Η μαρτυρία από πρώτο χέρι είναι πολύ καλύτερη από τη θεωρία.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Φίλη μου καλή, με την οποία είχαμε χαθεί, συμμαθήτρια από το νησί μου, έζησε από πολύ κοντά, στην πρώτη γραμμή, τα πρώτα εφιαλτικά χρόνια της μεταναστευτικής κρίσης. Εργαζόμενη σε θέση-κλειδί σε ένα από τα κέντρα υποδοχής στα νησιά του βορείου Αιγαίου.
«Ποιο είναι το βασικότερο συμπέρασμά σου από την εμπειρία σου στο κέντρο υποδοχής;» ήταν το πρώτο πράγμα που τη ρώτησα, αφού θυμηθήκαμε λίγο τα παλαιά την Κυριακή το μεσημέρι που βρεθήκαμε έπειτα από καιρό.
«Μα θέλει και ερώτημα; Το Μεταναστευτικό είναι μια τεράστια μπίζνα! Εμείς οι Έλληνες το βλέπουμε συναισθηματικά, μα, αν έβλεπες πώς το χειρίζονταν οι ΜΚΟ που εγκαταστάθηκαν στο νησί μας από όλη την Ευρώπη, θα καταλάβαινες τι εννοώ! Χρήμα, πολύ χρήμα» απάντησε. Επικεντρώθηκα στο ζήτημα του Ισλάμ. Στον κίνδυνο της ισλαμοποίησης, που είναι πρώτο θέμα συζήτησης στις παρέες αυτή την εποχή. Οι περιγραφές της μου άνοιξαν ένα καινούργιο παράθυρο: Η Ευρώπη οξύνει τις αντιπαραθέσεις εντός του Ισλάμ. Σε κάποιες περιπτώσεις λειτουργεί και διαβρωτικά, με συνέπεια να πιάνουν δουλειά περίεργες οργανώσεις για να επαναφέρουν το «πλήρωμα» του Αλλάχ στον ορθό δρόμο. «Οι άνδρες θεωρούν τις γυναίκες κατώτερες. Μια μέρα ήρθε κάποιος να μου ζητήσει κάτι μαζί με τον διερμηνέα του. Μου μιλούσε, αλλά δεν με κοιτούσε στα μάτια. Του είπα το εξής: “Αφού επέλεξες να είσαι εδώ, σε ελληνικό άρα και ευρωπαϊκό έδαφος, πρέπει να ξέρεις ότι γυναίκες και άνδρες εδώ είμαστε ίσοι. Την επόμενη φορά που θα έρθεις να ζητήσεις κάτι, θα με κοιτάς στα μάτια! Αλλιώς μην κάνεις τον κόπο…”» μου διηγήθηκε. Η φίλη μου εντυπωσιάστηκε από την αντίδραση ισχυρής μερίδας των γυναικών που κατέφθασαν στο νησί φορώντας τις μαντίλες.
«Μετά δέκα μέρες οι μισές είχαν πετάξει τις μαντίλες, ντύνονταν μοντέρνα και είχαν συχνούς διαπληκτισμούς με τους άνδρες τους, οι οποίοι κάποιες φορές τις χτυπούσαν. Στην εβδομαδιαία συνάντηση που είχαμε όμως με τους άνδρες του κέντρου ένας μας διαμαρτυρήθηκε ότι τον… ξυλοφόρτωσε η γυναίκα του!» Ισότης. Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα ήταν όμως η περιγραφή της φίλης μου για τη σχέση των μουσουλμάνων προσφύγων με το Κοράνι και τη θρησκεία: «Μια μέρα πήγαν στο γραφείο του διοικητή και του ζήτησαν να φτιάξει τζαμί. Εκείνος, έξυπνος, είχε πάνω στο γραφείο του ένα Ευαγγέλιο και ένα Κοράνι. “Εγώ τον σταυρό μου και την προσευχή μου τα κάνω εδώ μέσα! Ο Θεός είναι παντού!” απάντησε απορρίπτοντας το αίτημά τους και τους προέτρεψε να προσευχηθούν όπου θέλουν εντός του κέντρου υποδοχής».
