Oταν, πριν από λίγα χρόνια, ήρθε το ζήτημα της απλής αναλογικής, προς έκπληξη πολλών πήρα θέση με άρθρο μου στη «δημοκρατία» κάθετα εναντίον της και υπέρ της ενισχυμένης. Εξήγησα πως η χώρα πρέπει να κυβερνάται, δεν έχουμε κουλτούρα συνεργασιών και για τους εξωγενείς και εξωθεσμικούς παράγοντες είναι πολύ πιο εύκολο και φτηνό να αγοράσουν ή να επηρεάσουν ποικιλοτρόπως τον μικρό εταίρο ενός συνασπισμού, παρά τον μεγάλο και βασικό.
Ετσι, αν και μικρό κόμμα, προτάξαμε, όπως πάντα, το εθνικό συμφέρον. Επίσης για τη χώρα, ακριβώς λόγω της έλλειψης κουλτούρας συνεργασιών στο πολιτικό μας σύστημα, θα είναι βλαπτικό για την οικονομία, την ασφάλεια και τη σταθερότητα να πηγαίνουμε σε αλλεπάλληλες εκλογές. Αφενός δημιουργείται ένα κενό εξουσίας, το οποίο μπαίνουν στον πειρασμό να εκμεταλλευτούν οι άσπονδοι εξ Ανατολών φίλοι μας, αφετέρου κάθε εκλογική διαδικασία μάς κοστίζει μια τετρακοσάρα εκατομμύρια, τα οποία δεν μας περισσεύουν.
Τουτέστιν, μετά την περιπέτεια της απλής αναλογικής στις εκλογές της 21/5 και την ξεκάθαρη δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη πως, αν δεν πάρει καθαρή αυτοδυναμία στις 25/6, δεν θα συνεργαστεί με κανέναν εκ δεξιών, δεδομένης της άρνησης του ΠΑΣΟΚ, θα πάμε σε τρίτες εκλογές τον Αύγουστο. Ετσι, πέραν των άλλων, θα έχουμε πετάξει στο πηγάδι χωρίς πάτο πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ, ένεκα της κουτοπονηριάς του ΣΥΡΙΖΑ με την απλή αναλογική, που αποδείχτηκε μπούμερανγκ. Και επειδή, ακούγοντας κάποτε το «ενωθείτε» που μου έλεγαν πολλοί, έκανα μεγάλη περίπολο αναγνώρισης στον χώρο μεταξύ Κλινικής Σινούρη και Δρομοκαΐτειου, που αυτοαποκαλείται «πατριωτικός χώρος», ζώντας σουρεαλιστικές στιγμές, έχω να σας πω: καθόμασταν στο τραπέζι 10 άνθρωποι και ήταν 11 επίδοξοι αρχηγοί.
Σε αυτά τα διάφορα επεισόδια διερευνήσεων συνεργασιών μετά τις ευρωεκλογές του 2019, ο μόνος με τον οποίο μπορέσαμε να συνεννοηθούμε, που τηρεί τον λόγο του, έχει σοβαρότητα και συνέπεια, ήταν ο Θάνος Τζήμερος.
Σε ένα περιβάλλον όπου από τα Μνημόνια και μετά έγιναν διάφορες τερατογενέσεις και εμφανίστηκαν διάττοντες αστέρες, τύπου Καμμένου και Χ.Α., που, όπως μπήκαν, έτσι βγήκαν από τη Βουλή, ύστερα από τραύματα της χώρας και με γύρωθεν διάφορους άλλους ναπολέοντες, συνωμοσιολόγους, ανορθολογιστές και ημίτρελους, ήταν θαύμα που βρεθήκαμε. Του πρότεινα την αρχηγία, που τη δέχτηκε χωρίς ίχνος βουλιμίας, και συγκροτήσαμε μια πατριωτική, φιλελεύθερη στην οικονομία και μεταρρυθμιστική πολιτική πρόταση, που ήταν η μόνη στον χώρο που είχε χαρακτηριστικά κυβερνησιμότητας, με την οποία θα μπορούσε να συνεννοηθεί η Ν.Δ. σε ζητήματα προφανούς εθνικού συμφέροντος, χωρίς να αντιμετωπίσει μικροκομματισμό. Η ζωή όμως είναι στίβος μάχης και τα καλά κομάντα σημασία έχει να περνούν κάθε εμπόδιο. Ετσι γίνεσαι εμπειρότερος και δυνατότερος.
Τα δε μορφώματα που υφίστανται αυτή τη στιγμή είναι από ανορθολογικά προϊόντα της συγκυρίας, στη σοβαρότερη εκδοχή, έως ομοχειρίες από λιγούρηδες της βουλευτικής αποζημίωσης, που ψήφισαν όλα τα μέτρα της πανδημίας και τώρα εναγκαλίζονται φανατικούς αντιεμβολιαστές, μέχρι την προσώρας «γλυκούλα» που μάλωνε με τους αστυφύλακες για να μην πηγαίνουν προς νερού τους στις τουαλέτες της Βουλής, σκαρφάλωνε στα κάγκελα της ΕΡΤ και στο λαθρομεταναστευτικό ήταν ευθέως απέναντι από τη βούληση του λαού μας και το εθνικό συμφέρον. Σε όποιους αρέσει η ρωμαϊκή αρένα ενδέχεται να βρουν πλούσια θεάματα στη νέα Βουλή. Η δε ΝΙΚΗ δεν είναι κατακριτέα για την πρόταξη του θρησκευτικού της φρονήματος. Οποιος το λοιδορεί παίζει το παιχνίδι της αριστεράς και στέλνει στον κ. Νατσιό -που, προσοχή, ΔΕΝ είναι Βελόπουλος- ψηφοφόρους. Η ΝΙΚΗ, όπως όλος ο λοιπός χώρος, δεν έχει πολιτικό λόγο που να έχει κυβερνησιμότητα. Λέει τρία σωστά, στα οποία συμφωνεί κάθε καλός Ελληνας, όμως, όταν έρχεται η συζήτηση στα πρακτικά ζητήματα διακυβέρνησης, στην πρακτική πολιτική, όπως, π.χ., τα «κόκκινα» δάνεια, αρχίζει ο γκροτέσκος ερασιτεχνισμός.
Συμπέρασμα σκληρό, κυνικό, αλλά αναγκαίο και εθνωφελές: το όριο εισόδου να πάει τουλάχιστον στο 5% – στις σοβαρές χώρες είναι 5% με 7%. Ετσι, δεν θα πληρώνονται βουλευτικές αποζημιώσεις και ύστερα συντάξεις στον κάθε περίεργο, που θα κάνει για μια δυο θητείες το κομμάτι του, πουλώντας τρέλα, κι ύστερα θα αποχαιρετά, αλλά και μειώνεται ο κίνδυνος αλλεπάλληλων εκλογών.
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης,
Δικηγόρος, Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