Κωνσταντίνος Μπογδάνος. Τα κομματικά σουλάτσα του θυμίζουν το μποζόνιο Χιγκς. Τρέχοντας σαν σιρίτι στον ελληνικό επιταχυντή δεξιονίων*, εμφανίζεται για να εξαφανιστεί σε χρόνο μηδέν. Τη μία τον βλέπεις με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Την άλλη δεν τον βλέπεις, γιατί τον διώξανε. Την παράλλη μαθαίνεις ότι πήγε στο κόμμα του Τζήμερου και την αντιπαράλλη δεν τον ματαβλέπεις γιατί πάλι τον διώξανε. Κι ύστερα τον καμαρώνεις με κόμμα «δικό του» κι αντιπρόεδρο την Αφροδίτη Λατινοπούλου. Και μόλις πας να χωνέψεις ότι κάπου στάθηκε τούτη η μπίλια της μικρομέγαλης κομματικής ρουλέτας, ενημερώνεσαι ότι έφυγε από το κόμμα το δικό του, παίρνοντάς το μαζί του (ή ό,τι υπήρχε, τέλος πάντων, από αυτό) με προορισμό το κόμμα του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου, αφήνοντας πίσω του την Αφροδίτη Λατινοπούλου.
Κι όπου πάει, πάει λέγοντας τα καλύτερα τούτος ο παράξενος κομματικός ταξιδευτής κι απ’ όπου αναχωρεί, φεύγει λέγοντας (περίπου) τα χειρότερα – κι οι άλλοι που μένουν πίσω δεν θέλουν να τον ξαναδούν ούτε σε καρτ ποστάλ.
Κι αν αυτή είναι, όπως λένε, η «πατριωτική λύση» στα προβλήματα της χώρας, μήπως είναι καλύτερο να τα αφήσουμε να λυθούν από μόνα τους; Μήπως, αντί να πάμε σε εκλογικό τμήμα την Κυριακή των εκλογών, να πάμε σε ιερό ναό, να προσευχηθούμε, να ζητήσουμε από τον Κύριο, με αισθήματα συντριβής, συγγνώμη για τα κρίματά μας (ένα από αυτό ότι πού και πού παρακολουθούσαμε εκπομπές του Μπογδάνου) και να τον θερμοπαρακαλέσουμε να σώσει την Ελλάδα;
Ολοι εμείς προσπαθήσαμε μεν, αλλά τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπετε στις φωτογραφίες. Ο Θεός μόνο μπορεί να τα καταφέρει εκεί που επί χρόνια τα θαλασσώνουμε θεαματικά και… συστηματικά.
*Δεξιόνια: τα μικρά δεξιοφανή, δεξιίζοντα, δεξιά ή φουλ φορς δεξιά κόμματα, που εντοπίζονται δύσκολα από τους μετρητές ποσοστών, προσπαθούν να εισέλθουν στη Βουλή, εισέρχονται και υφίστανται μέχρι να τα καταπιεί η μαύρη τρύπα της Νέας Δημοκρατίας.