Η ομορφιά δεν χρειάζεται διαφήμιση. Όπου υπάρχει ομορφιά, φαίνεται. Δεν χρειάζεται διαφήμιση για να φανεί το πλεόνασμα του κάλλους.
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Από την άλλη, η ασημαντότητα ή -ακόμα χειρότερα- η ασχήμια για να κουκουλωθεί και ταυτόχρονα για να τραβήξει την προσοχή πρέπει να κάνει θόρυβο, πάρα πολύ θόρυβο. Είναι σαν τα τρικ των ταχυδακτυλουργών: Κουνούν το δεξί χέρι, αλλά το μαγικό γίνεται από το αριστερό. Σε κάνουν να κοιτάξεις εδώ για να μη δώσεις σημασία στο εκεί. Αυτό το «εκεί» δεν πρέπει να το κοιτάξεις, γιατί όλο το τρικ θα σου φανεί ασήμαντο, ίσως άσχημο.
Αυτές οι κυριούλες που έκαναν τα αποκρουστικά κομπαρσιλίκια στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου δεν θα ένιωθαν την ανάγκη να τα διαπράξουν, εάν είχαν κατορθώσει κάτι σημαντικό στη ζωή τους και αν δεν δυναστεύονταν τόσο σκληρά, άτεγκτα και ανελέητα από την τυραννία της ασχήμιας – εσωτερικής τε και εξωτερικής.
Πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, να υπεραναπληρώσουν την έλλειψη ελευθερίας που προκαλεί μια ζωή βυθισμένη σε ασήμαντες σκέψεις, άσχημες πράξεις και αδιάκοπη κατάκριση από την αλάνθαστη συνείδηση; Όλα μπορεί να τα γλιτώσει ο άνθρωπος, αλλά όχι την ενοχλητική φωνή του ενσωματωμένου δικαστή που έχει μέσα του, ώστε να του δείχνει ανά πάσα στιγμή ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος.
Δεν χρειάζονται επιχειρηματολογία, αντεγκλήσεις και καβγάδες με τους οπαδούς των πνευματικών περιττωμάτων που γοητεύτηκαν από την επίδειξη της ασχήμιας την ιερή ημέρα των Ελλήνων. Αυτό που χρειάζεται είναι οι οπαδοί του όμορφου, του αληθινού και του δικαίου να μην αφήνουν ούτε ημέρα να περνά δίχως να αγωνίζονται για αυτά – και ο πρώτος και σημαντικότερος αγώνας για το όμορφο, το αληθινό και το δίκαιο είναι η ενασχόληση με αυτά τα ιδανικά. Αυτή, λοιπόν, η εικόνα με τις ασχημονούσες δεν ταιριάζει στην Ελλάδα, αλλά σε αισθητική χωματερή, εκεί ακριβώς όπου βρίσκονται οι ιδέες, οι ενέργειες και τα λόγια τους. Γι’ αυτό σήμερα, στη φωτογραφία της στήλης, η θέση της ασχήμιας δόθηκε σε κάτι που είναι όμορφο, αληθινό και δίκαιο.
