Η Τουρκία εισέβαλε στη Συρία για τρίτη φορά μέσα σε τρία χρόνια, δηλαδή μία εισβολή τον χρόνο, ενώ υπάρχει και μια εναλλακτική εισβολή, με τη δημιουργία 12 παρατηρητηρίων-στρατοπέδων στην πολύπαθη περιφέρεια Ιντλίμπ.
- Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Η πρώτη εισβολή έγινε τις 24 Αυγούστου 2016 και ολοκληρώθηκε τις 29 Μαρτίου 2017, τότε που οι τουρκικές δυνάμεις έθεσαν υπό τον έλεγχό τους την περιοχή Τζαραμπλούς – Αλ Μπαμπ, με μια στρατιωτική επιχείρηση που είχε την ονομασία «Ασπίδα του Ευφράτη». Η κατοχή της περιοχής αυτής συνεχίζεται μέχρι σήμερα και η Τουρκία δημιουργεί διοικητικές, εκπαιδευτικές και θρησκευτικές δομές, που μπορεί να οδηγήσουν πρώτα στην «αυτονομία» της και μετά στην ενσωμάτωση. Σημειώνεται ότι η επιχείρηση έγινε έπειτα από άδεια της Ρωσίας.
Στόχος της Τουρκίας ήταν να αποτραπεί η ένωση των καντονιών Κομπάνι και Αφρίν, μετά την απελευθέρωση από τους Κούρδους και τις ΗΠΑ της Ιεράολης/Μένπετζ, 10 ημέρες πριν. Ο στόχος επετεύχθη.
Η δεύτερη εισβολή έγινε τις 20 Ιανουαρίου 2018 στο Αφρίν και ολοκληρώθηκε τις 24 Μαρτίου 2018. Η επιχείρηση ονομάστηκε «Κλάδος Ελαίας» και πραγματοποιήθηκε κατόπιν άδειας της Ρωσίας. Στόχος της επιχείρησης, η εξάλειψη του κουρδικού στοιχείου -ήγουν «εθνοκάθαρση»- από αυτή την πλούσια περιοχή, τα δυτικά όρια της οποίας απέχουν μόλις 20-30 χλμ. από τις ακτές της Μεσογείου. Δηλαδή, στόχος ήταν η απομάκρυνση από τη Μεσόγειο. Ο στόχος σε μεγάλο βαθμό επετεύχθη, γιατί η επιχείρηση εθνοκάθαρσης συνεχίζεται, χωρίς να μιλά κανείς γι’ αυτήν.
Η τρίτη εισβολή έγινε στις 9 Οκτωβρίου 2019 και -υποτίθεται ότι- σταμάτησε στις 17 Οκτωβρίου, ύστερα από παρέμβαση της Ρωσίας, με τη συνομολόγηση της Συμφωνίας του Σότσι. Η επιχείρηση ονομάστηκε «Πηγή Ειρήνης», όμως αποδείχτηκε ότι είναι πηγή αίματος – και δεν υπερβάλλουμε καθόλου. Αίμα, αίμα, αίμα!
Η τρίτη εισβολή έγινε μετά την απόφαση του Τραμπ να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από τα σύνορα Συρίας – Τουρκίας και τη μετέπειτα απόφασή του να αποσύρει όλες τις δυνάμεις από το έδαφος της Συρίας. Η Ρωσία, με τη Συμφωνία του Σότσι, προσέφερε νομιμοποίηση της εισβολής και κατοχής μιας έκτασης όσο μιάμιση φορά η Κύπρος, στην οποία εγκληματικά και τρομοκρατικά στοιχεία, μαζί με τον τουρκικό στρατό, προβαίνουν σε πράξεις λεηλασίας και εθνοκάθαρσης, αφού ήδη έχουν φύγει περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι από τα σπίτια τους.
Ο ομολογημένος στόχος του Ερντογάν ήταν να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας κατά μήκος των συνόρων Συρίας – Τουρκίας, μέσα στο έδαφος της Συρίας, μήκους 440 χλμ. και εύρους 30 χλμ., από την οποία θα είχαν εκδιωχθεί τα τμήματα των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Συρίας, τα οποία ο Ερντογάν θεωρεί τρομοκράτες.
Ο ανομολόγητος στόχος του είναι να δημιουργήσει μια ζώνη κατοχής σε όλο το μήκος των συνόρων με τη Συρία, από το Ιντλίμπ, το Αφρίν, την Τζαραμπλούς – Αλ Μπαμπ και τη ζώνη ασφαλείας των 440 χλμ. μέχρι τα σύνορα με το Ιράκ, την οποία θα «εκκαθαρίσει» από τους κουρδικούς, αρμενικούς και ασσυριακούς πληθυσμούς, κατά την… προσφιλή μέθοδο της εθνοκάθαρσης, για να την ενσωματώσει σταδιακά στην τουρκική επικράτεια και να φτάσει κοντά στον τελικό στόχο, που είναι η εισβολή και κατοχή του Χαλεπίου και της ζώνης Μοσούλη – Κιρκούκ.