«Η πρώτη μεγάλη δοκιμασία για όλους μας ήταν το Ραμαζάνι» μου είπε η Μαρία. «Όλως παραδόξως, από ένα σημείο και πέρα οι μισοί τουλάχιστον παραβίαζαν τη νηστεία και έτρωγαν την ημέρα, ενώ επιτρέπεται, υποτίθεται, μόνο νερό. Οι παρασπονδίες στις οποίες πρωταγωνιστούσαν πάλι οι γυναίκες αποτέλεσαν νέα εστία εσωτερικών τριβών μεταξύ τους!» Στη φίλη μου έκανε επίσης ισχυρή εντύπωση η στάση πρέσβεων των αραβικών χωρών που τους επισκέπτονταν για να τους μοιράσουν χουρμάδες και άλλα εδώδιμα αγαπημένα της Ανατολής που τους αρέσουν. «Οι διπλωμάτες δεν άφησαν κανέναν πρόσφυγα να τους πλησιάσει, μολονότι ήταν ομόθρησκοί τους. Έκαναν μαζί διάλογο έχοντας ως ασπίδα τους σωματοφύλακές τους, με τους πρόσφυγες στα δέκα μέτρα μακριά!»
Δεν διέφυγε της προσοχής της φίλης μας και η στάση των μεγάλων δυνάμεων. «Ξεχώριζαν ανάμεσα στους πρόσφυγες τους επιχειρηματίες, τους γιατρούς, τους καθηγητές με οικογένειες και ανώτερο εισοδηματικό προφίλ. Σε μία των περιπτώσεων οι Γερμανοί έστειλαν αεροπλάνο το οποίο συγκέντρωσε και μετέφερε απευθείας στο Βερολίνο τους καλύτερους. Αφήνοντας, βεβαίως, τους ανειδίκευτους παρακατιανούς σε εμάς». Της ζήτησα να μου πει εν κατακλείδι, με βάση την τρίχρονη εμπειρία της, ποια είναι τα βασικότερα θέματα που πρέπει να προσέξει η ελληνική Πολιτεία στο μέλλον. Το πρώτο που μου ανέφερε είναι οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις μεταξύ μουσουλμάνων για τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής. «Μπορεί να ανατινάξουν τοπικές κοινωνίες. Ειδικώς αν οι καταπιεσμένες γυναίκες προσπαθήσουν να σπάσουν την ενότητα της ισλαμικής οικογένειας και λοξοκοιτάξουν χριστιανούς. Αιτία πολέμου». Γι’ αυτό (προσθέτω εγώ) και ο Ερντογάν στρώνει παιχνίδι με δικές του οργανώσεις και με οργανώσεις των Αδελφών Μουσουλμάνων στην κατεύθυνση της σκληρής ισλαμοποίησης στη Θράκη. Για να αποτρέψει την αλλοτρίωση των μουσουλμάνων από τον δυτικό τρόπο ζωής. Στην Κομοτηνή πραγματοποιούνται ήδη μυστικές εκδηλώσεις, στις οποίες απαγορεύεται σε γυναίκες να κοιτούν στο πρόσωπο τον άνδρα ομιλητή, το βλέμμα τους κοιτά έξω από τα παράθυρα! Απλώς ακούν! Το δεύτερο θέμα είναι τα ασυνόδευτα ανήλικα. Απάτες κατά συρροήν εδώ με στόχο την καλύτερη αντιμετώπιση. 25άρηδες δηλώνουν 16άρηδες όταν κάνουν αίτηση ασύλου! Την ακριβή ηλικία τους μόνο τεστ DNA από την οδοντοστοιχία μπορεί να τη δείξει. Αν δεν αντιδράσουν οι έμποροι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Και το τρίτο, η λειτουργία των σχολείων. Κατά την άποψή της πρέπει τα παιδιά των προσφύγων να φοιτούν αρχικώς σε χωριστές τάξεις. Οι Έλληνες δεν έχουν πρόβλημα μαζί τους. Απλώς δεν θέλουν να καθυστερούν τα παιδιά τους, δεν θέλουν να μένουν πίσω.
Τελευταίο και σημαντικότερο για τη συνομιλήτριά μου, το Δημογραφικό. «Αναζητήστε τα στοιχεία των γεννήσεων στο νοσοκομείο Μυτιλήνης μετά το 2016» με προέτρεψε και προσέθεσε: «Οι γεννήσεις μουσουλμάνων μεταναστών έχουν σημειώσεις κατακόρυφη άνοδο. Ειδικώς τα δίδυμα!» Κατάλαβα.
