Μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 ο επαναπροσδιορισμός της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ επεδίωξε κυρίως να ταυτοποιήσει την κερκόπορτα του στρατηγικού δόγματος «περί παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ», ώστε να αποφευχθεί ένα αντίστοιχο μελλοντικό κτύπημα.
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά
Οι προτάσεις του ναυάρχου A. Σεμπρόφσκι και του συνεργάτη του Τ.Π.Μ. Μπαρνέτ περί «νέας εξωτερικής πολιτικής» θεωρήθηκαν οι καταλληλότερες για να θωρακίσουν τις ΗΠΑ.
Ενώ στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ του τέλους του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του κτυπήματος στους Δίδυμους Πύργους η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ προσδιοριζόταν επί τη βάσει των αρχών της διατήρησης των ισορροπιών και της επωφελούς διαιτησίας μεταξύ των κρατών, με άξονες, αφενός, την ανάσχεση της σοβιετικής επιρροής και, αφετέρου, του ελέγχου των πρώτων υλών, οι προτάσεις των Σεμπρόφσκι – Μπαρνέτ συνίσταντο στην κατάργηση του ισχύοντος συστήματος διαιτησίας και ισορροπιών και στην επιβολή μιας νέας «παγκόσμιας τάξης» που θα χώριζε τον κόσμο σε δύο υποσύνολα (The Pentagon’s New Map, Thomas P. M. Barnett, Putnam Publishing Group, 2004).
Το πρώτο θα περιελάμβανε χώρες με ισχυρές κρατικές δομές, όπως το G8 και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ στο δεύτερο θα ανήκε το σύνολο σχεδόν του υπόλοιπου κόσμου, του οποίου οι κρατικές δομές θα έπρεπε να καταστραφούν. Τα όπλα της επιβολής του νέου δόγματος είναι, αφενός, η «παγκοσμιοποίηση» που επιβάλλει έναν ενιαίο γεωγραφικό χώρο στον οποίο θα πρέπει να κυριαρχούν οι φυλετικές και πολιτισμικές αντιθέσεις, που θα διαιώνιζαν το χάος στα πρότυπα της λειτουργίας του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, και, αφετέρου, ο «έλεγχος» των δομών μέσω της τεχνολογίας των ΗΠΑ.
Βάσει του νέου δόγματος, το σύνολο των γεωγραφικών περιοχών νοτίως της Ρωσίας, από την νοτιοανατολική Ασία μέχρι τα Βαλκάνια, καθώς η Αφρική και η Λατινική Αμερική θα πρέπει να μετατραπούν σε έναν άναρχο και αδόμητο χαοτικό χώρο με κατεστραμμένες κρατικές δομές, έτσι ώστε ουδείς να είναι σε θέση πλέον να διαπραγματεύεται από θέσεως ισχύος με το πρώτο υποσύνολο των κρατών.
Σήμερα, 16 χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση του νέου χάρτη παγκόσμιας τάξης των Σεμπρόφσκι – Μπαρνέτ το 2003 στο Πεντάγωνο, περιοχές όπως το Αφγανιστάν, η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική έχουν μετατραπεί σε χαοτικούς χώρους όπου κυριαρχούν το έγκλημα, οι συγκρούσεις των συμμοριών και ο θάνατος. Επειδή η μαζική μετακίνηση πληθυσμών από τις εστίες της έντασης νομοτελειακά θα επιφέρει και τη συνολική καταστροφή του δεύτερου υποσυνόλου, το νέο δόγμα περιλαμβάνει τη δημιουργία ελεγχόμενων συνόρων μεταξύ των δύο υποσυνόλων του.
Από τη «νέα τάξη πραγμάτων» με την οποία συμφώνησαν η Βρετανία και η Γερμανία οι μόνες χώρες που κατάφεραν να σωθούν μέχρι σήμερα είναι το Ιράν, η Αίγυπτος και η Τουρκία, για διαφορετικούς, βεβαίως, λόγους καθεμία. Η τελευταία, παρά τους αμερικανικούς εφησυχασμούς, απέφυγε να έχει την τύχη της Συρίας επειδή η πολιτική ηγεσία της είχε αντιληφθεί εγκαίρως τους αμερικανικούς σχεδιασμούς.
Έτσι, κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας η Τουρκία κατόρθωσε να αντεπιτεθεί στρατηγικά στις ΗΠΑ και στους συμμάχους της, αφενός με το να επαναπροσδιοριστεί ιδεολογικά ως χώρα επί τη βάσει της θεωρίας του «Στρατηγικού βάθους» του Μεχμέτ Νταβούτογλου και, αφετέρου, με το να αναπτυχθεί τεχνολογικά μέσω του δόγματος της «αμυντικής και στρατηγικής αυτάρκειας» που επέβαλε, αφενός, την ανάπτυξη της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας και, αφετέρου, τον γεωπολιτικό επαναπροσδιορισμό της.
Στον αντίποδα, η Ελλάδα λόγω του χαμηλού πολιτικού νοητικού επιπέδου δεν μπόρεσε να αντιληφθεί το νέο στρατηγικό δόγμα των ΗΠΑ και τις κατακλυσμιαίες επιπτώσεις που θα είχε για τη χώρα μας, καθώς επίσης δεν αντιλήφθηκε και το γεγονός ότι οι ΗΠΑ ενέταξαν την Ελλάδα στο δεύτερο, χαοτικό υποσύνολο. Έτσι, μετά την ήττα της Αμερικής στη Συρία, η πρώτη διαπραγματεύθηκε με το σύνολο του πολιτικού συστήματος την εγκατάσταση στην Ελλάδα εκατοντάδων χιλιάδων τζιχαντιστών από τη Συρία, με αντάλλαγμα την πολιτική διάσωσή του. Το δόγμα της «νέας τάξης πραγμάτων» εφαρμόζεται πλέον χωρίς προσχήματα στη χώρα μας, με αποτέλεσμα τα νέα γεωγραφικά όρια μεταξύ χάους και τάξης να ανταποκρίνονται στην ορθότητα του χάρτη των Σεμπρόφσκι – Μπαρνέτ.
Οι ελληνόφωνοι πολιτικοί, πρωτοστατούντων των Τσίπρα και Μητσοτάκη, αγνόησαν την αλλαγή του εθνολογικού χάρτη της χώρας και τις μελλοντικές ολέθριες συνέπειες του εποικισμού για τη χώρα και επέβαλαν την κατάργηση των ανατολικών συνόρων και τη σφράγιση των βορείων ως την νέα «πολιτική ορθότητα», με σκοπό να εγκλωβίσουν τους τζιχαντιστές και τις οικογένειές τους στην Ελλάδα, όπως επέβαλαν οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι.
*Διδάκτωρ Φυσικής του Παεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
