Οι εγκληματικές οργανώσεις είναι οργανωμένες δομές που εξαναγκάζουν τα θύματά τους να πληρώνουν «προστασία», χωρίς όμως να την έχουν όταν τη χρειάζονται, χρησιμοποιούν τα χρήματα κατά άλλων όμορων ομάδων, καταστρέφουν αυτούς που αντιστέκονται, φροντίζουν μόνο το συμφέρον της ομάδας και, τέλος, χρησιμοποιούν τα έσοδα προστασίας αποκλειστικά και μόνο για τον πλουτισμό των μελών της οργάνωσης.
Η κρατική εξουσία και οι δομές της διαχρονικά, παντού και πάντοτε, διέπονται από το σύνολο των ανωτέρω λειτουργιών, συνεπώς μπορεί να χαρακτηριστούν «νόμιμες εγκληματικές οργανώσεις». Η πολλαπλή προστασία που πληρώνουν οι πολίτες στο κράτος για να έχουν ασφάλεια και υπηρεσίες έχει δεκάδες ονομασίες.
Οι πλέον γνωστές είναι φόρος εισοδήματος, ΦΠΑ, τέλος επιτηδεύματος, προκαταβολή φόρου για το επόμενο έτος, τεκμαρτό εισόδημα, ΕΝΦΙΑ, ΤΑΠ για τους δήμους και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, εισφορά υπέρ ΕΡΤ, τα διάφορα παράβολα και πολλά άλλα, οι ονομασίες των οποίων θα υπερέβαιναν την έκταση του παρόντος κειμένου. Οι προστατευόμενοι πολίτες λοιπόν πληρώνουν τους φόρους και αφελώς αναμένουν η κρατική εξουσία να τους παρέχει εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια και υπηρεσίες. Εσωτερική ασφάλεια, όμως, πουθενά δεν υπάρχει.
Οπως αποδεικνύεται από τις χιλιάδες ληστείες, τις «μπούκες» στα σπίτια, το έγκλημα των Τεμπών, το ολοκαύτωμα της Πάρνηθας, της Εύβοιας, που κάηκαν με πλήρη άπνοια ανέμου, ο πολίτης κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή από τους εγκληματίες και την απουσία κρατικής προστασίας στο σπίτι του και στον δρόμο. Παράλληλα, η κρατική τρομοκρατία δεν έχει όρια με τις δημεύσεις σπιτιών και περιουσιών και με τις εξώσεις ηλικιωμένων, φτωχών και αδυνάτων. Στην Ελλάδα του 2023, αποτροπιασμό και φρίκη προκαλούν οι εικόνες πάνοπλων αστυνομικών που σπάνε τις πόρτες με βαριοπούλες και πετούν στον δρόμο συνταξιούχους, γέροντες και αναπήρους, χωρίς να τους επιτρέπουν να πάρουν ούτε μία βαλίτσα με τα ρούχα τους.
Με σκοπό να τρομοκρατεί διαρκώς τους πολίτες, η κρατική εξουσία νομοθετεί και βαφτίζει πλημμελήματα σοβαρά εγκλήματα. Παιδεραστές με 400 χρόνια φυλακή αποφυλακίζονται σε λίγα χρόνια, δολοφόνοι σε 5 χρόνια και καταχραστές εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ δημόσιου χρήματος μέσα σε ένα με δύο χρόνια. Κατά τη διάρκεια της «πανδημίας», οι δυνάμεις της κρατικής εξουσίας έσερναν στα αυτόφωρα ηλικιωμένους που δεν φορούσαν μάσκα, επέβαλλαν μηνιαία πρόστιμα στους ανεμβολίαστους, απέλυαν τους αμφισβητίες και γενικά έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους ώστε, με την ισχύ που τους παρείχαν τα χρήματα της προστασίας (φόροι), να τρομοκρατούν τους πολίτες.
Λόγω της ασυλίας και της ατιμωρησίας, οι προστάτες είναι ανάλγητοι, θρασείς και αμετροεπείς. Δεν δίστασαν να χρίσουν υποψήφιο για τις επερχόμενες εκλογές ακόμα και τον υπουργό που ευθύνεται πολιτικά για το έγκλημα των Τεμπών. Oπως τα μέλη των εγκληματικών οργανώσεων του κοινού Ποινικού Δικαίου, τα μέλη του κόμματος που κατέχει την εξουσία προστατεύουν αλλήλους με οποιοδήποτε κόστος, χωρίς συνείδηση και κανόνες ηθικής. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των προστατών-κομμάτων για την κατάληψη της εξουσίας είναι αδυσώπητος.
Με τη βοήθεια εξελιγμένων και πανάκριβων τεχνολογικών συστημάτων παρακολούθησης (predator) και με το πρόσχημα της εθνικής ασφάλειας, τα χρήματα από την προστασία (φόροι) των πολιτών χρησιμοποιούνται για να παρακολουθεί ο ένας πολιτικός αρχηγός τα τηλέφωνα και την ηλεκτρονική αλληλογραφία του άλλου. Ο πρώην υπουργός Παύλος Γερουλάνος, με αφορμή την υπόθεση της Εύας Καϊλή, χαρακτήρισε την εξουσία «μαγνήτη χρήματος, κυρίως παράνομου» – και αυτός ο ορισμός ίσως αποτελεί τον πλέον ακριβή και ευφυή ορισμό της πολιτικής. Η εμπλοκή βουλευτών και κυβερνητικών παραγόντων σε εισπρακτικές εταιρίες κατάσχεσης σπιτιών και ιδιωτικών περιουσιών επιβεβαιώνει το αληθές των λεχθέντων. Η φιλοσοφία του νεοφιλελευθερισμού, που πρεσβεύουν τα κόμματα εξουσίας, και η απουσία ηθικής και ιδεολογίας της παγκοσμιοποίησης ενθαρρύνει τα κόμματα και τις κρατικές δομές που ελέγχουν να λειτουργούν ως πολιτικές εγκληματικές οργανώσεις.