Επιχείρησα χθες να προσεγγίσω το νόημα της ηγεσίας στην εποχή μας. Σήμερα θα αποπειραθώ κάτι πιο δύσκολο: το κριτήριο διαμόρφωσης της ψήφου σε ειδικά κοινά. Διότι, πέραν της Αριστεράς και της Δεξιάς, υπάρχουν δύο «αόρατες» κοινωνικές ομάδες που έχουν κατασταλάξει καιρό τώρα στο είδος του ψηφοδελτίου που θα ρίξουν στην κάλπη. Χωρίς να το λένε! Με συνέπεια να μην παρακολουθούν τίποτε από όσα λέγονται στη διάρκεια αυτής της -ούτως ή άλλως βαρετής- προεκλογικής περιόδου. Η πρώτη κοινωνική ομάδα είναι επιχειρηματίες και ελεύθεροι επαγγελματίες με σχετικά υψηλά εισοδήματα.
Οι διάσπαρτες αστικές δυνάμεις εντός του πολιτικού συστήματος. «Αρχηγέ, δεν έχω πολυτέλεια για πειράματα. Ο Τσίπρας με τσάκισε στους φόρους και δεν θέλω να το ξαναζήσω. Κατέστρεψε την αποταμίευσή μου. Θα ψηφίσω τη Ν.Δ., μολονότι δεν πολυσυμπαθώ τον Κυριάκο, γιατί θέλω να ανοίξω το κατάστημά μου τη Δευτέρα. Είναι οι κόποι μου!» σου ψιθυρίζουν στο αυτί. Δεν μπορείς να πεις πολλά πράγματα σε αυτούς τους ανθρώπους. Εχουν τα δίκια τους.
Ηθική και αξιακή πτώση
Η δεύτερη κοινωνική ομάδα βρίσκεται στο άλλο άκρο: απομακρύνθηκε από τη Ν.Δ. και από άλλα κόμματα σταδιακά, στη διάρκεια της τετραετίας, και δεν πείθεται από επιχειρήματα για περιστασιακές παροχές, όπως η μείωση του ΕΝΦΙΑ κ.λπ. Παρατηρεί καιρό τώρα τη στάση της ηγετικής ομάδας του Μαξίμου σε μια σειρά από αξιακά και δογματικά ζητήματα, όπως:
Οι διώξεις κατά της Εκκλησίας, ο χλευασμός του παραδοσιακού προτύπου της οικογένειας, η υποχρεωτικότητα για τα εμβόλια, η νομοθέτηση της περικοπής μισθού σε ιερείς όταν παραπέμπονται στη Δικαιοσύνη για «ρατσιστικό λόγο», η κατασυκοφάντηση της θείας κοινωνίας, το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και τον Γονέα 1 και 2 (που καταργεί τα ιερά πρόσωπα της μητέρας και του πατέρα), η εξαγγελία της Ν.Δ. για τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια (το προεκλογικό της πρόγραμμα παραπέμπει συνωμοτικά στο πόρισμα της επιτροπής Σισιλιάνου), η υποτονική αντίδραση της Πολιτείας στη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, η αδιαφορία του υπουργείου Παιδείας να στείλει δασκάλους σε χωριά της Βόρειας Ηπείρου, ο συμβιβασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας με τη διδασκαλία της «μακεδονικής γλώσσας» στη Βόρεια Ελλάδα, η κατοχύρωση του σήματος «Turkaegean» στην Ε.Ε. και η διαφήμισή του σε ξένα ΜΜΕ, η παραίτηση Σκέρτσου από τις γερμανικές αποζημιώσεις, η εχθρική στάση της Πολιτείας στην κηδεία του τέως βασιλέως, η εκλογή αρχηγού κράτους που δεν ήθελε στην αρχή να ασπάζεται το Ευαγγέλιο και να έχει την ελληνική σημαία στο γραφείο τoυ, το «τεσσάρι» της Ελλάδας στην Κύπρο κ.ά.
