Η Σύνοδος Κορυφής στις 11-12 Ιουλίου στο Βίλνιους της Λιθουανίας είναι καθοριστική για την πορεία και το μέλλον της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.
Στη Σύνοδο θα εγκριθούν τα νέα επιχειρησιακά σχέδια του ΝΑΤΟ, ενώ θα κριθεί και εάν η Σουηδία ενταχθεί τώρα στη Συμμαχία ή όχι. Και στα δύο ζητήματα πρωταγωνιστής είναι η Τουρκία, η οποία εκβιάζει τους πάντες για τα πάντα και, ως συνήθως, βγαίνει κερδισμένη, λόγω της ανεξήγητης εύνοιας που απολαμβάνει από το Λονδίνο, από μερικούς γραφειοκράτες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην Ουάσινγκτον και από το Βερολίνο.
Η Τουρκία βάζει βέτο στην έγκριση των επιχειρησιακών σχεδίων του ΝΑΤΟ, έγγραφα και χάρτες που αποτελούνται από 4.000 σελίδες, θέτοντας δύο ζητήματα, που αφορούν τους νέους επιχειρησιακούς χάρτες, τους λεγόμενους περιφερειακούς σχεδιασμούς (regional plans).
Το ένα ζήτημα αφορά την ονομασία των Στενών των Δαρδανελίων και του Βοσπόρου, κατά παράβαση της Συνθήκης του Μοντρέ, την οποία η ίδια επιδίωξε, για να αρθεί το καθεστώς αφοπλισμού και αποστρατιωτικοποίησης των Στενών των Δαρδανελίων. Εκεί τα Δαρδανέλια και ο Βόσπορος αναφέρονται ως Στενά, ενώ η Τουρκία επιμένει να αναφερθούν στα έγγραφα και στους χάρτες του ΝΑΤΟ ως «Τουρκικά Στενά». Επειδή έτσι αρέσει στην Αγκυρα.
Το άλλο ζήτημα αφορά την Κυπριακή Δημοκρατία, με δεδομένο ότι το ΝΑΤΟ επεκτείνει την επιχειρησιακή του δραστηριότητα στην ανατολική Μεσόγειο, συμπεριλαμβάνοντας και την Κύπρο, παρότι δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Η Κύπρος θα παίξει σημαντικό ρόλο, με δεδομένη την ισχυρή παρουσία της Ρωσίας στην περιοχή, με τη ναυτική βάση που διαθέτει στην Ταρτούς και την αεροπορική βάση Χμεϊμίν, που διαθέτει στη Λαττάκεια.
Διπλωματικές πηγές αναφέρουν ότι αναζητείται φόρμουλα για να βρεθεί λύση στο αδιέξοδο και να παρακαμφθούν οι αντιρρήσεις της Τουρκίας, η οποία -σημειωτέον- βλέπει με καχυποψία την αναβάθμιση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ και της Γαλλίας στην Κύπρο.
Ενα άλλο «αγκάθι» στις διαπραγματεύσεις είναι ο στόχος της Ουάσινγκτον και του ΝΑΤΟ οι αμυντικές δαπάνες των χωρών της Συμμαχίας να ανέλθουν στο ποσοστό του 2% του ΑΕΠ. Η Τουρκία απαιτεί ανταλλάγματα για να ανεβάσει το ποσοστό από το 1,37% που είναι σήμερα στο 2% και τα ανταλλάγματα αυτά έχουν σχέση όχι μόνο με την εξασφάλιση της άδειας για την πώληση των F-16 Viper, αλλά και με την επανένταξη της Τουρκίας στο πρόγραμμα συμπαραγωγής των F-35.
Σημειωτέον ότι, σύμφωνα με δημοσιεύματα, παρατηρείται μια εσκεμμένη καθυστέρηση στην πρόοδο των διαδικασιών που σχετίζονται με την πώληση των F-35 στην Ελλάδα, για να μην επηρεαστούν οι διαπραγματεύσεις που είναι σε εξέλιξη ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Τουρκία.
Το άλλο πεδίο όπου η Τουρκία εκβιάζει τους πάντες και τα πάντα είναι το θέμα της ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Ο Ερντογάν προσπαθεί να κάνει εξαγωγή απολυταρχισμού και βαρβαρότητας στη σκανδιναβική αυτή χώρα, επιβάλλοντας τον εκτουρκισμό του δικαιικού της συστήματος αλλά και της ίδιας της κοινωνίας.
Πάντως, φαίνεται αποφασισμένος να «πουλήσει» ακριβά την άρση του βέτο και εννοούμε να λάβει μια σειρά από ανταλλάγματα, κυρίως από τις ΗΠΑ.
Και επειδή οι στόχοι που θέλει να πετύχει η Τουρκία σχετίζονται κυρίως με την Κύπρο και το Αιγαίο, τα ανταλλάγματα θα είμαστε εμείς.
Αλλωστε αυτό δεν είναι καν κρυφό. Είναι αυτό που λέει ο λαός μας «θέλει η επί χρήμασι εκδιδομένη να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει».
Γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσε να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι μετά την τηλεφωνική συνομιλία που είχαν την περασμένη Τρίτη ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου Τζέικ Σάλιβαν και ο εκπρόσωπος Τύπου και επικεφαλής σύμβουλος του προέδρου της Τουρκίας Ακίφ Τσαγατάι Κιλίτς ο Λευκός Οίκος εξέδωσε ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο Αμερικανός αξιωματούχος χαιρέτισε το εποικοδομητικό κλίμα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας.
Τι ανταλλάγματα θα δοθούν στην Τουρκία για να συνεχιστεί αυτό το «εποικοδομητικό κλίμα» στις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας; Και τι ρόλο θα παίξει σε όλο αυτό το «παιχνίδι» η μέχρι πρότινος πρέσβης της Ελλάδας στην Ουάσινγκτον Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, η οποία διορίστηκε υφυπουργός Εξωτερικών;