Όσον αφορά τον ομολογημένο στόχο, ο Ερντογάν πέτυχε μια περιορισμένη – οριοθετημένη νίκη, αφού δεν κατόρθωσε να καταλάβει ολόκληρη τη ζώνη των 440 χλμ. ενώ και η απομάκρυνση των Κούρδων μαχητών από περιοχές που δεν κατέλαβε ο τουρκικός στρατός είναι υπό συζήτηση.
Αν και ο ίδιος δηλώνει ότι θα συνεχίσει να καταδιώκει τους Κούρδους μαχητές των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Συρίας (ΔΔΣ), μέχρι να τους εξολοθρεύσει όλους, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τής ανατολικά του Ευφράτη περιοχής, η παρουσία του στρατού των ΗΠΑ στην περιοχή και η συνεργασία με τις ΔΔΣ για την από κοινού εκμετάλλευση των 1.200 πετρελαιοπηγών που βρίσκονται ανατολικά του Ευφράτη δημιουργούν ένα σοβαρό εμπόδιο στον Ερντογάν για την επίτευξη του στόχου του, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα αλλάξει και πάλι γνώμη ο κ. Τραμπ. Όσον αφορά τον ανομολόγητο στόχο του Ερντογάν, να καταλάβει μια τεράστια λωρίδα του συριακού εδάφους και να φθάσει μέχρι τη Μοσούλη και το Κιρκούκ, το σχέδιο αυτό μάλλον απομακρύνεται, αφού Ρωσία και ΗΠΑ φαίνεται ότι θέτουν ανυπέρβλητα εμπόδια.
Επίσης, ένα άλλο κέρδος του Ερντογάν έχει να κάνει με την εσωτερική κατάσταση και το κόμμα του.
Οι απίστευτοι μηχανισμοί προπαγάνδας του τουρκικού κράτους, που καθιστούν τους πάντες, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, θρησκείας και εθνότητας, υπερασπιστές των πολεμικών επιλογών της εκάστοτε ηγεσίας, με αιχμή του δόρατος τη μουσουλμανική πίστη, τα 90.000 τζαμιά και τον ίδιο τον… Αλλάχ, που «έδωσε εντολή» στον Ερντογάν να συντρίψει τους απίστους και να καταλάβει τα εδάφη της Συρίας, όπως δήλωσε ο ίδιος μέσα σε τζαμί την ώρα της προσευχής της Παρασκευής, ανέβασαν τα ποσοστά του ΑΚΡ και του ιδίου, που ήταν τα χαμηλότερα τα τελευταία 15 χρόνια.
Από την άποψη αυτή, είναι κι αυτό ένα κέρδος για τον Ερντογάν, αν και ίσως αποδειχθεί πρόσκαιρο και προσωρινό, αφού από τη μια στη Συρία έγινε «μισή δουλειά» και από την άλλη οι διαδικασίες ίδρυσης των κομμάτων των Μπαμπατζάν και Νταβούτογλου, που είχαν «παγώσει» με την έναρξη της επιχείρησης «Πηγή Αίματος» και όχι «ειρήνης», «ξεπάγωσαν» μετά το «πάγωμα» των επιχειρήσεων που ακολούθησε τη Συμφωνία του Σότσι.
Συμπερασματικά, η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη τον στρατηγικό στόχο της Ρωσίας, που είναι η δημιουργία προβλημάτων στις σχέσεις Τουρκίας – ΗΠΑ, κατάφερε να φέρει αντιμέτωπες την Ουάσινγκτον και την Άγκυρα, με αποκορύφωμα την πίεση που άσκησε ο Ερντογάν στον Τραμπ, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την υποχώρηση των ΗΠΑ, την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τα σύνορα και από τη Συρία, που θεωρήθηκε στην κυριολεξία προδοσία των ΗΠΑ προς τους συμμάχους τους Κούρδους.
Αυτό είναι μια επιτυχία της Τουρκίας, κυρίως αν σκεφθεί κανείς ότι, με την εισβολή και την επέκταση της επιρροής της Ρωσίας ανατολικά του Ευφράτη, περιορίζονται οι πιθανότητες ίδρυσης ενός αυτόνομου κουρδικού κράτους στα όρια της επικράτειας της Ρωσίας. Οι ελπίδες των Κούρδων να εξασφαλίσουν συνταγματικά κατοχυρωμένη αυτονομία περιορίζονται δραματικά, αν αναλογιστεί κανείς ότι, κατόπιν απαίτησης της Τουρκίας, δεν εκπροσωπούνται καν στις συνομιλίες που είναι σε εξέλιξη για το νέο Σύνταγμα της Συρίας.
Έτσι έχει η κατάσταση στη Συρία μετά την εισβολή της Τουρκίας. Κλείνοντας το άρθρο μας, να σημειώσουμε ότι όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στη Συρία όσον αφορά τη συμπεριφορά της Τουρκίας, και κυρίως τον τρόπο με τον οποίο εκμεταλλεύεται την αντιπαλότητα ΗΠΑ – Ρωσίας, θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο σεμιναρίου σε Λευκωσία και Αθήνα, σε επίπεδο κυβέρνησης και κρατικών υπηρεσιών. Γιατί, έπειτα από όλα αυτά, λογικό είναι να περιμένουμε ότι κάποια στιγμή θα έλθει η σειρά μας.
Και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα.