Ζητείται πνευματικός ηγέτης
Οι άνθρωποι αυτοί, που ζουν στη βαθιά Ελλάδα και αισθάνονται πως η χώρα μας απειλείται πλέον ως εθνική οντότητα, έχουν εδραία πεποίθηση ότι το σημερινό συστημικό και υποτελές στον εξωτερικό παράγοντα και στις εγχώριες συνιστώσες του πολιτικό σύστημα δεν πρόκειται ποτέ να δώσει απαντήσεις στις ανησυχίες τους. Κατ’ ουσίαν αδιαφορεί προκλητικά για αυτές, γιατί αποτελείται από απάτριδες εθνομηδενιστές.
Μέχρι σήμερα, το ρεύμα αυτό είναι ασύντακτο. Δεν υπάρχει πνευματικός κοσμικός ηγέτης που να μπορεί να μιλήσει ευθέως στη λαϊκή εθνική ψυχή, η οποία αποτελεί την πλειονότητα του εκλογικού σώματος, και να τη συσπειρώσει. Οπως αντιστοίχως έκανε ο πρόεδρος Ερντογάν με τη λαϊκή εθνική ψυχή της βαθιάς Τουρκίας. Και, προς μεγάλη ικανοποίηση της κυβέρνησης, όσο δεν διαφαίνεται τέτοιος ηγέτης στον ορίζοντα, το ρεύμα αυτό θα είναι διασπασμένο και ακίνδυνο. Ωστόσο, στους κόλπους του αναπτύσσεται εσχάτως ενδιαφέρουσα κινητικότητα που μπορεί να καρποφορήσει αύριο σε αυτές τις εκλογές, μπορεί και στο μέλλον, στις επόμενες.Ετσι συμβαίνει πάντοτε με τις δυναμικές μειοψηφίες – σιγοκαίνε για καιρό μέχρι να ανάψουν οι φωτιές.
Πατριωτικό, όχι εθνικιστικό
Πρόκειται για ρεύμα σκέψης που κινείται μακριά από την Ακροδεξιά του μίσους και του παγανισμού, που είναι πατριωτικό αλλά δεν είναι εθνικιστικό, που είναι ηθικό αλλά όχι εξαγοράσιμο, που αγαπά τον χριστιανισμό αλλά δεν βασίζεται στους μητροπολίτες. Και το κυριότερο: ανακαλύπτει τις αλήθειες του σε ιερά κείμενα, όχι σε εφήμερα κοσμικά γονατογραφήματα. Εξ ου και η κοσμοσυρροή στο προσκύνημα της εικόνας της Παναγίας από το Αγιον Ορος («Αξιον Εστί»). Το φως του χριστιανισμού ακόμη καίει, το κερί ανάβει, δεν κατάφεραν να το σβήσουν.
Το δε μήνυμα που στέλνεται είναι «δεν θα σας αφήσουμε να κάνετε την Ελλάδα αγνώριστη». Είναι τέτοια η επιρροή του ρεύματος αυτού σε ένα ισχυρό τμήμα της κοινωνίας, ώστε έτρεξε αγχωμένος μέχρι και ο Κυριάκος Βελόπουλος να παρουσιάσει στο ντιμπέιτ αποκαλυπτικά σκίτσα από την επιχείρηση γελοιοποίησης της Παναγίας στα σχολικά βιβλία. Αυτοί οι άνθρωποι -τέως νεοδημοκράτες οι περισσότεροι, αλλά όχι μόνο- δεν είναι αναποφάσιστοι. Η πίστη τους έχει ισχυρή ρίζα. Και η ψήφος τους είναι προϊόν μακράς διεργασίας. Για αυτό και μη αναστρέψιμη.
Και οι δύο κατηγορίες που σας περιέγραψα, οι «αστοί» και οι «χριστιανοί», είναι κρίσιμες για τη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος και της ανάδειξης του πρώτου κόμματος. Είναι οι δύο κατηγορίες των ψηφοφόρων που θα κρίνουν ποιος κέρδισε τη… Νίκη στον πρώτο γύρο
