστής Κωνσταντίνος Κατσίφας, ο οποίος θυσίασε εις την κυριολεξία τη ζωή του σφραγίζοντας με τις ρανίδες του αίματός του τον αγώνα για την ελευθερία για τις «λησμονημένες» πατρίδες, διά τη Βόρεια Ήπειρο, τη γη ελληνική. Ο νέος αυτός ήρωας μαρτύρησε διά τα ιδανικά του έθνους, απαθανατίζων εαυτόν εις την αιωνιότητα: Κατσίφα, ζεις, εσύ μας οδηγείς – Του ανδρειωμένου ο θάνατος θάνατος δεν λογιέται – Το γε νυν έχον – Νυν, εν παντί και πάντοτε και Υπέρ Πάντων ο Αγών – Ζήτω το Έθνος!
*Δικηγόρος
