Ομάδα κορυφαίων στελεχών της Ν.Δ. έχει αρχίσει να χαράζει προσεκτικά τη στρατηγική του, ωσάν να έχουν διεξαχθεί ήδη οι εκλογές, ωσάν να έχει ήδη συγκροτηθεί κυβέρνηση συνεργασίας και ωσάν να μην είναι πλέον ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρωθυπουργός. Πρόκειται για άλμα μέσα στον χρόνο, καθώς αυτή η σχολή σκέψης προσπερνά όλα τα ενδιάμεσα στάδια (καμπάνια, πρώτες εκλογές, διερευνητικές εντολές, δεύτερες εκλογές, διερευνητικές, σχηματισμός κυβέρνησης), αλλά γίνεται.
Πρώτος άρχισε ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος επιτέθηκε στον θεωρούμενο ως αντίπαλό του για την ηγεσία, τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια, απευθύνοντάς του την κατηγορία ότι απουσιάζει από τα τηλεοπτικά παράθυρα υπεράσπισης της κυβέρνησης για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Ακολούθησε ο υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος δικαιολογημένα από την πλευρά του σήκωσε το «γάντι» και απάντησε στον υπουργό Αναπτύξεως μέσα από τη συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα».
Τον χτύπησε στο ευαίσθητο σημείο του: Στην ακρίβεια. Στο κάδρο μπήκε και ο υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης, ο οποίος με μια τεχνική συνέντευξή του στο Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας δήλωσε ότι η αυτοδυναμία είναι ανέφικτη σε περίπτωση που η διαφορά Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτω από τρεις μονάδες. Θέτοντας έτσι (για λογαριασμό και του άτακτου λιμένος) επιδέξια τον εκλογικό πήχη στον κύριο Μητσοτάκη.
Ενδιαμέσως τόσο ο κύριος Γεωργιάδης όσο και ο κύριος Βορίδης, που είναι ανταγωνιστές -και όχι σύμμαχοι- στην όποια μελλοντική κούρσα για την αρχηγία της Ν.Δ., δήλωσαν πως, αν δεν είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επικεφαλής της όποιας κυβέρνησης συνεργασίας, δεν πρόκειται να της δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης. Αρα, θα μείνουν απέξω και θα πετροβολούν τον όποιο «άγνωστο Χ» πρωθυπουργό, που θα έλεγε ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ακόμη κι αν αυτός είναι ο Κωστής Χατζηδάκης, ως τυχόν πρόταση του κυρίου Μητσοτάκη.
Παρενθετικά, ο κύριος Βορίδης «έκαψε» ως θνησιγενές το σενάριο συνεργασίας της Ν.Δ. με την Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου, προοπτική που επιθυμεί σφόδρα ο κύριος Γεωργιάδης, ώστε να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο η ακροδεξιά τάση εντός της Ν.Δ.
Τελευταία, αλλά όχι ελάσσονα: Αυτό που ήταν κάποτε μειονέκτημα για τον Μάκη Βορίδη, η κουμπαριά του με τον πατέρα της Μαρίν Λεπέν, Ζαν, τώρα, δεδομένης της εκτόξευσης της δημοτικότητας της Γαλλίδας πολιτικού, προβάλλεται ως πλεονέκτημά του.
Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, ο οποίος θεωρείτο ότι είχε χάσει πόντους εντός του μπλοκ της Δύσεως μετά το επεισόδιο με τον Τσαβούσογλου στην Αγκυρα και το επεισόδιο με τον πρωθυπουργό Ντειμπά στη Λιβύη, φαίνεται ότι ανακάμπτει εντυπωσιακά. Η δράση του στα Βαλκάνια στον άξονα Βελιγράδι – Πρίστινα και στην αναθέρμανση των ελληνοτουρκικών σχέσεων μετά τον σεισμό αξιολογείται.
Ο πρόεδρος Ερντογάν μίλησε θερμά γι’ αυτόν στον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, κύριο Γκουτέρες, και στον πρόεδρο της Αλβανίας, Ράμα. Ολα αυτά τα δεδομένα θα είχαν αξία, αν τυχόν είχαν γίνει εκλογές, είχε χάσει την πρωθυπουργία ο κύριος Μητσοτάκης και είχε ανοίξει η κούρσα της διαδοχής. Παρά την κριτική που ασκώ στον πρωθυπουργό, θεωρώ ότι απέχουμε από αυτό.
Τα σενάρια των εκλογών είναι τρία για τον κύριο Μητσοτάκη: Το καλό. Το ενδιάμεσο. Και το άσχημο. Γνωρίζοντας τον χαρακτήρα του ανθρώπου, υποστηρίζω ότι σε κανένα σενάριο από τα τρία δεν πρόκειται να παραδώσει την ηγεσία της Ν.Δ. Τα «κλειδιά» της Ν.Δ.
Στο καλό, είτε γιατί θα έχει κερδίσει την αυτοδυναμία είτε θα ηγηθεί κυβέρνησης συνεργασίας. Το σενάριο αυτό είναι ανοιχτό, θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα. Δεν είναι ακόμη οριστικά τελειωμένος ο κύριος Μητσοτάκης. Θα δούμε.
Στο ενδιάμεσο σενάριο πάλι δεν πρόκειται να παραιτηθεί από την ηγεσία της Ν.Δ. ο κύριος Μητσοτάκης. Θα αποδεχτεί -ό,τι και αν λέει σήμερα- ένα τρίτο πρόσωπο για την πρωθυπουργία και θα επιχειρήσει να κερδίσει χρόνο έως τις ευρωεκλογές της άνοιξης του 2024 για να προκαλέσει νέες εθνικές εκλογές. Η κυβέρνηση που θα συγκροτηθεί τον Ιούλιο θα είναι σε αυτό το σενάριο ειδικού σκοπού, με στόχο να σηκώσει το βάρος μιας επώδυνης ελληνοτουρκικής συμφωνίας, που με τη βοήθεια των ελεγχόμενων από το εξωτερικό ελληνικών ΜΜΕ θα εμφανιστεί περίπου ως εθνικός θρίαμβος.
Στο άσχημο σενάριο, της ήττας του κυρίου Μητσοτάκη (το οποίο σήμερα θεωρείται επιστημονικής φαντασίας, αλλά στη ζωή πρέπει να εργάζεσαι με όλα τα ενδεχόμενα), ισχυρίζομαι το εξής: Ο κύριος Μητσοτάκης θα είναι ο πρώτος αρχηγός της Ν.Δ. ο οποίος θα αρνηθεί να παραδώσει την ηγεσία του κόμματος έπειτα από ήττα. Ο λόγος είναι απλός: Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει ήδη υπαινιχτεί ότι θα προκαλέσει ποινική έρευνα εις βάρος του πρωθυπουργού για τις υποκλοπές και τα Τέμπη, αν τυχόν διαβιβαστεί πόρισμα από τη Δικαιοσύνη στο Κοινοβούλιο.
Δεδομένου ότι μετά την αναθεώρηση του άρθρου 86 του Συντάγματος τα πλημμελήματα των πρωθυπουργών – υπουργών παραγράφονται έπειτα από πέντε χρόνια και τα κακουργήματα παραγράφονται έπειτα από είκοσι χρόνια, ο κύριος Μητσοτάκης θα χρειαστεί πολιτική κάλυψη σε μια τέτοια περίπτωση. Ποιος θα του τη δώσει;
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης παραιτήθηκε από την ηγεσία της Ν.Δ. Το 1993, έπειτα από υπόγεια συμφωνία με το ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να γλιτώσει από το Ειδικό Δικαστήριο για τις υποκλοπές και την ΑΓΕΤ. Και γλίτωσε. Ο Αντώνης Σαμαράς ζήτησε τη στήριξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο θέμα της Novartis, προκειμένου να στηρίξει την εκλογή του στην προεδρία της Ν.Δ. και την πρωθυπουργία. Η συμφωνία έγινε και σε γενικές γραμμές τηρήθηκε.
Ο Μητσοτάκης εξελέγη, ο Σαμαράς απηλλάγη. Ο Κυριάκος στο απίθανο αυτό σενάριο με ποιον θα έκανε συμφωνία; Η απάντηση είναι με κανέναν. Οχι μόνο γιατί δεν εμπιστεύεται κανέναν, αλλά διότι καλύτερη ασπίδα για τον εαυτό του από το κόμμα, έστω και αν αυτό είναι συρρικνωμένο, δεν υπάρχει.
Στα εφτά χρόνια της ηγεσίας του έχει ήδη έχει συγκροτήσει έναν πιστό «στρατό» ευεργετηθέντων μητσοτακικών, ίσο με τουλάχιστον το 10% του εκλογικού σώματος, οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να πέσουν στη φωτιά για εκείνον και να τον στηρίξουν σε κάθε στροφή της πολιτικής του πορείας.
Οταν, λοιπόν, ο Αδωνις και ο Βορίδης (ο υπουργός Εξωτερικών δεν κάνει τέτοια λάθη) στέλνουν στον πρωθυπουργό μήνυμα ότι «εμείς δεν θα στηρίξουμε την πρωθυπουργία κάποιου άλλου» για να του κάνουν άνοιγμα, στην πραγματικότητα δείχνουν ότι δεν γνωρίζουν στο ελάχιστο τη «μενταλιτέ» του πρωθυπουργού. Δεν είναι εύκολος παίκτης ο κύριος Μητσοτάκης.
Στην πραγματικότητα, το τυχόν άσχημο σενάριο ανοίγει τη συζήτηση για την επανίδρυση της ελληνική Δεξιάς και τη μετατροπή του πολιτικού χάρτη σε δύο ανεξάρτητα μπλοκ: Στο μπλοκ των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, στο οποίο θα ανήκει η «πασοκίζουσα ποταμίσια» Ν.Δ. του κυρίου Μητσοτάκη και στο μπλοκ των πατριωτικών δυνάμεων, στο οποίο θα μετέχει τυχόν διάδοχο σχήμα της Ν.Δ.
Αυτή είναι η κατάσταση ωμά. Για την ώρα, πάντως, βρισκόμαστε στο πρώτο σενάριο, το καλό. Τι θα φέρουν οι εκλογές, που θα ολοκληρωθούν έπειτα 93 ημέρες, όμως ας έχουμε τη σοφία να μην κάνουμε άλματα, να το προεξοφλούμε. Ο κυρίαρχος λαός θα το αποφασίσει.
Η Ν.Δ. αυτήν τη στιγμή προηγείται σαφώς στους άνω των 55 ετών, που είναι η πλειονότης στο εκλογικό σώμα, αλλά υστερεί σαφώς στους ψηφοφόρους ηλικίας 30-40 ετών, ενώ είναι σχεδόν ανύπαρκτη στις ηλικίες 18-30 καθώς και σε όσους έχουν μισθό έως 1.500 ευρώ.
Αυτά.
ΥΓ.: Εννοείται πως δελφίνοι υπάρχουν και άλλοι -δέκα τουλάχιστον-, αλλά δεν εκδηλώνονται.
