Αν το ερώτημα για πολλούς είναι «Με ποιο από τα δύο κόμματα εξουσίας μπορεί να κάνει (συγ)κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ;», η απάντηση δεν γίνεται να είναι μονοδιάστατη, ούτε κατηγορηματική. Και τούτο γιατί το «μπορεί» μεταφράζεται διαφορετικά για τον καθένα, πόσο μάλλον «εντός» του ίδιου του Κινήματος.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης προφανώς θα ήθελε ένα ισχυρό διψήφιο ποσοστό στην πρώτη εκλογική κάλπη, ώστε να κάνει τις όποιες συζητήσεις από καλή θέση. Ομως οι δημοσκοπήσεις (όσο αυτές μπορεί να θεωρηθούν αξιόπιστες) δίνουν το ΠΑΣΟΚ κάτω από το 10%.
Σε αυτή την περίπτωση καθένας αντιλαμβάνεται πως στη 2η εκλογική κάλπη, εκεί που θα υπάρξει αυξημένη πόλωση και αρκετοί πολίτες θα στραφούν προς τα δύο μεγάλα κόμματα, «ώστε να υπάρξει κυβέρνηση», αυτός που θα… πληρώσει τη νύφη θα είναι ο Ανδρουλάκης. Τα ποσοστά του δικού του κόμματος πιθανότατα θα «συμπιεστούν» ή -αν προτιμάτε- θα πέσουν στον βωμό της εξουσίας, μαζί φυσικά και με άλλων μικρότερων κομμάτων. Εκείνων που στον πρώτο γύρο θα αποτελέσουν τη «φωνή διαμαρτυρίας των πολιτών».
Ας επιστρέψουμε, λοιπόν, στο αρχικό ερώτημα: ΠΑΣΟΚ με ΣΥΡΙΖΑ για «προοδευτική κυβέρνηση», όπως λέει ο Τσίπρας (αν φυσικά βγαίνουν τα κουκιά), ή ΠΑΣΟΚ με Νέα Δημοκρατία, όπως δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα αρκετοί από το σημερινό κυβερνών κόμμα; Το έργο το έχουμε ξαναδεί, άλλωστε, την εποχή Σαμαρά – Βενιζέλου. Κάτι το οποίο, κατά την άποψή μου, συρρίκνωσε το ΠΑΣΟΚ.
Εκτιμώ πως ο Νίκος Ανδρουλάκης, ασχέτως τι λέει σήμερα, θα βρεθεί πιθανότατα μπροστά σε ένα κομβικό δίλημμα, σε μια απόφαση «πολιτικής ύπαρξης» για τον ίδιο και το κόμμα του μετά την πρώτη κάλπη, πάντα με την προϋπόθεση να βγαίνουν τα κουκιά για συγκυβέρνηση, είτε δύο είτε περισσότερων κομμάτων.
Αναμφισβήτητα το ΠΑΣΟΚ είναι, ως κόμμα, «όμορο» με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ομως υπάρχουν αρκετά πρωτοκλασάτα στελέχη του από την «κολυμβήθρα Σημίτη», τα οποία όχι απλώς είναι «όμορα» με τη Νέα Δημοκρατία, αλλά απορεί κανείς πώς δεν προσχώρησαν σε εκείνη τα τελευταία χρόνια. Αυτά τα πρόσωπα μπορεί να αποτελέσουν και το πιο δύσκολο εμπόδιο (για να μην πούμε «ανάχωμα») σε όποια απόφαση Ανδρουλάκη για κυβερνητική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Νομίζω πως η ιστορία έχει δείξει ότι, αν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη γίνει μετεκλογικά «δεκανίκι» σε κυβέρνηση Μητσοτάκη (ή ακόμη και με άλλον πρωθυπουργό, αλλά με συνεργασία πίσω από τη Νέα Δημοκρατία), η συρρίκνωσή του θα είναι ακόμη μεγαλύτερη. Κάποιοι θεωρούν, με ξεκάθαρα επιχειρήματα, ότι θα πρόκειται ουσιαστικά για εκούσιο πολιτικό «ενταφιασμό».
Αν πάλι αποφασίσει να στηρίξει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – Τσίπρα, μπορεί πολιτικά να είναι πιο λογικό, αλλά ελλοχεύει ο κίνδυνος «διάσπασης», καθώς τα πρόσωπα που προανέφερα ότι βρίσκονται «στην αυλή της Νέας Δημοκρατίας» όχι μόνο μπορεί να σαμποτάρουν μια τέτοια απόφαση, αλλά ακόμη και να… αποστατήσουν!
Γι’ αυτό υποστηρίζω ότι ο Ανδρουλάκης βρίσκεται μπροστά σε κόμβο «πολιτικής ύπαρξης». Πρόκειται για απόφαση που θα καθορίσει το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και του ίδιου. Το κυριότερο; Απόφαση που μπορεί να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο για το άμεσο μέλλον της χώρας και των πολιτών της.
