Πριν από 103 χρόνια, στις 31 Ιουλίου του 1920, ο Ιων Δραγούμης πέφτει νεκρός από δολοφόνους τυφλωμένους από κομματικό μίσος. Ο εμψυχωτής του Μακεδονικού Αγώνα δολοφονείται, ως αντίποινα για την απόπειρα κατά του Ελ. Βενιζέλου μία ημέρα πριν στο Παρίσι.
Ο Ιων Δραγούμης, που μαζί με τους φίλους του Περικλή Γιαννόπουλο και Αθανάσιο Σουλιώτη – Νικολαΐδη, υπήρξε ένας από τους κυρίους εκπροσώπους του ελληνικού ρομαντικού εθνικισμού των αρχών του 20ού αιώνα, είχε πει: «Αν το κράτος στενοχωρεί το έθνος, πρέπει αναγκαστικά ή να αλλάξει μορφή ή να χαθεί. Το κράτος που εμποδίζει τη φυσιολογία του έθνους είναι περιττό και βλαβερό. Χρειάζεται μία πολιτική ζωή ανεξάρτητη, δηλαδή ελληνική, για να γεννηθεί ένας ελληνικός πολιτισμός».
Εμείς δεν είμαστε τόσο ρομαντικοί, ώστε να περιμένουμε από το μίζερο σημερινό κράτος να δημιουργήσει έναν ελληνικό πολιτισμό. Απαιτούμε, όμως, να διατηρήσει ό,τι έχει απομείνει από αυτά που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας και για το οποίο χρειάστηκαν ποταμοί αίματος για να τα διατηρήσουμε. Ας μην το ξεχνούν αυτό οι κρατούντες.
Αλλά τι να περιμένεις από ένα κράτος που δεν μπορεί να… κινήσει δυο τρένα σε διπλή γραμμή;
