Πάμε πρώτα στα ευχάριστα: Η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ! Ασχετα με το πώς θα την εξηγήσουν και αιτιολογήσουν τα εσωτερικά όργανά του, θέλω να πιστεύω ότι το κόμμα αυτό της Αριστεράς, που από μία σχεδόν περιθωριακή φράξια έφτασε να κυβερνήσει την πατρίδα μας, πλήρωσε τα ψεύδη, την αλαζονεία, την αμετροέπεια και τη χυδαιότητα των στελεχών του.
Η προδοσία των Πρεσπών μάς έδειξε ότι αυτή έγινε αρχικά ανεκτή από μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων του, κάτι που αποτυπώθηκε στα ποσοστά στα οποία συγκρατήθηκε το κόμμα ακόμη και σε νομούς της Μακεδονίας. Η συζήτηση και οι δηλώσεις, όμως, ότι οι Πρέσπες μπορεί να αποτελέσουν πρότυπο για μία ανάλογη «συμφωνία» και στο Αιγαίο, προκάλεσαν, θύμωσαν και εξάντλησαν τα όρια της υπομονής και της ανοχής πολλών από αυτούς.
Η κινδυνολογία και η χυδαιότητα της κριτικής και των προσωπικών χαρακτηρισμών σε βάρος του αρχηγού της Ν.Δ., που κορυφώθηκαν με τα προεκλογικά σποτ της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έφτασαν στο σημείο να τον κάνουν σχεδόν… συμπαθή ακόμη και σε ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες δεν θα ήθελαν ούτε καν να ακούσουν γι᾽ αυτόν!
Πάνω απ᾽ όλα, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ πλήρωσε τα ψέματα και τις ανοησίες με τα οποία προσπάθησε να υφαρπάξει την ψήφο των πολιτών, παρουσιάζοντας μία κραυγαλέα αναντιστοιχία μεταξύ λόγων και έργων, αλλά και εξαγγελιών και προτύπων. Η τοποθέτηση του επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας Οθωνα Ηλιόπουλου, καθηγητή στο Χάρβαρντ, με την εξαγγελία περί καταργήσεως της βάσης για τα πανεπιστήμια, ήταν ίσως η πιο χαρακτηριστική περίπτωση. Οι δηλώσεις Κατρούγκαλου, λίγες ημέρες πριν από την κάλπη, για αύξηση των εισφορών στους ελεύθερους επαγγελματίες ήταν η επιβεβαίωση της επιχειρηθείσας εξαπάτησης των πολιτών.
Επειτα από όλα αυτά, δεν ξέρω κατά πόσον πρέπει να νιώθει υπερήφανος ο Κ. Μητσοτάκης για την όντως μεγαλειώδη νίκη του, αφού αυτή προήλθε όχι τόσο λόγω της δικής του επιτυχημένης τετραετίας όσο λόγω της αντιπολιτευτικής ανεπάρκειας των αντιπάλων του, αλλά και του πολιτικού αυτοκτονικού συνδρόμου που διακατείχε κυρίως τον Αλ. Τσίπρα και τους συνεργάτες του!
Πάντως, ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της Bουλής που προέκυψε από τις εκλογές της 21ης Μαΐου είναι ότι από αυτήν απουσιάζει ένα κόμμα της Δεξιάς, ίσως να λέγαμε καλύτερα ένα κόμμα συντηρητικό, που να υπερασπίζεται δηλαδή αξίες με τις οποίες πορεύτηκε διαχρονικά ο Ελληνισμός και αποτέλεσαν τον στυλοβάτη στην ιστορική του πορεία.
Ο αγώνας της ΝΙΚΗΣ
Η αξιοπρόσεκτη, πάντως, παρουσία της ΝΙΚΗΣ, του Δημ. Νατσιού, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Ενα κόμμα με αθόρυβες πολιτικές διεργασίες τεσσάρων ετών, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, που προτάσσει τα ιδανικά της θρησκείας, της πατρίδας και της οικογένειας και που δεν κατάφερε, έστω και οριακά, να εκλέξει βουλευτές. Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν βέβαιο ότι στις 25 Ιουνίου θα το καταφέρει. Υπό προϋποθέσεις, θα συμφωνήσω. Και η βασική από αυτές είναι η αποφυγή της πολυδιάσπασης του χώρου που δείχνει να ενστερνίζεται τις ίδιες απόψεις και αξίες, κάτι που χαρακτήρισε τις εκλογές της περασμένης Κυριακής. Και αυτό είναι κάτι που μπορεί να αποτραπεί μέσα από διάλογο και καλοπροαίρετες προσεγγίσεις. Για την επιτυχία μιας τέτοιας προσπάθειας, τον πρώτο ρόλο πρέπει να διαδραματίσει αυτός που αισθάνεται και είναι πιο ισχυρός.
Σε κάθε περίπτωση, οι εκλογές της 25ης Ιουνίου θα έχουν το δικό τους ενδιαφέρον και θα περιμένουμε να δούμε αν η αλαζονεία και η εγωπάθεια θα ενισχυθούν τόσο σε επίπεδο φαβορί όσο και φερέλπιδων εθνοσωτήρων.
** Δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης
«Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική»
