Ολα εξελίσσονται κατά τις προβλέψεις μας και κατά τις πληροφορίες μας. Μόλις κατακάθισε ο κουρνιαχτός των Τεμπών στην Ελλάδα και των σεισμών στην Τουρκία, προσδιορίστηκαν σχεδόν ταυτοχρόνως οι εκλογές στις δύο χώρες (14 Μαΐου οι Τούρκοι, 21 εμείς, όπως προέβλεπε άλλωστε το αρχικό σχέδιο) και άρχισε η κινητικότητα. Πρώτα οι πανηγυρισμοί για τη μηδενική δραστηριότητα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στο Αιγαίο.
Το γεγονός βεβαίως ότι όλο το ναυτικό, όλος ο στρατός και όλη η επιμελητεία της τουρκικής αεροπορίας εργάζονται αναγκαστικώς νυχθημερόν στα γκούλαγκ ανοικοδόμησης των πληγεισών περιοχών με εντολή Ερντογάν συνιστά ασήμαντη λεπτομέρεια. Εμείς πρέπει να πανηγυρίσουμε. Ακολούθησε η συμφωνία για την αλληλοϋποστήριξη στον ΟΗΕ και τον IMO, και τέλος η επίσκεψη του Νίκου Παναγιωτόπουλου στην Τουρκία, η πρώτη υπουργού Αμυνας ύστερα από 20 ολόκληρα χρόνια. Τι ευτυχία!
Την αισιοδοξία ήρθε να προσγειώσει απότομα ο σύμβουλος του προέδρου Ερντογάν Ιμπραήμ Καλίν με δηλώσεις του στο πρακτορείο Anadolu, οι οποίες χαιρετίστηκαν ως ιδιαιτέρως θετικές στην Ελλάδα. Ο «μπέης», όπως τον ονομάζουν οι φίλοι του, επιβεβαίωσε αυτό που είχαμε αποκαλύψει, ότι ο διάλογος βάθους μεταξύ αυτού και της διπλωματικής συμβούλου του πρωθυπουργού, κυρίας Μπούρα, είχε αρχίσει στο Βερολίνο πριν από τους σεισμούς (με αιτήματα την αποστρατιωτικοποίηση εντός πενταετίας και την αναγνώριση «τουρκικής» μειονότητας στα Δωδεκάνησα), ενώ, μετά τον σεισμό, είμαστε, όπως είπε, «σε νέα διάσταση».
Το γεγονός βεβαίως ότι ο κύριος Καλίν χρησιμοποίησε στις δηλώσεις του τη φράση «Ελλάδα και Τουρκία μοιραζόμαστε το Αιγαίο» (από πότε και δεν το ξέρουμε;) θεωρήθηκε λεπτομέρεια και πάλι στην Αθήνα. Ασήμαντη. Για να μιλήσουμε σοβαρά: Ωραία η διπλωματία της ειρήνης, των αφοπλισμών, της κατάργησης των εξοπλισμών, της διάθεσης του μερίσματος των εξοπλισμών για κοινωνική πολιτική επ’ ωφελεία των δύο λαών (αυτά θα ακούσουμε προσεχώς και μετεκλογικώς), αλλά εδώ υπάρχει κάτι μεγαλύτερο: ο Ελληνισμός.
Αυτός δεν μετράται με τις τετραετίες, αλλά με τους αιώνες. Θέλω να θυμίσω σε όλους τους προθύμους που μετέχουν στο χαζοχαρούμενο πάρτι της βελτίωσης της ατμόσφαιρας ότι και άλλη φορά είχαμε τέτοια ατμόσφαιρα. Τη διπλωματία των σεισμών όμως, που έγιναν το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1999, τη διαδέχθηκε το απολύτως αντεθνικό «Ελσίνκι», με το οποίο αναγνωρίσαμε τις «συναφείς μεθοριακές διαφορές». Στο αντεθνικό «Ελσίνκι» και στην προδοτική Συμφωνία της Μαδρίτης (την οποία, όπως αποκάλυψε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στον Αλέξη Παπαχελά, έγραψε με τα χεράκια της η… αείμνηστη υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Ολμπράιτ) πάτησε τρεις δεκαετίες μετά ο πρόεδρος Ερντογάν για να αναπτύξει το ιδεολόγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας»!
Για «ζωτικά και νόμιμα συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο» κάνει αναφορά η «Μαδρίτη» με την υπογραφή Σημίτη, ο οποίος ζει για να απολαμβάνει τα επίχειρα της πολιτικής του. Για συνιδιοκτησία του Αιγαίου με το ρήμα «μοιραζόμαστε» έκανε λόγο προχθές ο εξ απορρήτων σύμβουλος του Ερντογάν, κύριος Καλίν. Για «συναφείς μεθοριακές διαφορές», που πρέπει να παραπεμφθούν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, κάνει λόγο η Συμφωνία του Ελσίνκι.
Για «διαφορές» έκανε λόγο ο υπουργός Αμύνης της Τουρκίας, Ακάρ, έχοντας δίπλα του τον Ελληνα ομόλογό του Νίκο Παναγιωτόπουλο, ο οποίος έκανε αναφορά -σωστά- σε μια «διαφορά». Θα έρθει ο καιρός που θα αποκαλύψω όλο το παρασκήνιο της δραματικής σύσκεψης της ελληνικής αντιπροσωπίας στο Ελσίνκι, τι είπε ο Σημίτης, τι είπε ο Παπανδρέου, ποιος ο ρόλος του τότε δικαστή Ροζάκη, ποιοι διαφώνησαν, ποιοι προσεκλήθησαν στη σύσκεψη αποχωρούντος του Σημίτη και γιατί ο τότε πρωθυπουργός, όταν επέστρεψε, τους είπε ενοχλημένος το μνημειώδες «όσοι ήτανε από την αρχή να μείνουνε, όσοι δεν ήτανε να φύγουνε».
Ολα στην ώρα τους. Προς στιγμήν, αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι η χορογραφία είναι ακριβώς η ίδια. Ακριβώς! Στην Ελλάδα, μάλιστα, παρουσιάζεται ένα παλαιό φαινόμενο, μετεξελιγμένο. Ενώ από τον δημόσιο διάλογο έχουν αποκλειστεί διά ροπάλου οι καθηγητές Διεθνούς Δικαίου, έχοντας αντικατασταθεί από ανιστόρητους επιστημονίζοντες διεθνολόγους (ανύπαρκτη ειδικότης στην ακαδημαϊκή ορολογία), στο προσκήνιο κυριαρχούν φωνές που λένε δυνατά ότι έχουν τα δίκαιά τους και οι Τούρκοι!
Συγκεκριμένη εφημερίδα ολιγάρχη είναι το άντρο των αναθεωρητών. Συγκεκριμένο κανάλι άλλου ολιγάρχη είναι το κέντρο της τουρκικής προπαγάνδας. Συγκεκριμένοι πολιτικοί από όλα σχεδόν τα κόμματα είναι η εμπροσθοφυλακή του ρεαλισμού. Τη στιγμή που στην Τουρκία δεν έχουν βγει ούτε ένας καθηγητής, ούτε ένας πολιτικός, ούτε ένας αναλυτής που να πουν ότι η Ελλάδα έχει δίκιο σε κάτι, έστω και μικρό, στην πατρίδα μας γίνεται διαγωνισμός φιλοτουρκισμού.
Τι για τις χιλιοτραγουδισμένες ακρογιαλιές της Τουρκίας και τα δικαιώματά τους ακούμε από πολιτικούς της Ν.Δ., τι για τις «Πρέσπες του Αιγαίου» από πολιτικούς του ΣΥΡΙΖΑ, τι… τι…. Ολοι στο κόλπο! Προσωπικώς δεν πέφτω από τα σύννεφα, καθώς προ έτους, σε κλειστή παρουσίαση συλλογικού τόμου για τις διεθνείς σχέσεις στην Αθηναϊκή Λέσχη, άκουσα συνάδελφό μου να χαρακτηρίζει απαράδεκτο να λέμε ότι «το Αιγαίο είναι ελληνική λίμνη».
Ακουσα συνάδελφό μου να προεξοφλεί γελώντας «ελληνική ήττα κατά 100% στην Χάγη». Ακουσα, τέλος, συνάδελφό μου να τονίζει, τάχα αγωνιών, ότι «πρέπει να συντάξουμε τη λίστα της ήττας και να ενημερώσουμε εγκαίρως τον ελληνικό λαό». Αποχώρησα αηδιασμένος, χωρίς να τους πω τίποτε, γιατί δεν άξιζαν να τους πω τίποτε, αλλά σήμερα καταλαβαίνω άριστα γιατί ο σύμβουλος του Τούρκου προέδρου λέει ότι οι συζητήσεις είχαν εμβαθύνει πριν από τον σεισμό.
Την ώρα που ο Ερντογάν μάς «δούλευε» ότι θα έρθει ξαφνικά ένα βράδυ για να κερδίσουν ψήφους και αυτός και ο Κυριάκος, εκείνοι είχαν ήδη βάλει κάτω τους χάρτες στο Βερολίνο και διαπραγματεύονταν την απομείωση της θαλάσσιας κυριαρχίας μας στο Αιγαίο. «Μοιραζόμαστε!» Χωρίς να πέσει τουφεκιά.
Βεβαίως καταλαβαίνουμε ότι όλοι όσοι απομείναμε να προειδοποιούμε για αυτά που έρχονται είμαστε μόνοι και αποκλεισμένοι από τα συστημικά-συμβατικά μέσα ενημερώσεως. Επειδή όμως, όπως διαπιστώσαμε με τις αποκαλύψεις μας για τους διαλόγους Αναστασιάδη – Μητσοτάκη, η φωνή μας έφθασε τελικώς με καθυστέρηση στους πολίτες και ανάγκασε τον πρωθυπουργό να σηκώσει τηλέφωνο και να ζητήσει από τον τέως Κύπριο Πρόεδρο να διαψεύσει τα αδιάψευστα, επισημαίνουμε κωδικά:
1. Οσοι πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξουν «Πρέσπες» στο Αιγαίο ας ξέρουν ότι δεν χωρά ένα ιστορικό Αρχιπέλαγος του Ελληνισμού σε τριεθνή λίμνη. Μην το επιχειρήσετε.
2. «Ελσίνκι 2» και «Μαδρίτη 2» δεν αντέχει ο τόπος. Υπάρχουν ακόμη ανακλαστικά. Μην το επιχειρήσετε.
3. Είναι ώρα να ξεριζώσουμε από μέσα μας τη νοοτροπία της ήττας. Οποιος εισέρχεται στον διάλογο με τη θέση ότι έχουν δίκιο οι άλλοι διαπράττει μείζον λάθος. Στον διάλογο διαπραγματευόμαστε για τα εθνικά μας συμφέροντα και ζητάμε εθνικά ανταλλάγματα. Εθνικά, όχι προσωπικά. Αυτό επιχειρήστε το.
